Yazar "Yücel, Ersin" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Myriophyllum spicatum (Spiked water-milfoil) as a biomonitor of heavy metal pollution in Porsuk Stream/Turkey
    (2010) Yücel, Ersin; Edirnelioğlu, Erhan; Soydam, Semra; Çelik, Sezgin; Çolak, Güler
    Bu çalışmada, Porsuk Çayındaki ağır metal (Fe {2}, Cd {2}, Ni {2}, Pb {2} and Zn {2}) kirliliği, sucul bir makrofit olan Myriophyllum spicatum (Başaklı sucivanperçemi, Avrasya sucivanperçemi) bitkisi ile biyomonitörlenmesi amaçlanmıştır. Ayrıca, ortamdan ağır metal kirliliğinin temizlenmesinde Başaklı sucivanperçemi’nin absorbant olarak kullanılabilirliği araştırılmıştır. Belirlenen amaçlar doğrultusunda; Porsuk Çayı’nın kaynağından, Eskişehir ili çıkışına kadar toplam sekiz örnekleme noktası belirlenmiş ve çalışmalar bu noktalarda yoğunlaşmıştır. Dip çamuru örneklerinde demir (Fe {2}) 20,4-209,7 ppm, bitkinin gövde örneklerinde 20,5-740 ppm ve yaprak örneklerinde 40,5-988,5 ppm arasında; kadmiyum (Cd {2}) dip çamurunda; 0,5-7 ppm, bitkinin gövde örneklerinde 0,5-2 ppm ve yaprak örneklerinde 0,5-3 ppm arasında; nikel (Ni {2}) dip çamurunda 85-1006 ppm, bitkinin gövde örneklerinde 27-204,5 ppm ve yaprak örneklerinde 28,5-312,5 ppm arasında; kurşun (Pb {2}) dip çamurunda 16-404 ppm, bitkinin gövde örneklerinde 13-302,5 ppm ve yaprak örneklerinde 1-235 ppm arasında; çinko (Zn {2}) dip çamurunda 18-589 ppm, bitkinin gövde örneklerinde 60-235,5 ppm ve yaprak örneklerinde 110-465,5 ppm arasında olduğu tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlar topluca değerlendirildiğinde, Porsuk çayında izin verilebilir sınır değerlerin üzerinde bir ağır metal kirliliğinin olduğu görülmektedir. Ayrıca Başaklı sucivanperçemi bitkisinin ağır metalleri absorbe ettiği ve kirli su ortamlarının temizlenmesinde kullanılabilecek nitelikte olduğu belirlenmiştir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    An Overview Of The Geobotanical Structure Of Turkish Pinus Sylvestris And Carpinus Betulus Forests
    (Pakistan Botanical Soc, 2008) Gucel, Salih; Özkan, Kürşat; Celik, Sezgin; Yücel, Ersin; Öztuerk, Münir
    Pinus L and Carpinus L. are the two widely distributed genera of gymnosperms being represented by 80 and 170 species respectively. The former has 5 species in Turkey and latter 2 species namely; P.pinea, P.halepensis, P.brutia, P.sylvestris, P.nigra ssp.pallasiana, Carpinus betulus and C.orientalis. In this paper an attempt has been made to present all overview of the geobotanical structure of Pinus sylvestris L. and Carpinus betulus L. in Turkey. Out of 20.2 million hectares of forests in Turkey yellow pine covers nearly 1.3 million ha and hornbeam species around 10 thousand ha. The forests of P. sylvestris are found in North, Northeast Anatolia, oil Murat Mountains around Kutahya and C. betulus mainly in Thrace, Marmara, Black Sea and Inner Anatolia. P.sylvestris is represented by 9 associations;Pinus sylvestris-Vaccinum myrtillus, Pinus sylvestris - Daphne glomerata, Pinus sylvestis - Astragalus adzharicus, Pinus sylvestris-Lilium ciliatum, Pinus sylvestris-Daphne pontica, Pinus sylvestris-Populus tremula, Populo-Pinetum sylvestris, Pinus sylvestris-Orthilio secundo, Pinus sylvestris Llazica-Epimedium pinnatum subsp. colchicum, Triseto-Pinetum sylvestris. whereas C.betulus has only 6 associations Carpinus betulus-Scaligeria tripartita, Carpinus betulus-Acer campestre, Quercus petraea ssp. iberica-Carpinus betulus, Carpinus betulus-Quercus petrae ssp. iberica, Fagus orientalis-Carpinus betulus. P.sylvestris associations are floristically rich having 275 taxa as compared to C.betulus forests which embody only 121 taxa. The life form spectrum of P.sylvestris forests includes 146 chamaephytes, 44 hemicryptophytes, 40 phanerophytes, 28 cryptophytes and 17 therophytes, whereas C.betulus forests include 23 phanerophytes, 39 chamephytes, 36 hemicryptophytes,14 cryptophytes and 8 therophytes. Phytogeographically a major part of the taxa in P.sylvestris forests are Euro-Siberian elements (24.4%) followed by the Irano-Turanian (6.4%) and Mediterranean (1.4%). In C.betulus forests the distribution is as follows; Euro-Siberian-Euxine elements (83%) followed by Mediterranean (14%) and Irano-Turanian (3%). These observations stress the fact that geobotanically these forests prefer mainly high altitude moist habitats in the north and northeastern parts of Turkey.