Yazar "Özpolat, Berkant" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 20
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Absence of pericardium in combination with bronchogenic cyst, atrial septal defect, mitral valve prolapsus and hypospadias(2009) Özpolat, Berkant; Doğan, Orhan Veli[No abstract available]Öğe Akciğer kanserinde 8. TNM sınıflandırmasına doğru(2016) Özpolat, BerkantAkciğer kanseri patolojik alt grupları, anatomik yerleşimi ve genomik farklılık açısından heterojen bir hastalıktır. Akciğer kanseri evrelemesi prognozun belirlenmesi açısından önem taşımaktadır ancak yeterli değildir. 8. TNM sınıflandırmasının UICC (Uluslararası kanser kontrol birliği) ve AJCC (Amerikan kanser komitesi) tarafından 2016 yılı sonunda yayınlanması planlanmaktadır. Yeni sınıflandırma 1999 ile 2010 yılları arasında IASLC (Akciğer kanseri uluslararası çalışma topluluğu) veritabanı dahilinde 94.708 hastanın tümör boyutu, lenf nodu tutulumu ve metastaz verileri temel alınarak düzenlenmiştir. Bu çalışmaya 16 ülke arasından Türkiye, 7304 hasta ile katkı sağlamıştır [1,2]. Yeni sınıflandırmada tümör boyutunun 5cm ye kadar her santiminin yeniden tanımlandığı (T1a-c ve T2a,b) ve bu şekilde tümör boyutunun prognoz açısından öneminin vurgulandığı öncelikle göze çarpmaktadır. Minimal invazif adenokarsinomun T1a (mi) olarak eklendiği, parsiyel veya total atelektazini fark gözetilmeden aynı grupta (T2) yer aldığı, diafragma invazyonunun kötü prognoz göstermesi nedeniyle bir üst kategoriye (T4) çıkarıldığı görülmektedir. Tümörün karinadan uzaklığın prognozu etkilemediği saptandığından proksimal tümörler bir alt katagoriye (T2) alınmıştır. N tanımlayıcılarında değişiklik önerilmemiştir. Metastazlarda ise organ sayısı ve metastaz sayısının yeniden tanımlanması (M1a-c) yapılan TNM değişiklikleri olarak özetlenebilir [2-4]. Bu tanımlamalar dışında veritabanında anatomik özellikler dışında bilgiler de toplanmıştır. Hastanın yaş, cinsiyet, ırk, sigara hikayesi, kilo kaybı, laboratuar analizleri (LDH, alkalin fosfataz), SFT, tümörün SUVmax değeri, histopatolojik tip, diferansiyasyon, vasküler lenfatik invazyon, tümör markırları ve çevresel faktörler bunlardan bazılarıdır [2]. Turkish Journal of Clinics and Laboratory'nin bu sayısında Günal ve ark çalışmasında karsinoembriyojenik antijen (CEA) ve CA 19-9 seviyelerinin prognoz açısından anlamlı olduğunu vurgulanmaktadır [5]. Sonuç olarak yeni sınıflandırmada önerilen revizyonların tamamıyla anatomik düzeyde olduğunu görmekteyiz [4], oysa ki yukarıda bahsedilen faktörlerin, tümörün histopatolojik özelliklerinin ve genetik karakterin tedavi ve prognoz açı- sından önemi göz ardı edilmemelidir [3,6]. Küçük hücre dışı akciğer kanserlerinde aynı patolojik tiplerin alt gruplarının dahi tümör boyutundan bağımsız olarak prognozu etkileyebileceği göz önüne alınarak oluşturulacak bileşik bir kişi bazlı-histopatolojik-genetik-TNM sınıflandırmasının planlanması, ileriki dönemlerde daha etkin bir tedavi açısından tartışılacak konuların başında gelecektir.Öğe Are the late results of thymectomy satisfactory in the treatment of myasthenia gravis?(2015) Özpolat, Berkant[Özet Yok]Öğe Autologous Blood Pleurodesis in Rats to Elucidate the Amounts of Blood Required for Reliable and Reproducible Results(Academic Press Inc Elsevier Science, 2010) Özpolat, Berkant; Gazyağcı, Serkal; Gözübüyük, Alper; Ayva, Şebnem; Atinkaya, CanselBackground. Pleurodesis is used in the treatment of spontaneous pneumothorax or refractory pleural effusions of different etiologies. Several agents have been employed, but many questions remain unanswered about their effectiveness and toxicity. Use of autologous blood pleurodesis in clinical practice has been described in the literature without any clear consensus regarding its efficacy. Experimental studies using this technique are limited to a single study in rabbits. We performed a prospective, randomized, observer-blinded, controlled study to evaluate the safety and efficacy of increasing doses of autologous blood pleurodesis in a novel rat model. Materials and Methods. Twenty-eight albino Wistar rats were divided into four groups. Groups 1, 2, and 3 were the study groups and group 4 was the control group, with seven animals in each group. Groups 1, 2, and 3 were given autologous blood, 1mL/kg, 2mL/kg, 3mL/kg, respectively, and group 4 (control) was given only 2mL/kg saline intrapleurally. The rats were sacrificed on postoperative day 30. The surfaces were graded by macroscopic (visible adhesion formation) and microscopic (inflammation and fibrosis) examination. Results. Macroscopically, group 2 and group 3 developed significantly more adhesions; 3mL/kg autologous blood produced the most significant pleurodesis with generalized adhesions seen between visceral, parietal, and mediastinal pleura. Microscopic examination showed that all study groups developed an inflammatory response at the site of blood injection. There were no pathologic changes in ipsilateral and contralateral lung parenchyma. Conclusions. Autologous blood at doses 2-3mL/kg were shown to be effective to produce adhesions in 30 d, and the results were highly reproducible in all rats. We propose that the occasional negative results obtained in humans may be related to an insufficient amount of injected blood, as observed in our rat model. (C) 2010 Elsevier Inc. All rights reserved.Öğe Blood Patch Pleurodesis In The Treatment Of Persistant Air Leakage In Langerhans Cell Histiocytosis: A Case Report(Amer Thoracic Soc, 2015) Baççıoğlu, Ayşe; Günal, Nesimi; Kalpaklioglu, Ayşe Füsun; Dural, Koray; Özpolat, Berkant…Öğe Blood Patch Pleurodesis in the Treatment of Persistant Air Leakage in Langerhans Cell Histiocytosis; A Case Report(Derman Medical Publ, 2013) Baççıoğlu, Ayşe; Günal, Nesimi; Kalpaklıoğlu, Füsun; Dural, Koray; Özpolat, BerkantPulmonary langerhans cell histiocytosis is a rare reactive disorder with unclear pathogenesis. 16-year-old male patient complained about shortness of breath induced with exercise, non-productive cough, and intermittent chest pain for one year. Pulmonary function tests were in restrictive nature. There were multiple air cysts in lung parenchyma smaller than one cm and minimal pneumothorax on the left hemithorax in high resolution computed tomography of thorax. There was no hypoxemia in arterial blood gas analysis, and no pulmonary hypertension in echocardiography. Pulmonary langerhans cell histiocytosis was diagnosed with clinical features and typical radiographic appearance. Existence of multisystem langerhans cell histiocytosis was excluded thorough a detailed history, comprehensive physical examination, and baseline radiographic, blood and urine tests. He was recommended to quit smoking and close follow-up was planned. A tube thoracostomy was performed for left sided total pneumothorax one month later, and blood patch pleurodesis was done due to persistent air leakage with a successful outcome. As far as we know this is the first case report of pulmonary langerhans cell histiocytosis who was treated with autologous blood pleurodesis in the literature.Öğe Clinical and laboratory evaluation of anti-microbial efficacy of photocatalysts(2011) Özpolat, Berkant; Çavuşo?lu, Tarik; Yilmaz, Seyhan; Büyükkoçak, Ünase; Günaydin, SerdarAim This study aims at investigating and testing the tentative antimicrobial efficacy; in vitro and in- hospital applications of apatite coated ferrum titanate which is one of the new generation photocatalysts. Material and Methods 30 sterile petri dishes were kept under florescent light for 4 days following the application of 20 ppm apatite coated ferrum titanate aerosol. 0.5 McFarland (1.5X108 CFU/mL -CFU=colony forming unit) Pseudomonas aeruginosa and 0.5 McFarland Acinetobacter baumannii were cultured on 10 separate dishes. 10 unprocessed dishes were used as controls. Samples were evaluated for bacterial survival rate (CFUX100/CFU) after application. In the second step, same photocatalyst aerosol was applied as 0.012 L/m2 with the specific kit on the surfaces of different units within the hospital. Particle count was measured and compared before and one-month after the photocatalyst application by lumimeter. Results Bacterial survival rate was significantly lower on photocatalyst applied surfaces versus control for Pseudomonas aeruginosa after second day of application (p<0.001) (60±8% / 95±9%). This difference continued up to the 4th day gradually (3. day: 35±5% / 90±9%; 4. day:22±5% / 85±8%). Bacterial survival rate was significantly lower on photocatalyst applied surfaces versus control for Acinetobacter baumannii after the second day of application (55±7% / 87±8%) (p<0.01). This difference continued up to the 4th day gradually (3. day:40±5% / 80±8%; 4. day:15±5% / 78±7%). Particle count on photocatalyst applied surfaces diminished 97.15% in operating room, 95.61% in ICU, 98.30 in physicians' room, 94.13% in wards and 97.04% in hospital kitchen. Conclusions As a result of our pioneering study on the evaluation of photocatalyst, we think that it may be one of the economic and safe alternative methods of hospital sterilization based on bactericidal and bacteriostatic efficacy confirmed in both laboratory and clinical applications.Öğe A comparative analysis of giant and smaller hydatid cysts of lung treated surgically(2017) Özpolat, Berkant; Yazkan, Rasih; Günal, Nesimi; Dural, KorayAmaç: Bu çalışmanın amacı akciğerin dev kist hidatiklerinin daha küçük boydaki hidatik kistlerle karşılaştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem: Akciğer kist hidatiği nedeniyle ameliyat edilen 62 hasta geriye dünük olarak değerlendirildi. Hastalar dev kist hidatik (Grup A, n=23) ve daha küçük çapta olanlar (Grup B, n=39) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Gruplar yaş, cinsiyet, semptomlar, kist yerleşimi ve sayısı, preoperative komplikasyonlar, uygulanan cerrahi girişim şekli, postoperative uzamış hava kaçağı, göğüs tüpü alınma günü, postoperative komplikasyonlar, hastanede kalış süresi, morbidite ve mortalite açısından karşılaştırıldı.Bulgular: Yaş, cinsiyet, kist yerleşim yeri açısından anlamlı fark saptanmadı ((P = 0.925, P = 0.293, P = 0.179). Grup A'da 21 (%91) vakada kistler tek , Grup B'de vakaların yaklaşık 1/3'ünde birden fazla kist saptandı. Kistleri tek olması anlamlı bulundu (P = 0.005). Grup A'da 13 (%56) vakada kistotomi + kapitonaj yapılırken, Grup B'de 8 (%20) vakada yapılmıştı. Kistotomi + kapitonaj yöntemi Grup B'de Grup A'ya göre anlamlı olarak yüksekti. Uzamış hava kaçağı Grup A'da 8 (%20), Grup B'de 2 (%5) vakada gözlendi. Ortalama göğüs tüpü çekilme günü Grup A'da 4.57 ± 2.48 gün, Grup B'de 2.49 ± 1.63 gün ve hastanede kalış süresi Grup A'da 8.48 ± 3.39 gün ve Grup B'de 5.69 ± 1.80 gün olup her iki parametre istatistiksel olarak anlamlıydı (P < 0.001 ve P < 0.001). Postoperatif komplikasyonlar Grup A'da iki, Grup B'de üç vakada gözlendi. Her iki grupta da mortalite yoktu. Sonuçlar: Dev akciğer kistlerinin soliter görülme ihtimali fazla, ortalama göğüs tüpü çekilme ve hastanede kalış süresi uygulanan operasyondan bağımsız olarak uzamıştır. Kapitonajlı veya kapitonajsız yöntemlerin uygulandığı her iki grupta küratif cerrahi girişimlerin sonuçları mükemmeldirÖğe Comparison of side effects of oxytetracycline and talc pleurodesis: an experimental study(Bmc, 2010) Gözübüyük, Alper; Özpolat, Berkant; Çiçek, Ali Fuat; Çaylak, Hasan; Yücel, Orhan; Kavaklı, Kuthan; Genç, OnurBackground: Chemical pleurodesis is widely recommended in the treatment of refractory pleural effusion or pulmonary air leak of different etiologies. Although several agents have been used, many questions have remained unanswered about their toxicity. Talc is the most commonly used agent for the treatment, with rare, serious complications reported. Oxytetracycline pleurodesis in clinical practice has been described in a few studies, but literature reveals no experimental studies using this agent. We performed a prospective, randomized, observer-blinded, controlled study to evaluate the changes in lung histology and systemic response to pleurodesis with oxytetracycline and talc in acute and subacute phases in a rat model. Methods: Forty-two male albino Wistar rats were divided into three groups and 3 subgroups with 7 animals in each. Group 1 was given oxytetracycline, 35 mg/kg; Group 2 was given talc slurry, 60 mg/kg in 0.5 mL saline solution, and Group 3 was given only 0.5 mL saline intrapleurally. In subgroups "a" the nimls were sacrificed at the postoperative 72(nd) hour and, in subgroups "b", on the postoperative day 7. The surfaces were graded by microscopic examination. Results: Oxytetracycline produced alveolar collapse, hemorrhage, edema, inflammation at the postoperative 72(nd) hour and hemorrhage on the postoperative day 7, while talc produced significant edema, inflammation, proliferation, fibrosis at the postoperative 72(nd) hour and hemorrhage, edema, inflammation, proliferation, and fibrosis on the postoperative day 7 (p < 0,0042). Talc produced significant edema compared to oxytetracycline on the postoperative day 7. On contralateral side, oxytetracycline and talc produced significant hemorrhage on the postoperative day 7 (p < 0.0042). Conclusions: Both agents were shown to produce pulmonary lesions. In acute phase, the pulmonary side effects of oxytetracycline were more pronounced, whereas the side effects of talc were prolonged to subacute phase. We propose that the occasional side effects in humans may be related to these changes as were observed in our rat model, and like talc, oxytetracycline must be used cautiously in patients with limited respiratory function.Öğe Deneysel hayvan çalışmalarında montelukast(2017) Özpolat, BerkantSon yıllarda sisteinil lökotrien (CysLT1) reseptör antagonisti, allerji ve astım tedavisinde kullanılan bir ilaç olan montelukastın deneysel çalışmalarda sıklıkla kullanıldığını görmekteyiz. Bu ve benzeri birçok çalışma ışığında, ileride montelukastın farklı alanlarda kullanılacağını öngörmek zor değil. Bunların başında inflamatuar hastalıklarda kullanımı, graft versus host reaksiyonlarının tedavisi ve özellikle kanser tedavisi konusunda yapılacak çalışmalar başı çekecektir.Öğe Diaphragmatic Injuries: A Surgical Challenge. Report of Forty-one Cases(Georg Thieme Verlag Kg, 2009) Özpolat, Berkant; Kaya, Oskay; Yazkan, Rasih; Osmanoğlu, GökhanBackground: We present a discussion of the management of diaphragmatic injury and the factors that influence the choice of surgical approach based on our experience and a review of the literature. Methods: Data of 41 patients with diaphragmatic injuries treated between 1996 and 2007 were analyzed retrospectively. Results: A total of 29 men and 12 women between 15 and 56 years of age (mean age 34) were included in the study. Twenty-one patients had penetrating injuries and 20 patients had blunt injuries. The diagnosis was done preoperatively in 21 cases and intraoperatively in 20 cases. Thoracotomy was used in 23 cases, laparotomy in 11 cases, laparotomy-thoracotomy in 5 cases, sternotomy-laparotomy in 1 case, and sternotomy in 1 case. Emergency surgery was performed in 30 cases. Five cases were operated within 24 hours after admission to the emergency department. In 6 cases, surgery was performed 6 months to 4 years after the initial trauma. The mortality rate was 14.6% and the operative morbidity was 2.4%. Conclusion: A high index of suspect is vital for the diagnosis of diaphragmatic injuries in an emergency setting. The type of approach is closely related to the associated injuries.Öğe İleri yaşta saptanan fibröz displazi: olgu sunumu(2018) Dural, Koray; Günal, Nesimi; Zorlu, Ekin; Kür, Salih; Atasoy, Pınar; Özpolat, BerkantFibröz Displazi fibroosseöz dokunun medüller kemiğin yerini aldığı, özellikle kraniyofasiyal kemikler, uzun tübüler kemikler ve kosta tutulumu gösteren benign karakterde bir lezyondur. Bu olgu sunumunda 64 yaşında asemptomatik hastada malign dönüşüm ihtimali, kotta destrüksiyona ve patolojik kırıklara yol açabilme potansiyeli nedeniyle en bloc rezeksiyon uygulanan bir hastayı literatür eşliğinde sunduk.Öğe Iodopovidone pleurodesis in the treatment of refractory pleural effusions(Baycinar Medical Publ-Baycinar Tibbi Yayincilik, 2013) Yazkan, Rasih; Özpolat, Berkant; Ergene, GökhanBackground: In this study, we assessed the efficacy of iodopovidone pleurodesis in patients with refractory pleural effusions. Methods: Between March 2009 and April 2012, 43 patients (34 males, 9 females; mean age 65.6 +/- 9.8 years; range 37 to 79 years) received iodopovidone pleurodesis was for the treatment of refractory pleural effusion. Pleural effusion was due to malignancy in 31 and heart failure in 12 patients. Iodopovidone (20 mL 10% plus 80 mL 0.9% NaCl) was delivered through the chest tube. The chest tube was not clamped and raised 60 cm above the chest level. The tube was removed when the amount of drainage reduced to 50 mL/day. Results: In patients with malignant pleural effusion, iodopovidone irrigation produced significant decrease in daily pleural drainage from 574.9 +/- 169.0 mL to 71.7 +/- 25.9 mL (p=0.000), and in patients with heart failure daily drainage decreased from 588.9 +/- 138.4 mL to 63.5 +/- 12.5 mL which was also significant (p<0.001). No clinical side effect related to the procedure was observed. Conclusion: Iodopovidone was shown to be effective in patients with refractory pleural effusions. The use of this agent without clamping the chest tube is safe, inexpensive and effective.Öğe Öğe Meteorological Conditions Related to the Onset of Spontaneous Pneumothorax(Tohoku Univ Medical Press, 2009) Özpolat, Berkant; Gözübüyük, Alper; Koçer, Bülent; Yazkan, Rasih; Dural, Koray; Genç, OnurSpontaneous pneumothorax is defined as the rupture of bleb or emphysematous bullae that develop just beneath the pulmonary pleura. Weather changes may influence the incidence of spontaneous pneumothorax. The aim of this study was to examine the influence of rainfall, temperature and atmospheric pressure changes on the onset of spontaneous pneumothorax. The study involved 669 spontaneous pneumothorax admissions to three reference hospitals in Ankara, Turkey between 1996 and 2006 (612 males and 57 females with the mean age of 34.0 +/- 15.5 years). The meteorological data were obtained from Turkish State Meteorological Services for temperature, atmospheric pressure, and rainfall. The correlation between these values and spontaneous pneumothorax clusters, which was defined as the admission of at least two patients with pneumothorax within three days of each other, was evaluated. Among 669 episodes of spontaneous pneumothorax, 472 (70.5%) occurred in 188 clusters. When compared to days without spontaneous pneumothorax, the amount of average rainfall on the day of admission with spontaneous pneumothorax, one day before and two days before the admission was significantly high. Similarly, the atmospheric pressure on one day and two days before the admission of spontaneous pneumothorax patients was significantly low. In addition, maximum temperature level was significantly lower on admission day of spontaneous pneumothorax patients compared to those on the days without spontaneous pneumothorax. This largest series of the literature shows that spontaneous pneumothorax occurs in clusters and suggests that rainfall, temperature and falls in atmospheric pressure might play a role in the pathophysiology of spontaneous pneumothorax.Öğe Prilocaine induced methemoglobinemia after tube thoracostomy: case report(2015) Özpolat, Berkant; Soyer, Tutku; Günal, Nesimi; Büyükkoçak, Ünase; Çakmak, Ahmet MuratÇocuklarda toraks ampiyemi tedavisi genellikle lokal anestezi altında tüp torakostomisi ile gerçekleştirilir. En sık tercih edilen lokal anestetik ajan olan prilokain, terapötik dozlarda dahi akkiz toksik methemoglobineminin en yaygın nedenidir. Bu yazıda, ampiyem nedeniyle lokal anestezi altında göğüs tüpü takılması sonrası siyanoz gelişen ve toksik methemoglobinemi tanısı konulan 10 yaşında bir erkek çocuk sunuldu. Methemoglobin seviyesi %18.7 olarak ölçülen hasta askorbik asit ile başarıyla tedavi edildi.Öğe Servikal mediastinotomi ve tüp drenajı ile tedavi edilen iatrojenik trakea yaralanması, olgu sunumu(2011) Özpolat, Berkant; Atinkaya, Cansel; Özdemir, NezihTrakeobronşiyal hasar endotrakeal entübasyonun hayati bir komplikasyonudur. Akciğer kist hidatiği nedeniyle standart torakotomi ile kistotomi ve kapitonaj ameliyatı uygulanan 7 yaşındaki bir kız çocukta masif ciltaltı amfizem gelişmesi sonrasında teşhis edilen, entübasyon nedenli trakea yaralanması sunuldu. Tedavide servikal mediastinotomi ve tüp drenajı başarıyla kullanıldı. Konservatif ve cerrahi tedavi metodları tartışıldı.Öğe TORAKAL SEMPATEKTOMİ ETKİNLİĞİNİN AVUÇ İÇİ ISI ÖLÇME YÖNTEMİYLE İLİŞKİSİ(2020) Dural, Koray; Özpolat, Berkant; Günal, Nesimi; Zorlu, Ekin; Kür, SalihAmaç: Hiperhidroz kişinin sosyal yaşam kalitesinde ciddibozulmaya ve psikolojik sorunlar oluşmasına yol açan, özellikleyüz, aksilla, palmar ve plantar bölgelerde yoğunlaşmış, normalfizyolojik ihtiyaçtan ve termoregülasyon için gerekenden dahafazla miktarda ter salgılanması olarak tanımlanmaktadır.Hiperhidroz tedavisinde topikal tedaviler, sistemik ilaçlar,iyontoforez, botulinum toksini enjeksiyonu, radyofrekansuygulamaları, psikoterapi veya cerrahi gibi çeşitli tedaviyöntemleri yer almaktadır. Her bir yöntemin kendine özgü farklıavantajları, dezavantajları, yan etkileri veya komplikasyonlarıbulunmaktadır. Tedavide günümüzde altın standart olarak kabuledilen ve kalıcı etki elde edilen tedavi şekli torakoskopik olarakyapılan sempatik blokajdır. Torakal sempatektominin sempatiksisteminin periferik vazodilatatör etkisiyle avuç içindeki ısıyı daartıracağı öngörüsüyle araştırmasını yapacağımız bu yöntemlesempatektomi seviyesini ve alanını sınırlı tutarak yan etkileriazaltabileceğimizi öngördük.Gereç ve Yöntemler: Çalışmamızda Endoskopik TorakalSempatektomi (ETS) uyguladığımız 21 hastada sempatik zincirbütünlüğünün kaybedilmesinin hemen öncesinde ve sonrasındaavuç içi ısı değerleri ölçülerek istatistiki karşılaştırmaları yapıldı.Bulgular: Torakal sempatik zincir bütünlüğünün bozulmasısonrası ölçülen avuç içi ısılarında müdahale öncesine göreistatistiksel olarak anlamlı artış bulundu.Sonuç: Operasyon esnasında avuç içi ısı takibi ETS’ninlokalizasyonun doğruluğunu takipte ve yan etkilerininazaltılmasında kullanılabilir.Öğe Toraks cerrahisinde ultrasonografi eşliğinde yapılan preemptif torakal paravertebral bloğun etkinliği(2017) Aydın, Gülçin; Gençay, Işın; Çolak, Selim; Günal, Nesimi; Özpolat, BerkantAmaç: Günümüzde torakotomi ağrısının akut tedavisinde sık kullanılan bölgesel anestezi yöntemlerinden biri torakal paravertebral blok (TPVB) uygulamasıdır. Bu klinik çalışmada, toraks cerrahisinde ultrasonografi eşliğinde "preemptif" yapılan TPVB'un, ameliyat esnasında opioid ilaç tüketimi, ameliyat sonrası ağrı, komplikasyon ve hasta memnuniyeti üzerine etkilerini araştırması amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Elektif toraks cerrahisi geçirecek 18-65 yaş arası 25 hasta çalışmaya alındı ve 14 hastaya torakotomi (TKT grubu), 11 hastaya torakoskopi (TKS grubu) uygulandı. Grupların operasyon süreleri ve ameliyat esnasında ek opioid ilaç ihtiyaçları kaydedildi. Ameliyat sonrası dönemde ağrıya yönelik 0-1-2-6-12-24. saatlerdeki "Görsel Analog Ölçeği" (VAS) değerleri, 24 saat içindeki bulantı-kusma, hipotansiyon ve diğer komplikasyonlar kaydedildi. Ayrıca hastalara ameliyat sonrası dönemde "Hasta Memnuniyet Ölçeği" (HMÖ) uygulandı.Bulgular: Çalışmada torakotomi ile videotorakoskopi uygulanan hastalar arasında opioid ilaç kullanımı miktarı, VAS puanı, HMÖ puanı, ameliyat sonrası komplikasyon türü bakımından anlamlı bir fark bulunmadığı saptandı. Ancak operasyon süresi bakımından TKS grubunda sürenin daha kısa olduğu bulundu. Diğer yandan tüm VAS puanı değerleri ile HMÖ sonuçları arasında da negatif korelasyon tespit edildi.Sonuçlar: Çalışma sonunda TPVB işleminin gerek torakotomi gerekse videotorakoskopi yapılacak hastalarda ameliyat sonrası ağrının azaltılmasında, hasta konforunun sağlanmasında ve komplikasyonların azaltılmasında oldukça iyi bir seçenek olabileceği düşünüldüÖğe Which Is More Effective for Minimally Invasive Pectus Repair: Epidural or Paravertebral Block?(MARY ANN LIEBERT, INC, 2020) Aydın, Gülçin; Şahin, Ahmet Tugrul; Gencay, Işın; Akçabay, Zeynep Nur; Günal, Nesimi; Dural, Koray; Özpolat, BerkantObjective: The aim of this study was to compare the effectiveness of epidural block (EDB) and paravertebral block (PVB) for minimally invasive pectus repair with the conventional method in terms of pain control during and after pectus operations, patient comfort, and length of stay in hospital. Materials and Methods: A retrospective review was made of patients who underwent minimally invasive pectus repair. The patients were allocated into three groups as follows: PVB group (Pre-emptive ultrasound-guided bilateral thoracic single injection PVB, n=15); EDB group (Pre-emptive landmark-guided single injection thoracic EDB, n=8); and Control group (Neither PVB nor EPB, n=9). The intraoperative analgesic requirement was recorded, and a visual analog scale (VAS) for pain evaluation and the Postoperative Patient Satisfaction Scale were applied to all patients. Results: The intraoperative analgesic requirement, VAS scores, postoperative satisfaction level, and time to first requirement for postoperative analgesia were different between the control and PVB groups (P<.001) and between the control and EDB groups (P<.001), but not different between the PVB and EDB groups. Although the length of stay in hospital was shorter in the PVB and EDB groups compared to the control group, the difference was not statistically significant (P=.422). Conclusion: Epidural and bilateral paravertebral blockades performed in conjunction with general anesthesia decrease the intraoperative and postoperative need for analgesics, and might be beneficial for pain management and contribute to a shorter length of hospital stay for patients undergoing minimally invasive pectus repair operations. Both blockades also significantly improved the patient satisfaction.
