Makale Koleksiyonu

Bu koleksiyon için kalıcı URI

https://hdl.handle.net/20.500.12587/8677

Listeleniyor 1 - 20 / 57

Assessment of pain, scapulothoracic muscle strength, endurance and scapular dyskinesis in individuals with and without nonspecific chronic neck pain: A cross-sectional study
(Elsevier, 2023) Karaağaç, Ali; Arslan, Saniye Aydoğan; Keskin, Esra Dilek
Introduction: This study is aimed to evaluate pain, muscle strength, scapular muscular endurance and scapular kinesis in individuals with Nonspecific Chronic Neck Pain and to compare them with asymptomatic individuals. In addition, to investigate the effect of mechanical changes in the scapular region on neck pain. Method: 40 individuals who applied to Kirikkale University Faculty of Medicine Hospital Physical Therapy and Rehabilitation Center and diagnosed with NSCNP and 40 asymptomatic individuals for the control group were included the study. Pain was evaluated with Visual Analogue Scale, pain threshold and pain tolerance with algometer, cervical deep flexor group muscle strength with Stabilizer Pressure Biofeedback device, and neck and scapulothoracic muscle strength with Hand Held Dynamometer. Scapular Dyskinesia Test, Scapular Depression Test and Lateral Scapular Slide Test were used to evaluate scapular kinesis. A timer was used to evaluate scapular muscular endurance. Result: Pain threshold and pain tolerance values of the NSCNP group were lower (p < 0.05). Muscle strength around neck and scapulothoracic region of the NSCNP group were lower than the asymptomatic individuals (p < 0.05). NSCNP group had more scapular dyskinesia (p < 0.05). Scapular muscular endurance values of the NSCNP group were lower (p < 0.05). Conclusion: As a result, pain threshold and pain tolerance decreased, muscle strength of the neck region and the scapular region decreased, scapular endurance values decreased and the incidence of scapular dyskinesia increased in the individuals with NSCNP compared to the asymptomatic individuals. It is thought that our study will provide a different perspective in the evaluation of neck pain and including the scapular region to the evaluations.
Yaşlı Bireylerde Gövde Esnekliği ve Kısa Fiziksel Performansın Denge ile İlişkisinin İncelenmesi
(2017) Sertel, Meral; Yümin, Eylem Tütün
Bu çalışma yaşlı bireylerde esneklik ve kısa fiziksel performansın denge üzerine etkisini incelemek amacıyla plandı. Çalışmaya 65 yaş ve üzeri 188 yaşlı birey dahil edildi. Çalışmaya katılan bireylerin, kognitif fonksiyonları Standardize Mini Mental Test testi ile dengeleri Berg Denge Ölçeği (BDÖ) ile; süreli performansları ise Süreli kalk ve Yürü Testi (SKYT) ile, kısa fiziksel performansları Kısa Fiziksel Performans Testi ile (KFPT) ile değerlendirildi. Yapılan korelasyon analizinde, yaş ile BDÖ arasında negatif bir ilişki, KFPT ile boy arasında pozitif, KFPT ile SKYT arasında negatif, KFPT ile gövde sağ ve sol lateral fleksiyon esneklik testi arasında pozitif ve KFPT ile denge (BDÖ) arasında pozitif yönde bir ilişki bulundu (p<0.05). Çalışmamızın gerçekleştirilebilmesi bakımından oldukça önemli olduğunu göstermiştir. Yaşlılarda mobilite ve fiziksel performansın devamlılığı için, vücut esnekliği ve dengenin korunması ve geliştirilmesine yönelik uygulamaların yaşlı rehabilitasyonunda mutlaka yer alması gerektiği düşüncesindeyiz.
Transtibial amputelerde sanal gerçeklik uygulamasının kinezyofobi, depresyon ve ağırlık aktarma üzerine etkileri
(2018) Sahan, Tezel Yıldırım; Erbahçeci, Fatih
Amaç: Sanal gerçeklik uygulaması; bireylere gerçekmiş hissi veren, bilgisayarlar tarafından yaratılan dinamik bir ortamla karşılıklı iletişim olanağı tanıyan, üç boyutlu bir benzetim modelidir. Bu çalışmanın amacı; sanal gerçeklik uygulamasının transtibial amputasyonu olan bireylerde kinezyofobi, depresyon ve ağırlık aktarma üzerine etkilerini belirlemekti. Yöntem: Bu çalışmaya yaş ortalaması 36.4±7.6 yıl olan 19 transtibial amputasyonu olan birey dâhil edildi. Bireylerin tümü aynı tip protez ve süspansiyon sistemi kullanmaktaydı. Bireyler iki gruba ayrıldı. Birinci gruba sanal gerçeklik uygulamaları yapılırken, diğer gruba standart fizyoterapi yöntemleri uygulandı. Bireyler 4 hafta boyunca haftada 3 gün tedaviye alındı. Tedavi öncesi ve sonrası değerlendirmeler yapıldı. LASAR Postür Cihazı (Ottobock, Almanya, 1997) ile ağırlık aktarma miktarları, Beck Depresyon Anketi ile depresyon durumu ve Tampa Kinezyofobi Skalası ile kinezyofobi düzeyleri belirlendi. Bulgular: Bireylerin grup içinde tedavi öncesi ve tedavi sonrası depresyon, kinezyofobi düzeylerinde her iki grupta da fark bulundu (p<0,05). Sanal gerçeklik uygulamaları ve standart fizyoterapi yöntemleri gruplarında, tedavi öncesi ve sonrası kinezyofobi, depresyon ve ağırlık aktarma farkları açısından fark yoktu (p>0,05). Sonuç: Sanal gerçeklik uygulamaları ve standart fizyoterapi yöntemleri transtibial amputasyonu olan bireylerde hareket korkusu, depresyon ve ağırlık aktarma üzerine etkili bulundu. Sanal gerçeklik uygulamalarının, standart fizyoterapi yöntemlerine ilave olarak rehabilitasyon sürecine dâhil edilebileceği düşünülmektedir.
Kırıkkale İlinde Yaşayan Kadınların Osteoporoz Bilgi Düzeyi
(2015) Arslan, Saniye A.; Daşkapan, Arzu; Atalay, Didem K.; Tüzün, Emine H.; Korkem, Duygu
Amaç: Osteoporoz postmenopozal kadınlarda sık görülen önemli bir halk sağlığı sorunudur. Çalışmamızın amacı Kırıkkale ilinde yaşayan kadınların osteoporoz bilgi düzeyini ve bilgi düzeyi ile yaş ve eğitim düzeyi arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.Yöntem: Çalışmaya 263 kadın katıldı. Katılımcıların özellikle osteoporozla ilişkili olabilecek risk faktörlerine yönelik sosyo-demografik verileri kaydedilmiştir. Literatüre dayanarak, çalışmaya katılanlar genç yetişkin (45 yaş altı) ve orta yaş (45-64 yaş arası) olarak iki gruba ayrılmıştır. Ayrıca katılımcılar, eğitim durumuna göre ilköğretim ile lise ve üstü (8 yıl ve altı, 8 yıl üstü) gruplandırılmıştır. Katılımcıların osteoporoz hakkındaki bilgi düzeyini değerlendirmek Osteoporoz Öz-etkililik/yeterlik Ölçeği Türkçe Formu ve Osteoporoz Genel Bilgi Puanı Ölçeği (OGBP) kullanıldı. Sonuçlar: Katılımcıların yaş ortalaması 38.98±13.81 yıl, vücut kütle indeksi (VKİ) 27.26±0.39 kg/m2, eğitim yılı ortalaması 8.65±5.16 yıl idi. Osteoporoz Egzersiz Öz-etkililik/yeterlik puanı ile eğitim yılı (p=0.001; r=0.326 ) ve Osteoporoz Egzersiz Öz-etkililik/yeterlik puanı ile düzenli egzersiz alışkanlığı (p=0.001) arasında pozitif ilişki vardı. Benzer olarak, Osteoporoz Öz-etkililik/yeterlik Ölçeğinin toplam puanı ile eğitim yılı (p=0.001; r=0.293) ve düzenli egzersiz alışkanlığı arasında pozitif (p=0.001) ilişki saptandı. Osteoporoz Öz-etkililik/yeterlik Ölçeğinin alt bölümü olan Osteoporoz Kalsiyum Öz-etkililik/ yeterlik alt ölçeğinin puanı ile eğitim yılı (p=0.006; r=0.170 ) pozitif ilişki saptandı. Osteoporoz Kalsiyum Öz-etkililik/ yeterlik alt ölçeğinin puanı ile düzenli egzersiz alışkanlığı arasında anlamlı bir ilişki yoktu (p=0.816).Tartışma: Bizim çalışmamızda Kırıkkale'de yaşayan kadınların osteoporoz bilgi düzeyinin eğitim düzeyine paralel olarak arttığı ve genç kadınların osteoporoz konusundaki bilgi düzeylerinin daha yüksek olduğu görüldü.
Tek Taraflı Diz Üstü Amputelerde Uygulanan Egzersiz Programının Protezle İlgili Memnuniyet Düzeyine Etkisi. Türk Fizyoterapi ve Rehabilitasyon
(2015) Anaforoğlu, Bahar; Erbahçeci, Fatih; Tüzün, Emine Handan; Sönmezer, Emel
Amaç: Fizyoterapist gözlemi altında yaptırılan egzersiz programının tek taraflı diz üstü am- putelerde protezle ilgili memnuniyet düzeyi üzerine etkisinin araştırılmasıydı. Yöntemler: Çalışmaya yaş ortalamaları 39.3±12.8 yıl olan 19 unilateral diz üstü ampute katıldı. Olguların sosyodemografik, klinik ve proteze ait özellikleri kaydedildi. Olgular 10 seans boyunca egzersiz programına katıldı. Olgular, program bittikten sonra da egzersizlere devam ettiler. Protezin rahatlığı, görünüşü, ağırlığı ve protezle yürümeye ilişkin hastaların memnu- niyet düzeyi tedavi öncesi ve tedaviden 2 ay sonra olmak üzere Vizüel Analog Skalası (VAS) ile değerlendirildi. Sonuçlar: Tedavi öncesi ve sonrası değerlendirmeler karşılaştırıldığında protezin rahatlığı (p=0.048), görünüşü (p=0.010) ve protezle yürüme (p=0.033) ile ilgili hastaların memnuniyet düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Tartışma: Çalışmamızda, tek taraflı diz üstü amputelere uygulanan egzersiz programı, ampu- telerin protezle ilgili memnuniyet düzeylerini olumlu yönde etkilemiştir.
Temporomandibular Eklem Rahatsızlığı Olan Bireylerde Temporomandibular Eklem Yorgunluğu, Boyun Fonksiyonelliği ve Baş Ağrısının İncelenmesi
(2018) Arıkan, Halime; Sertel, Meral; Akkor, Burcu Baş
Amaç: Çalışmanın amacı, Temporomandibular Eklem Rahatsızlık- ları/Araştırma Teşhis Kriterleri (TMER/ATK)’ne göre farklı grupla- ra ayrılan ve tek tanılı bireylerde temporomandibular eklem (TME) yorgunluğu, boyun fonksiyonelliği ve baş ağrısını incelemekti. Yöntem: Çalışmaya toplam 77 TMER tanılı birey dahil edildi. Bi- reyler TMER/ATK’ye göre grup 1; kas rahatsızlığı (n=25), grup 2; disk deplasmanı (n=27), grup 3; diğer eklem rahatsızlıkları olan bireyler (n=25) olmak üzere 3 gruba ayrıldı. Bireylerin sosyode- mografik bilgileri alındıktan sonra, TME yorgunluğu sakız çiğneme testiyle, boyun fonksiyonelliği Kopenhag Boyun Fonksiyonel Özür- lülük Skalası (KBFÖS), baş ağrısı Headache Impact Test-6 (HIT-6) ile değerlendirildi. Bulgular: Gruplar arası yapılan istatistiksel analizde; eklem yor- gunluğu, boyun fonksiyonelliği ve baş ağrısı açısından fark bulun- mazken (p>0.05), tüm gruplarda zamana bağlı yorgunluk değişimin- de artış görüldü (p<0.05). Tartışma: TMER’li bireylerde TME’de yorgunluk gelişebilmekte; boyun fonksiyonelliği ve baş ağrısı görülebilmektedir. TMER’nin farklı gruplarında yapılacak bu tür çalışmalara ihtiyaç vardır. Bir- çok faktörle ilişkili TMER’de, ayrıntılı bir değerlendirme ile birlikte, tedavi yöntemleri kapsamlı ve multidisipliner olmalıdır.
Fibromyalji Sendromlu Hastalar ile Sağlıklı Bireylerin Fiziksel Aktivite ve Fiziksel Uygunluk Düzeyi Farkları
(2017) Özköslü, Manolya Acar; Tonga, Eda; Daşkapan, Arzu; Karataş, Metin; Tekindal, M. Agah
Amaç: Çalışmanın amacı fibromyalji sendromlu (FMS) hastalarda fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk düzeyini belirlemek ve sağlıklı bireylerin verileri ile karşılaştırmaktır. Yöntemler: Çalışmaya 82 fibromyalji hastası ve 110 sağlıklı olgu dahil edildi. Fiziksel aktivite düzeyini karşılaştırmak için tüm olgular Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi'nin (UFAA) uzun formatını cevaplandırdılar. Olguların sağlıkla ilişkili fiziksel uygunluk düzeyini belirlemek için vücut kompozisyonu, kassal endurans, kardiorespiratuar endurans esneklik ve denge ölçümleri değerlendirildi. Vücut kitle indeksi, mekik testi, 6 dakika yürüme testi, otur-uzan test, gövde lateral fleksiyon, KAT 3000 testleri sırasıyla vücut kompozisyonu, kassal endurans, kardiorespiratuar endurans, esneklik ve dengeyi belirlemek için kullanıldı.Bulgular: FMS'li hastaların %36,6'sı aktif, %45,1'i minimal aktif, %18,3'ü aktifti. Sağlıklı olguların %40,9'u aktif, %36,4'ü minimal aktif, %22,7'si inaktifti. Gruplar arasında UFAA yürüme ve toplam skoru arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0,05). Sağlıkla ilişkili fiziksel uygunluk düzeyinde mekik testi (p<0,001) ve her iki gövde lateral fleksiyonu (p<0,001) skorunda fibromyalji ve kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark gözlendi. Sonuç: Sonuçlarımız FMS'li hastaların fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk düzeyinin sağlıklı bireylere göre daha düşük olduğunu gösterdi
Şehiriçi Toplu Taşıma Araçlarını Kullanan Şoförlerde Kardiyovasküler Risk Faktörleri, Fiziksel Aktivite Düzeyi Ve Anksiyete Durumunun Değerlendirmesi
(2017) Arslan, Saniye Aydoğan; Daşkapan, Arzu; Serter, Meral; Kurtoğlu, Fatih
Amaç: Çalışmamızın amacı; Kırıkkale ilinde şehir içi minibüs şoförlerinde değiştirilebilir Kardiyovasküler hastalık risk faktörlerinin fiziksel aktivite düzeyinin ve anksiyete durumunun belirlenmesiydi. Gereç ve yöntem: Katılımcıların sosyo demografik bilgileri kaydedildi. Sigara, egzersiz alışkanlığı sorgulandı ve vücut kütle indeksi belirlendi. Anksiyete durumu Beck Anksiyete Ölçeği ve fiziksel aktivite düzeyi Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (UFAA) ile değerlendirildi. Sonuçlar: Çalışmamıza 250 gönüllü minibüs şoförü katıldı (yaş ortalaması, 39.33±10.86 yıl). UFAA puanları dikkate alındığında, bireylerin % 5,2'sinin yeterli fiziksel aktivite düzeyine sahip olduğu görülmüştür. Şoförler % 64,8 i kalp hastalığının önlenebileceğini düzenli egzersiz yapmanın önemini belirtti. Anksiyete durumları ile fiziksel aktivite düzeyleri arasında ilişki saptanmadı. Tartışma: Kardiyovasküler hastalık gelişimi, özellikle tütün kullanımı, sağlıksız beslenme alışkanlıkları, fiziksel inaktivite ve psikososyal stress gibi yaşam tarzını belirleyen faktörler ile yakından ilişkilidir. Katılımcıların genç yaş ortalamasına rağmen, kalp damar hastalıkları, obesite, hipertansiyon gibi sorunlara rastlanmıştır. Tüm bu sağlık sorunlarının önlenebilmesinde sağlıklı yaşam tarzının benimsenmesi en önemli rolü oynamaktadır
Pes Planusun Distal Ve Proksimal Alt Ekstremite Biyomekanik Parametreleri Ve Bel Ağrısı Üzerine Etkilerinin İncelenmesi
(2019) Ünver, Banu; Keklik, Sinem Suner; Yıldırım, Tezel; Bek, Nilgün
Amaç: Bu çalışmanın amacı, pes planusu olan ve olmayan genç sedanter bireylerde, alt ekstremitenin biyomekanik özelliklerini, ayağın yapı ve fonksiyonunu ve bel ağrısını karşılaştırmaktı. Yöntem: Çalışma 30 kadın, 30 erkek olmak üzere toplam 60 sedanter bireyin katılımı ile gerçekleştirildi. Bireyler naviküler düşme testi değerlerine göre pes planusu olan ve olmayan olarak iki gruba ayrıldı. Bireylerin ayak fonksiyonunu değerlendirmek için Amerikan Ortopedik Ayak- Ayak Bileği Derneği skorlaması ile Vizüel Analog Skalası-Ayak ve Ayak Bileği Ölçekleri kullanıldı. Belirlenen kaslara kısalık testleri ve kas kuvvet ölçümleri, Q açısı ölçümü ve pelvik inklinasyon açısı ölçümü yapıldı. Bel ağrısını değerlendirmek için Oswestry Özürlülük İndeksi kullanıldı. Pes planusu olan ve olmayan bireylerin değerleri karşılaştırıldı. Sonuçlar: Pes planusu olan ve olmayan bireyler arasında tibialis posterior ve peroneal kas kuvveti, gastroknemius, soleus ve hamstring kas kısalıkları, Q açısı, Amerikan Ortopedik Ayak-Ayak Bileği Derneği skorlaması ile Vizüel Analog Skalası Ayak ve Ayak Bileği skorlarında anlamlı bir fark yoktu (p>0,05). Pes planusu olan bireylerde olmayanlara göre, dominant olmayan tarafta pelvik inklinasyon açısının daha fazla (p=0,042) ve Oswestry Özürlülük İndeksi skorunun daha yüksek (p=0,001) olduğu bulundu. Tartışma: Sonuçlarımız, genç sedanter bireylerde, pes planusun pelvik inklinasyonu artırabildiğini ve bel ağrısına neden olabildiğini göstermekle birlikte, alt ekstremite kas kuvveti, kas kısalığı ve ayak fonksiyonunun bu durumdan etkilenmediğini ortaya koymuştur.
Kronik Engelli Çocuğa Sahip Annelerde Ştres-Kaygı ve Yorgunluk Düzeylerinin Yaşam Kalitesi Uzerine Etkisi
(2016) Bayraktaroğlu, Filiz; Yümin, Eylem Tütün; Şimşek, Tülay Tarsuslu; Sertel, Meral
Amaç: Bu çalışmada, engelli çocuğa sahip annelerde yorgunluk stres-kıgrgı düzeyi veyaşam kalitesi arasındaki ilişkinin incelenmesi hedeflenmiştir. Yöntem: Çalışmaya gönüllü 62 kronik engelli çocuğun annesi dahil edildi. Çalışmaya katılan bireylerin sosyo-demografik bilgileri hazırlanan değerlendirmeformu ile sorgulandı. Bireylerin stres ve kaygı düzeyini belirlemek için, durumluk kaygı (STAI-- state, DKÖ)-- sürekli kaygı ölçeği (STAI-trate, SKÖ); yorgunluklarını ölçmek için Yorgunluk Şiddeti Ölçeği (YŞÖ) ve sağlıkla ilgili yaşam kalitesini değerlendirmek için Nottingham SağlıkProfili (NHP) kullanıldı. Bulgular: Bireylerin yaş ortalaması 40. 08:l:8. 09 yıl idi. Bireylerin YŞÖ'den aldıkları toplam puan 29.98zk14.93 puan, SKÖ'den aldıkları toplam puan 57. 79i10. 69, DKÖ'den aldıkları toplam puan 22.30zk6.48 ve NHP'den aldıkları toplam puan ise 124.94i143. 65 olarak tespit edildi. Yapılan korelasyon analizi sonucunda, yorgunluk düzeyi ile SKÖ ve DKÖ arasında bir ilişki bulunmadı 07>0. 05). Fakatyorgunluk düzeyi ile NHP'nin bütün alt parametreleri ve toplam NHP arasında pozitif yönde bir ilişki bulundu GKD. 05). Tartışma: Kronik engelli çocuklarının bakımını üstlenen annelerde yaşanan stres--kaygı düzeyi ve yorgunluk seviyelerinin annenin yaşam kalitesini etkilediği gözlendi.
Yaş Ve Vücut Kütle İndeksinin Esneklik Ve Denge Performansı Üzerine Etkisi
(2017) Arslan, Saniye Aydoğan
Amaç: Bu çalışma 18-80 yaş arası bireylerde yaş ve vücut kütle indeksinin(VKİ) esneklik ve dinamik denge performansı üzerine etkisini belirlemek amacıyla planlandı.Yöntemler: Çalışmaya 404 birey dahil edildi. Dinamik dengeyi değerlendirmek için zamanlı kalk yürü testi (ZKYT) ve sandalyeden otur kalk testi kullanıldı; Esneklik için Otur ve uzan esneklik testi ile gövde lateral fleksiyon testi kullanıldı.Sonuçlar: Yaş ile ZKYT, sandalyeden otur kalk testi ve esneklik ölçümleri arasında ilişki saptandı (p<0.05). VKİ gövde LF ölçümleri arasında negatif yönde ilişki bulundu (p<0.05). VKİ ile ZKYTve sandalyeden otur kalk testi ölçümleri arasında negatif yönde ilişki bulundu (p<0.05).Tartışma: Yaş ve VKİ'deki artış, bireylerin günlük hayatlarındaki faaliyetlerinde kısıtlamalara sebep olarak denge ve esneklik gibi bireylerin önemli fiziksel yeterlilik parametrelerinde düşüşe neden olmaktadır
Effects of Kinesio Taping Applied to Diaphragm Muscle on Aerobic Exercise Capacity and Pulmonary Function in Sedentary Individuals
(2018) Arslan, Saniye Aydoğan; Daşkapan, Arzu; Pekyavas, Nihan Ozunlu; Sakizli, Elif
Aim: In this study, we aimed to determine the short-term effects of diaphragmatic Kinesio taping (KT) on aerobic exercise capacity and pulmonary function in sedentary individuals. Materials and Methods: Sedentary volunteers were included in the study. Participants were randomly divided into two groups: KT group (n =17), and sham KT group (n=19). In order to evaluate submaximal functional capacity and aerobic performance, shuttle run and pulmonary function tests were performed for each participant both prior to and four days after KT. Chest circumference measurement was made for the flexibility of the rib cage. The KT muscle facilitation technique was applied to the diaphragm muscle. Results: Pulmonary function test values showed an increase in FEV1 four days after KT, compared to the values prior to KT (p=0.002). There was statistically significant difference between shuttle run test results (p=0.001) and axillar chest circumference measurements (p=0.045) before and 1 week after KT. Statistically significant difference was also observed concerning FEV1 (p=0.014), FEV1/FVC (p=0.035) results and shuttle run test distance (p=0.009). Discussion and Conclusion: KT applied to the diaphragm muscle improves aerobic performance and pulmonary functions in the short term and when compared to the sham KT group.
The relationship between balance, trunk muscular endurance, and functional level in individuals with chronic low back pain
(2020) Bezgin, Sabiha; Aydoğan, Saniye; Sertel, Meral; Vergili, Özge; Kocaman, Ayşe Abit; Oral, Muhammet Ayhan; Sahan, Tezel Yıldırım
Aim: This study was planned to investigate the relationship between trunk muscular endurance, balance, and functional level in individuals with chronic low back pain. Material and Methods: Sixty-three individuals, aged 18-65 years and having chronic low back pain for the last six months, were included in the study. Sociodemographic data of the individuals were recorded. The static and dynamic endurance of trunk muscles was evaluated by the curl-up test and modified Sorenson test. In order to evaluate the dynamic balance, the Timed Up and Go test was performed. The functionality level related to the low back pain of individuals was evaluated by the Oswestry Low Back Pain Disability Questionnaire. Results: Forty-one female (65%) and twenty-two male (35%) individuals were included in the study. The mean age of the individuals was 40.50 ± 16.75 years, and the mean body mass index was 26.51 ± 5.34 kg/m2 . A moderate negative correlation was found between trunk flexor and extensor muscle endurance with both dynamic balance and functional level (p<0.05). Conclusion: It was determined that there is a significant relationship between balance, trunk muscular endurance, and functional level. The presence of this relationship may guide the planning of exercise therapy in individuals with chronic low back pain.
The Reliability and Validity of the Turkish Version of Community Balance and Mobility Scale (CB&M-T) in Older Adults
(DOKUZ EYLUL UNIV INST HEALTH SCIENCES, 2020) Arslan, Saniye Aydogan; Sertel, Meral; Demirci, Cevher Savcun; Erdal, Elif Sakizli; Muci, Birsen
Purpose: The aim of our study is to evaluate the reliability and validity of the Turkish version of the Community Balance and Mobility Scale (CB&M-T) on older adults of Turkish population. Methods: The study included 145 older adults. Test-retest reliability, internal consistency was used for reliability. Berg Balance Scale was used to test the concurrent validity of the CB&M-T. The ceiling and floor effect were calculated for content validity. To measure the test-retest reliability, the older adults were assessed again with CB&M-T one week after the first assessment. ROC (Receiver Operating Characteristic) analysis was performed determine the cut-off scores and the area under the curve ( AUC) was calculated. Results: Very high relationship was found between the 1st and 2nd evaluation total CB&M-T score. Cronbach's alpha coefficient was excellent. There were no floor and ceiling effects. High correlations were found between CB&M-T and BBS. The optimum cut-off value is calculated as 38.5 points. AUC value of 0.90 is found to be highly acceptable for individuals at fall risk. Conclusion: This study indicates that the Turkish version of the CB&M-T scale is a reliable and valid balance and mobility scale that can be used in the rehabilitation of older adults with a high functional level. According to these results, Turkish clinicians have been brought a new scale that can be used in clinics We think that older adults with high functional levels will bring a new perspective to the literature to evaluate the fall risk, balance and mobility and to plan rehabilitation programs.
The effect of aerobic exercise training on postmenopausal patients with knee osteoarthritis
(IOS PRESS, 2020) Kılıç, Filiz; Demirgüç, Arzu; Arslan, Saniye Aydoğan; Keskin, Esra Dilek; Aras, Müyesser
BACKGROUND: Knee osteoarthritis (OA) is a common musculoskeletal problem encountered in the postmenopausal period. OBJECTIVE: This study aimed to determine the impact of aerobic exercise on functional limitation, exercise tolerance, and performance tests in postmenopausal women with knee OA. METHODS: A total of 50 women (aged between 48-78) with grade 2-3 knee OA according to the Kellgren-Lawrence radiographic scale were enrolled. OA-specific physical performance tests (40 m Fast-Paced Walk Test (40mFPWT), 30 s Chair Stand Test (30sCST), Stair Climb Test (9-step SCT)), six-minute walk test (6MWT), Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC), and Visual Analogue Scale (VAS) were performed. Fifty patients were randomized to either the treatment or control groups. The treatment group received an additional aerobic exercise training along with a combined physiotherapy program for six weeks. The aerobic exercise program was carried out by the same physiotherapist every weekday (five days) for six weeks. The control group only received a combined physiotherapy program for six weeks. RESULTS: The post-treatment comparisons of the two groups yielded similar SCT results (p > 0.05), while VAS scores, the results of all performance tests, WOMAC scores, and the distance covered in 6MWT were significantly higher in the treatment group (p < 0.05). CONCLUSIONS: Consequently, this study provides an insight into the efficacy of the aerobic exercise program applied along with a combined physiotherapy program in postmenopausal women with knee OA.
The Effect of Kinesio Taping Versus Splint Techniques on Pain and Functional Scores in Children with Hand PIP Joint Sprain
(TAYLOR & FRANCIS INC, 2020) Serbest, Sancar; Tiftikci, Ugur; Durgut, Erdogan; Vergili, Ozge; Kilinc, Cem Yalin
Introduction: Due to the continual increase in the number of children engaging in sports today, physicians encounter finger injuries at an increasing frequency. This study sought to investigate the effectiveness of the method of Kinesio taping versus classic finger splint technique on pediatric patients with PIP (proximal interphalangeal) joint sprains of the fingers. Method: This is a retrospective cohort study. Forty-nine pediatric patients with PIP joint sprains were included in the study. The patients were divided into two groups, Group 1 being those treated with Kinesio taping and Group 2, those treated with splints. The area around the PIP joint was measured before and after treatment. Visual analog scale (VAS) evaluation: nighttime pain, numbness, pain at rest, and pain during activity were each separately evaluated before and after treatment. Also, flexion was measured at rest and in active motion before and after treatment. Results: The patients' periarticular measurements of the affected joint were statistically significant in both groups after treatment (p < 0.001). In the comparison between the groups, it was found that the group treated with Kinesio taping displayed a better outcome (p < 0.021). According to the VAS for PIP joint pain, it was observed that in both groups, pain at rest, pain during activity, nighttime pain, and numbness were statistically significant after treatment (p < 0.001). In the comparison of the groups, it was seen that the difference was statistically significant only in terms of nighttime pain (p < 0.013). Conclusions: The study conducted supported the literature that Kinesio taping method does not restrict the function of the extremity to which it is applied and also does not produce the complications reported in other treatment techniques. Kinesio taping was found to have a higher patient compliance and the outcomes were better in terms of edema and joint range of motion as well as night time pain when compared to the group treated with splint.
Comparison of Kinesiotaping, Exercise and Subacromial Injection Treatments on Functionality and Life Quality in Shoulder Impingement Syndrome: A Randomized Controlled Study
(SPRINGER HEIDELBERG, 2021) Vergili, Özge; Oktaş, Birhan; Canbeyli, İbrahim Deniz
Purpose Disturbance of scapulohumeral rhythm has been shown to play a major role in subacromial impingement syndrome. Exercise, taping and subacromial injection are first ray conservative treatment modalities. We aimed to correct scapulohumeral rhythm with kinesio taping and exercise program via focusing on especially periscapular muscles not on glenohumeral structures to achieve scapulothorasic stabilization. Material and Methods Seventy five patients were divided into three groups randomly with different treatment modalities which are only exercise group (Group 1), kinesiotaping + exercise group (Group 2), and injection + exercise group (Group 3). Western Ontario Rotator Cuff Index (WORCI), Quick Disability of arm, shoulder, hand (Q-DASH), Constant- Murley Scores (CMS) were evaluated for each patient at the beginning, 15th and 60th days and compared in time and technique manner. Scores were analyzed statistically with One-way ANOVA and Chi-square tests. Results All the three groups had better results in short and long term follow ups as compared to initial admission. But in the second group 15th and 60th day results were superior to other groups significantly (p < 0,001). Conclusions Most of recent studies using kinesio taping were focused on mechanical correction of humerus which will be an impaired treatment to correct the main cause of impingement. Not only mechanical correction of periscapular muscles and also stabilization of scapulae will help to gain scapulohumeral rhythm.
Examination of the Relationship Between Exercise Barriers and Physical Activity, Sleep, and Fatigue in Older Individuals
(AVES, 2020) Sertel, Meral; Kocaman, Ayşe Abit; Bezgin, Sabiha; Sahan, Tezel Yıldırım; Arslan, Saniye Aydoğan; Demirci, Cevher Savcun; Oral, M. Ayhan
BACKGROUND/AIMS This study aimed to determine exercise barriers in older individuals and to examine their relationship with physical activity, sleep, and fatigue. MATERIAL and METHODS A total of 100 older individuals aged more than 65 years who were staying in a private nursing home and elderly care center were involved in this study. The sociodemographic information of the individuals and the used scales were recorded through face-to-face interviews held by a physiotherapist. Their exercise barriers, physical activity levels, sleep conditions, and fatigue were evaluated by the Exercise Benefits/Barriers Scale, Physical Activity Scale for the Elderly (PASE), Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI), and Fatigue Severity Scale. RESULTS The mean age of older individuals was 71.32 +/- 6.33 years. There were significant positive and low relationships between exercise barriers in older individuals and the PSQI's sleep quality and day dysfunction owing to sleepiness (DAYDYS) subparameters, the PSQI total score and fatigue. Furthermore, significant negative and low relationships were found between the PASE(Leisure activity) and sleep duration, sleep quality, PSQI(MEDS), PSQI(Total), and fatigue severity, between the PASE(Home activity) and PSQI(Total) score, and between the PASE(Work activity) and sleep duration, sleep latency, and fatigue. CONCLUSION The study results suggest that conditions such as sleep quality and fatigue can be considered an exercise barrier. Regular exercise training planned for older individuals individually or as a group will improve sleep quality and provide improvement in their fatigue level. It is crucial to plan and implement in particular personal exercise and physical activity programs and lifestyle modifications, physiotherapy rehabilitation, and energy conservation techniques for sleep quality to maintain and improve the health of older individuals.
The Effect of Virtual Reality Applications on Balance and Gait Speed in Individuals With Alzheimer Dementia A Pilot Study
(LIPPINCOTT WILLIAMS & WILKINS, 2020) Ugur, Fatma; Sertel, Meral
Objective: The aim of the study is to investigate the effect of virtual reality applications on balance and gait speed in individuals with Alzheimer dementia. Method: The study consisted of 32 individuals diagnosed as mild or moderate Alzheimer dementia by the neurologist. The balance, fall risks, and gait speed were assessed. The training group was trained with games selected from different categories such as balance and aerobic exercises with Nintendo Wii virtual reality device for 6 weeks, 1 session of 30 minutes, 2 times a week. Results: The values of the 5-time sit-to-stand test and gait speed scores resulted that the training group had significantly lower scores than the control group. Tinetti balance score was decreased in the control group and increased in the training group. Conclusion: It is appropriate to add virtual reality applications to routine rehabilitation programs in order to increase patient's balance and gait speed in people with dementia. Clinical Identifier: NCT03928405
Immediate Effects of Plantar Vibration on Fall Risk and Postural Stability in Stroke Patients: A Randomized Controlled Trial
(ELSEVIER, 2020) Önal, Birol; Karaca, Gülten; Sertel, Meral
Background: Local vibration can improve balance problems of individuals with stroke when applied to the plantar region. Aims: This study aimed to determine the immediate effect of local vibration applied to the plantar region on fall risk and postural stability in patients with stroke. Study Design: Randomized controlled study. Methods: 30 patients (23 male,7 female) with stroke were randomized to either vibration (n = 15; 58.47 +/- 8.23 years) or control (n = 15; 58.27 +/- 9.50 years) groups. Before and after the intervention, the patients were evaluated using a Biodex Balance System. Local vibration was applied to the plantar region of two feet in the supine position using a vibration device for a total of 15 min to the individuals in the vibration group. While the patients in the placebo group were in the supine position, the device was brought into contact and no vibration was applied to the plantar region of two feet for 15 min. Results: While significant improvements were observed in the postural stability and fall risk of the vibration group (p < 0.05), no significant change was observed in the placebo group (p 0.05). Furthermore, significant improvements occurred in the SD values of the postural stability expressing postural oscillation in the vibration group (p < 0.05). Conclusion: As a result of local vibration applied to the plantar region, immediate (within 5 min) significant improvements in postural stability and fall risk values were detected.

Güncel Gönderiler