Diğer Yayınlar Koleksiyonu
Bu koleksiyon için kalıcı URI
Güncel Gönderiler
Öğe Erken çocukluk döneminde oyun(2012) Ayan, Sinan; Memiş, A. UğurÇalışmada, okulöncesi çağı çocuklarının genel gelişiminde oyunun yeri ve önemine dikkat çekilmiştir. Son yıllarda gelişmiş ülkelerin eğitim sistemlerinde oyun son derece önemli bir etkinlik olarak karşımıza çıkmaktadır. Oyun, birçok bilim adamına göre çocuğu tanımada ve tahlil etmede en iyi yoldur. Oyun temelli eğitim yetişmekte olan nesillerin temel kaynağı olan insanın fiziksel, zihinsel, duygusal ve sosyal gelişimini amaç edinen, genel eğitimin tamamlayıcısı ve ayrılmaz bir parçası olarak görülen bilinçli ve planlı faaliyetlerdir. Çocuklar öğrenme, karar verme, işbirliği, sıralama, düzenleme, paylaşma, başkalarının hakkına saygı gösterme, yardımlaşma gibi davranışları oyun sırasında öğrenir. Oyun sayesinde çocuk yetişkinliğinde gerekli olacak becerileri pratik yapar, değerlendirir ve mükemmelleştirir. Yapılan araştırmalar, oyunun çocukların zihinsel, duygusal ve psikomotor gelişimlerine olumlu yönde katkıları olduğunu kanıtlamıştır. Oyunlar farklı gruplara ayrılsa da, temelinde çocukların gerçek dünyaya alışmasını sağladığı gibi psikolojik ve fiziksel ihtiyaçlarının da karşılanmasında yardımcı olur. Çalışmada okulöncesi dönemde oyun genel anlamÖğe The research of primary school second stage students’ parents’ attitudes related to course of physical education according to their education levels(2012) Ayan, Sinan; Kır, RıdvanÇalışmada ilköğretim ikinci kademede öğrenim gören öğrencilerin annelerinin ve babalarının eğitim durumlarıyla beden eğitimi ve spor dersine ilişkin tutumları arasındaki ilişki incelenmiştir. Araştırmaya örneklem olarak random yöntemiyle seçilen 7 ilköğretim okulundan; 389 kız ve 384 erkek öğrenci gönüllü olarak katılmıştır. Öğrenci tutumlarının ölçülmesi için geliştirilen “İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Beden Eğitimi Dersine İlişkin Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçek iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüm kişisel bilgilere ilişkin 12 maddeden, ikinci bölüm ise beden eğitimi dersine yönelik tutumlara ilişkin 5’li likert tipi 20 maddelik ölçekten oluşmaktadır. İlk olarak tanımlayıcı istatistikler kapsamında verilerin frekans dağılımları alınmış ve çapraz tablo değerlerine bakılmıştır. Çalışmada faktör analizi sonucu oluşturulan 3 faktör (derse ilgi, öğretmene karşı tutum, ders saati) ve öğrencilerin ebeveynlerinin eğitim durumu arasında korelasyon analizi yapılmıştır. İkili karşılaştırmalar için bağımsız iki örnek t-testi (independent samples t-test) ve varyant analizlerinden tek yönlü-ANOVA yöntemi uygulanmıştır. Tek yönlü-ANOVA analizi sonuçlarında anlamlı farklılığın çıktığı durumlarda ise bu farkın hangi gruplardan kaynaklandığını belirlemek için Post-Hoc testlerinden yararlanılmıştır. İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin ebeveynlerinin eğitim düzeylerine göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında, beden eğitimi dersine gösterdikleri ilgiyle beden eğitimi ders süresine ilişkin tutumları arasında anlamlı farklılık bulunmuştur.
