Yazar "Yümin, Eylem Tütün" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 7 / 7
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Koroner Arter Hastalarında Ağrı, Dispne ve Kinezyofobinin Yaşam Kalitesine Etkisi(2017) Yümin, Eylem Tütün; Özel, Alp; Saltan, Asuman; Sertel, Meral; Ankaralı, Handan; Tarsuslu, Tülay ŞimşekAmaç: Bu çalışmada koroner arter hastalarında (KAH) ağrı, dispne, yorgunluk ve kinezyofobinin yaşam kalitesi üzerindeki etkilerini incelemek amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya KAH tanısı konmuş 114 hasta (88 erkek, 26 kadın) dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen hastaların sosyodemografik ve klinik özellikleri kaydedildi. Kinezyofobi için Tampa Kinezyofobi Ölçeği, ağrı için Vizüel Ağrı Skalası (VAS), dispne için modifiye Medical Research Council Skalası (mMRCS), yorgunluk için Yorgunluk Şiddeti Ölçeği (YŞÖ) ve sağlıkla ilgili yaşam kalitesi için de Nottingham Sağlık Profili (NSP) kullanıldı.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen bireylerin yaş ortalaması 65,268,63 yıl idi. Hastalarda VAS puanları ile kinezyofobi, yaşam kalitesinin ağrı, fiziksel aktivite alt parametreleri ve toplam NSP puanı arasında bir ilişki bulundu (p0,05). Kinezyofobi ile yorgunluk, yaşam kalitesinin enerji seviyesi, ağrı, emosyonel reaksiyon, fiziksel aktivite alt parametreleri ve toplam NSP puan değeri arasında da bir ilişki belirlendi (p0,05). Benzer şekilde, yorgunluk düzeyi ile yaşam kalitesinin enerji seviyesi, ağrı alt parametresi ve toplam NSP puanı arasında da bir ilişki gözlendi (p0,05). Dispne ile VAS, kinezyofobi, yorgunluk, yaşam kalitesinin enerji seviyesi, fiziksel aktivite alt parametresi ve toplam yaşam kalitesi puanı arasında ilişki olduğu görüldü (p0,05). Tartışma ve Sonuç: Çalışmamızda KAH'lı hastalarda yorgunluk ve kinezyofobinin yaşam kalitesini azalttığı gözlenmiştir. Hastalarda kinezyofobiye neden olan ağrı ve yorgunluk gibi faktörlerin azaltılmasına yönelik yaklaşımların yaşam kalitesini önemli ölçüde artıracağı düşüncesindeyiz.Öğe Kronik Engelli Çocuğa Sahip Annelerde Ştres-Kaygı ve Yorgunluk Düzeylerinin Yaşam Kalitesi Uzerine Etkisi(2016) Bayraktaroğlu, Filiz; Yümin, Eylem Tütün; Şimşek, Tülay Tarsuslu; Sertel, MeralAmaç: Bu çalışmada, engelli çocuğa sahip annelerde yorgunluk stres-kıgrgı düzeyi veyaşam kalitesi arasındaki ilişkinin incelenmesi hedeflenmiştir. Yöntem: Çalışmaya gönüllü 62 kronik engelli çocuğun annesi dahil edildi. Çalışmaya katılan bireylerin sosyo-demografik bilgileri hazırlanan değerlendirmeformu ile sorgulandı. Bireylerin stres ve kaygı düzeyini belirlemek için, durumluk kaygı (STAI-- state, DKÖ)-- sürekli kaygı ölçeği (STAI-trate, SKÖ); yorgunluklarını ölçmek için Yorgunluk Şiddeti Ölçeği (YŞÖ) ve sağlıkla ilgili yaşam kalitesini değerlendirmek için Nottingham SağlıkProfili (NHP) kullanıldı. Bulgular: Bireylerin yaş ortalaması 40. 08:l:8. 09 yıl idi. Bireylerin YŞÖ'den aldıkları toplam puan 29.98zk14.93 puan, SKÖ'den aldıkları toplam puan 57. 79i10. 69, DKÖ'den aldıkları toplam puan 22.30zk6.48 ve NHP'den aldıkları toplam puan ise 124.94i143. 65 olarak tespit edildi. Yapılan korelasyon analizi sonucunda, yorgunluk düzeyi ile SKÖ ve DKÖ arasında bir ilişki bulunmadı 07>0. 05). Fakatyorgunluk düzeyi ile NHP'nin bütün alt parametreleri ve toplam NHP arasında pozitif yönde bir ilişki bulundu GKD. 05). Tartışma: Kronik engelli çocuklarının bakımını üstlenen annelerde yaşanan stres--kaygı düzeyi ve yorgunluk seviyelerinin annenin yaşam kalitesini etkilediği gözlendi.Öğe KRONIK ENGELLI ÇOCUĞA SAHIP ANNELERDE VÜCUT ALGISI, DEPRESYON DÜZEYI VE YAŞAM MEMNUNIYETI ARASINDAKI İLIŞKININ İNCELENMESI(2016) Sertel, Meral; Şimşek, Tülay Tarsuslu; Yümin, Eylem Tütün; Bayraktaroğlu, FilizAmaç: Bu çalışma, engelli çocuğa sahip annelerde vücut algısı, depresyon düzeyi ve yaşam memnuniyeti arasındaki ilişkiyi değerlendirmek amacıyla planlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya 62 kronik engelli çocuğa sahip anne katılmıştır. Çalışmaya dâhil edilen bireylerin demografik bilgileri alındıktan sonra, depresyon düzeyini belirlemek için Beck Depresyon Skalası, vücut algısını belirlemek için Vücut Algısı Ölçeği ve yaşam memnuniyetini belirlemek için ise Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan bireylerin yaş ortalaması 40.08±8.09 yıl idi. Yapılan korelasyon analizinde, kronik engelli çocuğa sahip annelerde depresyon ile vücut algısı arasında pozitif yönde ve depresyon ile ve yaşam memnuniyeti arasında negatif yönde bir ilişki bulunmuştur. (p<0.05). Vücut algısı ile yaşam memnuniyeti arasında bir ilişki bulunamamıştır (p>0.05). Sonuç: Çalışmanın sonunda, engelli çocuk annelerinin yaşam memnuniyetleri ile depresyon düzeyi arasında bir ilişkinin olduğu, fakat yaşam memnuniyeti ile vücut algısı arasında bir ilişkinin olmadığı tespit edilmiştir. Engelli çocuk annelerinde yaşanabilecek olumsuzluklar annenin beden algısında bozulmaya ve yaşam kalitesinde azalmaya da neden olabilmektedir. Engelli çocuğa sahip anneler yararlı olabilecek gerekli yardım ve hizmetleri alabilmeleri için teşvik edilmelidir.Öğe Kronik Engelli Çocuğa Sahip Annelerde Vücut Algısı, Depresyon Düzeyi Ve Yaşam Memnuniyeti Arasındaki İlişkinin İncelenmesi(2016) Sertel, Meral; Şimşek, Tülay Tarsuslu; Yümin, Eylem Tütün; Bayraktaroğlu, FilizAmaç: Bu çalışma, engelli çocuğa sahip annelerde vücut algısı, depresyon düzeyi ve yaşam memnuniyeti arasındaki ilişkiyi değerlendirmek amacıyla planlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya 62 kronik engelli çocuğa sahip anne katılmıştır. Çalışmaya dâhil edilen bireylerin demografik bilgileri alındıktan sonra, depresyon düzeyini belirlemek için Beck Depresyon Skalası, vücut algısını belirlemek için Vücut Algısı Ölçeği ve yaşam memnuniyetini belirlemek için ise Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan bireylerin yaş ortalaması 40.088.09 yıl idi. Yapılan korelasyon analizinde, kronik engelli çocuğa sahip annelerde depresyon ile vücut algısı arasında pozitif yönde ve depresyon ile ve yaşam memnuniyeti arasında negatif yönde bir ilişki bulunmuştur. (p0.05). Vücut algısı ile yaşam memnuniyeti arasında bir ilişki bulunamamıştır (p0.05). Sonuç: Çalışmanın sonunda, engelli çocuk annelerinin yaşam memnuniyetleri ile depresyon düzeyi arasında bir ilişkinin olduğu, fakat yaşam memnuniyeti ile vücut algısı arasında bir ilişkinin olmadığı tespit edilmiştir. Engelli çocuk annelerinde yaşanabilecek olumsuzluklar annenin beden algısında bozulmaya ve yaşam kalitesinde azalmaya da neden olabilmektedir. Engelli çocuğa sahip anneler yararlı olabilecek gerekli yardım ve hizmetleri alabilmeleri için teşvik edilmelidir.Öğe Migren ve Gerilim Tipi Baş Ağrısı Hastalarında Ağrı İle Sağlıkla İlgili Yaşam Kalitesi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi(2016) Yümin, Eylem Tütün; Sertel, Meral; Şimşek, Tülay TarsusluAmaç: Bu çalışmanın amacı, gerilim tipi baş ağrısı (GTBA) ve migren hastalarında ağrı özelliği ile sağlıkla ilgili yaşam kalitesi (SİYK) arasındaki ilişkiyi incelemektir. Gereç ve yöntem: Çalışmaya 64 GTBA ve 34 migren tanısı konmuş 98 birey dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen bireylerin sosyo-demografik ve klinik özellikleri kaydedildi. Bireylerin son 6-12 ay içerisindeki ağrının sıklığı, lokalizasyonu, ağrının özelliği ve ev yaşantısını etkileyip etkilemediği değerlendirildi. Bireylerin ağrı şiddeti, Visual Analog Skalası ile (VAS), sağlıkla ilgili yaşam kaliteleri Notthingham Sağlık Profili (NSP) ile değerlendirildi. Sonuçlar: Bireylerde ağrı ortalamasının 6,601.77 olduğu gözlendi. Son altı ayda hissedilen ağrı ile NSP'nin emosyonel reaksiyon ve sosyal izolasyon parametresi arasında (p0,05), son on iki ayda hissedilen ağrı ile de emosyonel reaksiyon parametresi arasında pozitif yönde bir ilişkinin olduğu saptandı (p0,05). VAS ile NSP'nin uyku parametresi arasında pozitif yönde bir ilişki belirlendi (p0,05). Tartışma: Kronik baş ağrısı günlük yaşam aktivite düzeyi ve toplumsal katılımı etkileyerek sağlıkla ilişkili yaşam kalitesini düşürebilmektedir.Öğe The Relationship Between Fear of Movement, Balance and Fear of Falling in Stroke Patients with Shoulder Pain(2021) Demirci, Cevher Savcun; Sertel, Meral; Önal, Birol; Arslan, Saniye Aydoğan; Yümin, Eylem Tütün; Okumuş, MüyesserObjective: Shoulder pain is a common problem after stroke and causes functional limitations in patients. Pain leads to keep away from the movement and physical activities. The aim of this study was to evaluate the fear of movement in stroke patients with shoulder pain and to investigate its relationship with balance and fear of falling. Material and Methods: Forty six stroke patients were included in the study and divided into two groups, with and without shoulder pain. Fear of movement was evaluated by the Tampa Scale for Kinesiophobia, functional balance was by the Berg Balance Scale and fear of falling was by the Tinetti’s Falls Efficacy Scale. Results: The mean age of patients with and without pain were 65.60±11.37 years and 60.56±14.18 years respectively. In the shoulder painful group, it was determined that there was a negative correlation between balance and the fear of movement (r=-0.417; p=0.048) and that there was a positive correlation between the fear of falling and the fear of movement (r=0.429; p=0.041). In the shoulder painless group, there was no significant correlation (p>0.05). There was a statistically significant difference between the kinesiophobia values of two groups (p?0.05). Conclusion: When balance problems and falls observed in stroke patients are combined with pain and fear of movement, it becomes important to take into account and evaluate the fear of movement in rehabilitation practices.Öğe Yaşlı Bireylerde Gövde Esnekliği ve Kısa Fiziksel Performansın Denge ile İlişkisinin İncelenmesi(2017) Sertel, Meral; Yümin, Eylem TütünBu çalışma yaşlı bireylerde esneklik ve kısa fiziksel performansın denge üzerine etkisini incelemek amacıyla plandı. Çalışmaya 65 yaş ve üzeri 188 yaşlı birey dahil edildi. Çalışmaya katılan bireylerin, kognitif fonksiyonları Standardize Mini Mental Test testi ile dengeleri Berg Denge Ölçeği (BDÖ) ile; süreli performansları ise Süreli kalk ve Yürü Testi (SKYT) ile, kısa fiziksel performansları Kısa Fiziksel Performans Testi ile (KFPT) ile değerlendirildi. Yapılan korelasyon analizinde, yaş ile BDÖ arasında negatif bir ilişki, KFPT ile boy arasında pozitif, KFPT ile SKYT arasında negatif, KFPT ile gövde sağ ve sol lateral fleksiyon esneklik testi arasında pozitif ve KFPT ile denge (BDÖ) arasında pozitif yönde bir ilişki bulundu (p<0.05). Çalışmamızın gerçekleştirilebilmesi bakımından oldukça önemli olduğunu göstermiştir. Yaşlılarda mobilite ve fiziksel performansın devamlılığı için, vücut esnekliği ve dengenin korunması ve geliştirilmesine yönelik uygulamaların yaşlı rehabilitasyonunda mutlaka yer alması gerektiği düşüncesindeyiz.
