Yazar "Temoçin, Fatih" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Five-Years Tigecycline Experience an Analysis of Real-Life Data
    (2018) Temoçin, Fatih; Tülek, Necla Eren; Hekimoğlu, Şirin; Ilgar, Tuba; Bulut, Cemal; Erdinç, Fatma Şebnem; Ertem, Günay Tuncer
    Aim: Tigecycline has been approved by the Food and Drug Administration for the treatment of complicated intra-abdominal infections, skin and soft tissue infections and community-acquired pneumonia. In our study, we examined the efficacy of tigecycline in clinical practice and reported real life data from our hospital over a period of five years. Methods: The study was conducted between 2008 and 2013 on patients who received tigecycline for longer than 48 hours in Ankara Training and Research Hospital. Clinical success was defined as clinical recovery and microbiological cure in patients who used tigecycline. Any reason for discontinuation of tigecycline treatment was considered a clinical failure. Results: In our hospital, 320 patients were administered tigecycline between 2008 and 2013. Tigecycline was mainly used for pneumonia and skin and soft tissue infections. Tigecycline was used as monotherapy in 174 patients (54.1%). The most frequently isolated agent in tigecycline-treated patients was Acinetobacter baumannii (43.4%) followed by Enterococcus (6.9%). A change in treatment was not considered necessary in 243 (75.9%) patients who received tigecycline, while it was changed in 77 patients (24.1%). Conclusion: In conclusion, the use of tigecycline can be an effective treatment choice, either as monotherapy or as a combination antibiotic therapy.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Nozokomiyal Acinetobacter baumannii İzolatlarında Sulbaktam Duyarlılık Oranlarının E-test Yöntemi ile Belirlenmesi
    (2017) Temoçin, Fatih; Tülek, Necla; Erdinç, F. Şebnem; Hekimoğlu, Şirin; Demirelli, Meryem; Ertem, Günay; Şahin, Hünkar
    Hastane infeksiyonlarına yol açan etkenler arasında Acinetobacter cinsi bakteriler önemli bir yer tutmaktadır. Çoklu ilaç dirençli Acinetobacter infeksiyonları dünyada artan oranlarda görülmektedir. Bu nedenle, terapötik seçenekler sınırlı hale gelmektedir. Duyarlılık oranları net olarak bilinmese de, tek başına sulbaktam veya sulbaktam-ampisilin, Acinetobacter infeksiyonlarının tedavisinde kombinasyonlarda yer almaktadır. Bu çalışmada, çoğul dirençli Acinetobacter baumannii kökenlerinde, sulbaktamın minimum inhibitör konsantrasyonu (MİK) değerleri E-test yöntemi ile incelenmiştir. Materyal ve Metod: Çalışmaya, 15 Haziran 2011-15 Haziran 2013 tarihleri arasında, Sağlık Bakanlığı Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesinde yatan hastalardan alınan klinik örneklerden izole edilen, karbapenem direncini de barındıran çoklu ilaca dirençli 100 A. baumannii kökeni alındı. Antibiyotik duyarlılıkları ve tür düzeyinde tanımlaması konvansiyonel yöntemler ve VITEK 2 (bioMérieux SA, Fransa) sistemi ile yapılmıştır. Üç veya daha fazla ilaç grubuna karşı direnç saptanması çoğul ilaç direnci olarak kabul edildi. Yüz izolat çalışma gününe kadar -80ºC'de gliserollü "brain heart" besiyerinde (Oxoid, UK) saklandı. Kontrol kökeni olarak Escherichia coli ATCC (American Type Culture Collection) 25922 kullanıldı. Sulbaktamın 100 izolata karşı E-test yöntemi ile saptanan MİK değerleri (µg/mL), MİK50 ve MİK90 değerleri (µg/mL) kaydedildi. Tek başına sulbaktamın Acinetobacter'e karşı belirlenmiş bir duyarlılık sınırı olmadığı için, duyarlılık oranları, literatürde rapor edilen MİK sınır değerleri dikkate alınarak hesaplanmıştır (<= 4 µg/mL ve <= 8 µg/mL). Bulgular: Acinetobacter izolatlarına karşı sulbaktam MİK değerleri geniş bir aralıkta dağılmıştı (1 µg/mL ile 256 µg/mL arasında); MİK50 ve MİK90 değerleri ise sırasıyla 12 µg/mL ve 96 µg/mL saptandı. Duyarlılık sınırı 8 µg/mL kabul edildiğinde, izolatların %44'ü duyarlı saptanmışken, sınır 4 µg/mL kabul edildiğinde bu oran %21 ile sınırlı kaldı. Sonuç: Çalışmamızdaki sulbaktam MİK değerleri göz önüne alındığında, çoklu ilaca dirençli A. baumannii tedavisinde sulbaktam umut verici bir ajan olarak görülmektedir. Ancak, özellikle klinik etkinlik konusunda farklı çalışmalara ihtiyaç vardır.