Yazar "Büyükkoçak, Ünase" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 33
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Anaesthesia and the acute phase protein response in children undergoing circumcision(Hindawi Ltd, 2005) Büyükkoçak, Ünase; Çağlayan, Fatma; Çağlayan, Osman; Basar, Murat; Çakmak, Murat; Batislam, Ertan; Ulusoy, SevgiConcentrations of acute phase proteins (CRP: C-reactive protein, albumin) change during surgery. We investigated the acute phase response to circumcision and the effects of anaesthesia on this response. The children were divided into four groups; group 1 (intratracheal general anaesthesia, n = 40), group 2 (general anaesthesia with mask, n = 20), group 3 (ketamine, n = 20), group 4 (local anaesthesia, n = 35). Blood samples were obtained, 24 hours before circumcision, after premedication, and 24 hours after circumcision. CRP and albumin before circumcision were comparable for all groups. There was no increase in CRP, and albumin remained steady throughout the study. No difference was observed among the groups, and related to anaesthesia. No responsiveness may be explained with the size of injured tissue or anatomical and histological type of preputium.Öğe Bispectral index-guided intraoperative sedation with dexmedetomidine and midazolam infusion in outpatient cataract surgery(Edizioni Minerva Medica, 2009) Apan, Alparslan; Doganci, N.; Ergan, A.; Büyükkoçak, ÜnaseBackground. This study aimed to evaluate the role of alpha-(2) agonist in fusion, with dexmedetomidine or midazolam, on hemodynamic and respiratory parameters while titrating the sedation level with the bispectral index (BIS) during cataract surgery. Methods. Ninety consenting ASA class I-III patients who were electively undergoing cataract surgery were en rolled in the double blind study. A random infusion of 0.25 mu gxkg(-1) xhr(-1) Dexmedetomidine (Group D), 25 mu g x kg-1.hr(-1) midazolam (Group M), or saline for controls (Group Q was administered after mounting a BIS monitor and routine anesthetic care. The target BIS level was >85. An additional bolus dose in 1 mL increments of the study drug or cessation of the infusion was adjusted according to the BIS level. Changes in respiratory and vital parameters were noted and, in case of mild pain, 25 mu g fentanyl was administered as a bolus. Pain and sedation were evaluated in the early postoperative period using Visual analogue and four rating sedation scales. Results. In Group D, heart rate decreased in the later periods Of surgery (35-50 min) and in the early postoperative Period (5(th) and 15(th) min). Dose adjustments were required in six and tell patients in Groups D and M, respectively Pain scores were lower with dexmedetomidine infusion. Conclusion. Dexmedetomidine infusion mildly decreased heart rate in the later periods of surgery with better pain scores in the postoperative period. Dexmedetomidine Should be an alternative for intraoperative sedation ill Outpatient cataract Surgery.Öğe Clinical and laboratory evaluation of anti-microbial efficacy of photocatalysts(2011) Özpolat, Berkant; Çavuşo?lu, Tarik; Yilmaz, Seyhan; Büyükkoçak, Ünase; Günaydin, SerdarAim This study aims at investigating and testing the tentative antimicrobial efficacy; in vitro and in- hospital applications of apatite coated ferrum titanate which is one of the new generation photocatalysts. Material and Methods 30 sterile petri dishes were kept under florescent light for 4 days following the application of 20 ppm apatite coated ferrum titanate aerosol. 0.5 McFarland (1.5X108 CFU/mL -CFU=colony forming unit) Pseudomonas aeruginosa and 0.5 McFarland Acinetobacter baumannii were cultured on 10 separate dishes. 10 unprocessed dishes were used as controls. Samples were evaluated for bacterial survival rate (CFUX100/CFU) after application. In the second step, same photocatalyst aerosol was applied as 0.012 L/m2 with the specific kit on the surfaces of different units within the hospital. Particle count was measured and compared before and one-month after the photocatalyst application by lumimeter. Results Bacterial survival rate was significantly lower on photocatalyst applied surfaces versus control for Pseudomonas aeruginosa after second day of application (p<0.001) (60±8% / 95±9%). This difference continued up to the 4th day gradually (3. day: 35±5% / 90±9%; 4. day:22±5% / 85±8%). Bacterial survival rate was significantly lower on photocatalyst applied surfaces versus control for Acinetobacter baumannii after the second day of application (55±7% / 87±8%) (p<0.01). This difference continued up to the 4th day gradually (3. day:40±5% / 80±8%; 4. day:15±5% / 78±7%). Particle count on photocatalyst applied surfaces diminished 97.15% in operating room, 95.61% in ICU, 98.30 in physicians' room, 94.13% in wards and 97.04% in hospital kitchen. Conclusions As a result of our pioneering study on the evaluation of photocatalyst, we think that it may be one of the economic and safe alternative methods of hospital sterilization based on bactericidal and bacteriostatic efficacy confirmed in both laboratory and clinical applications.Öğe The decrease in erythrocyte sedimentation rate related to general anesthesia(Ios Press, 2006) Çağlayan, Osman; Büyükkoçak, Ünase; Kara, Fatma Karaca; Sert, ÖzgürThe aim of this study was to investigate whether general anesthetic agents change erythrocyte sedimentation rate (ESR) affecting erythrocytes' shape and membrane structure in routine clinical dose manner. Forty patients (23 female and 17 male) undergoing elective surgery were included to the study. Blood samples were obtained just before induction of the anesthesia and 10 minutes after endotracheal intubation. The ESR was measured using Test-1 ESR analyzer. ESR values of the second blood samples were significantly lower than the first values (p < 0.001). At the beginning, the ESR was 18.1 +/- 11.5 mm/h, and then it decreased to 13.1 +/- 9.3 at 10th minutes. Our results indicated that anesthetic agents affected the ESR. No increase was observed in the second ESR values which were equal to, or less than the first values. General anesthesia may lead to this decrease changing electrolyte balance of erythrocyte, affecting ligands of agglomerins in membrane directly and indirectly, or changing discoid shape of erythrocyte.Öğe Diclofenac and metamizol in postoperative analgesia in plastic surgery(2001) Saray, Aydın; Büyükkoçak, Ünase; Cinel, İsmail; Tellioglu, Ali Teoman; Oral, UğurBackground: Postoperative pain relief after major surgery cannot be achieved with opioids alone in all patients without respiratory depression or other significant drawbacks. Modern medical practice, therefore, dictates the use of alternative analgesic agents as an adjunct or substitute to minimize the deleterious effects and to facilitate an earlier return to work and daily activities. Diclofenac and metamizol inhibit prostaglandin synthesis, thus attenuate the peripheral nociceptive sensitization caused by the surgical trauma. This investigation was conducted to determine the potency of diclofenac compared with metamizol in the control of postoperative pain after various plastic surgical operations under general anesthesia. Methods: A multiple-dose, randomized, double-blind clinical trial composed of one hundred and sixty-six patients was conducted. Group M patients received 1 g intramuscular metamizol (every 8 hours) and Group D patients received 75 mg intramuscular diclofenac (every 12 hours). Additional analgesia requirements were recorded and meperidine was used as the complementary analgesic when needed. Plain was assessed by visual analogue scores. Platelet count and bleeding time analyses were performed preoperatively and on the first postoperative day. Results: Metamizol decreased the additional analgesia requirement during the 18 hours following surgery. This was also associated with significantly lower pain scores. There was no significant difference between the patients receiving either metamizol or diclofenac in terms of pain scores, additional request for analgesia and frequency of side effects from the 18th until the 48th hour postoperatively. However, the use of diclofenac was associated with reduced side effects, though a reduction in platelet number and prolongation of bleeding time was noted in the majority of the patients receiving diclofenac. Conclusions: Metamizol is significantly superior to diclofenac for the reduction of postoperative pain after plastic surgery in the first 18 hours after plastic surgery procedures and reduces the need for additional analgesia.Öğe Effect of chlorhexidine on oral airway biofilm formation of Staphylococcus epidermidis(2015) Büyükkoçak, Ünase; Ağalar, Canan; Deniz, Turgut; Çeken, Sabahat; Ağalar, FatihAmaç: Airway yüzeyinde biofilm oluşması supraglottik kolonizasyona, bu da alt solunum yolu enfeksiyonlarına neden olabilir. Lokal dezenfektanların biofilm oluşumuna etkisini araştıran pek fazla çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmanın amacı airwayleri klorhekzidinle kaplamanın Staphylococcus epidermidis'in biofilm oluşturmasına etkisinin araştırılmasıdır.Yöntemler: Biofilm deneyi için kültür ve elektron mikroskobi yöntemleri kullanıldı. Airwayler, klorhekzidinin biofilm oluşumu ve bakteri sayısına etkisini araştırmak üzere, iki gruba ayrıldı. Grup 1 (Kontrol Grubu): Katkısız airway, Staphylococcus epidermidis, Grup 2: Klorhekzidinle kaplanmış airway, Staphylococcus epidermidis. Grup 1'e bir işlem yapılmazken, Grup 2'ye 4 saniye boyunca % 0,2 konsantrasyonda klorhekzidin sprey sıkıldı ve kurutuldu. Materyale tutunan bakteri sayısı mikrobiyolojik yöntemle incelendi, biofilm oluşumu elektron mikroskobik inceleme ile gösterildi. İstatistik analiz için Mann-Whitney U testi kullanıldı.Bulgular: Grup 2'de bakteri sayısı 1x102-8x102 cfu/ml iken Grup 1'de 3x103-1x104 cfu/ml idi. Klorhekzidinin airwaye tutunan bakteri sayısını istatistiksel olarak anlamlı oranda azalttığı görüldü (p0,04). Elektron microskobik incelemede de sonuç uyumluydu.Sonuç: Bu çalışmada, klorhekzidinin airway üzerinde biofilm oluşumu ve tutunan bakteri sayısını azaltmada etkili olduğu gösterildiÖğe Effects of different anesthetic techniques on serum leptin, C-reactive protein, and cortisol concentrations in anorectal surgery(Medicinska Naklada, 2006) Büyükkoçak, Ünase; Daphan, Çağatay; Çağlayan, Osman; Aydinuraz, Kuzey; Kaya, Tahsin; Saygun, Oral; Ağalar, FatihAim To compare the effects of intratracheal general anesthesia (ITGA) and regional (saddle block) anesthesia on leptin, C-reactive protein (CRP), and cortisol blood concentrations during anorectal surgery. Methods Fifty-eight patients suffering from hemorrhoidal disease, pilonidal sinus, anal fissure, or anal fistula were included the study. Patients were randomly assigned into one of the two groups (n = 29). Patients in one group received ITGA. After thiopental and fentanyl induction, vecuronium was used as a muscle relaxant. Anesthesia was maintained with sevoflurane. In the other group we applied saddle block, injecting hyperbaric bupivacaine into the subarachnoid space, through the L3-L4 intervertebral space, in the sitting position. Blood samples were collected for leptin, CRP, and cortisol analysis before the induction of anesthesia at 3 and 24 hours postoperatively. Results Preoperative leptin, CRP, and cortisol concentrations were comparable between the groups. There was no significant difference in postoperative levels of leptin and CRP in both groups. Although not significant, leptin and CRP concentrations were lower in the saddle block group at three hours postoperatively (mean SD, 6.95 +/- 8.59 and 6.02 +/- 12.25, respectively) than in the ITGA group (mean SD, 9.04 +/- 9.89 and 8.40 +/- 15.75, respectively). During early postoperative period, cortisol increased slightly in the ITGA group and remained at similar level in the saddle block group, but later decreased in both groups. Cortisol levels in the saddle block group were significantly lower than in the ITGA group at 3 hours postoperatively (343.7 +/- 329.6 vs 611.4 +/- 569.8; P = 0.034). Conclusion Saddle block, a regional anesthetic technique, may attenuate stress response in patients undergoing anorectal surgery, by blocking afferent neural input during early postoperative period.Öğe The effects of four different drugs administered through catheters on slime production in coagulase negative Staphylococci(2012) Göçmen, Jülide Sedef; Büyükkoçak, Ünase; Azap, Alpay; Pekuz, Yasemin Ö.; Çağlayan, OsmanAmaç: Patojen bakteri suşlarında slime oluşturma oranı daha yüksek bulunmuştur. Slime oluşumunu artıran faktörler enfeksiyon riskini artırırken azaltanlar ise bu riski düşürmektedir. Çalışmamızda Yoğun Bakım Ünitelerinde kateter aracılığı infüzyon şeklinde uygulanan bazı ilaçların koagülaz negatif Stafilokok’larda slime oluşumuna etkisi araştırıldı. Gereç ve yöntem: Glyceryl trinitrate (Perlinganit), Dexmedetomidine (Precedex), Esmolol (Brevibloc) ve Propofol (Propofol)’un slime oluşumuna etkileri 24’ü kan kültürlerinden izole edil ve biri American Type Culture Collection (ATCC) 12228 kodlu referans Staphylococcus epidermidis suşu üzerinde araştırıldı. Slime oluşumu Christensen tarafından tarif edilmiş olan “Kantitatif mikrodilüsyon plak testi” yöntemi ile belirlendi. Bulgular: Kontrol kuyucuklarında 8 bakteri slime oluşturdu. Esmolol içeren besi yerinde 5, Glyceryl trinitrate’lı besiyerinde 21, dexmedetomidine olan besiyerinde 15, propofol’lü besiyerinde 18 bakteri slime pozitif bulundu. Glyceryl trinitrate, dexmedetomidine ve propofolün slime pozitifliğini kontrole göre anlamlı ölçüde arttırdığı saptandı. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarının ışığında; ilaç ve/ veya katkı maddelerinin slime üretimine etkili olabileceği sonucuna varıldı. Kateter yoluyla uygulanan preparatların etkileri araştırılmalı ve kullanımları sırasında bu etkilerinin olabileceği akılda tutulmalıdır.Öğe The effects of the non-volatile anaesthetic agents, propofol and thiopental, on erythrocyte sedimentation rate(Taylor & Francis As, 2007) Cağlayan, Osman; Büyükkoçak, Ünase; Kara, Fatma Karaca; Sert, ÖzgürObjectives. The reduction of erythrocyte sedimentation rate (ESR) induced by general anaesthesia was demonstrated in our previous study. The purpose of the present study was to investigate whether the type of induction agent (propofol or thiopental) used for general anaesthesia had any effects on ESR. Methods. Sixty-four patients (ASA Physical Status Classification, I-II) scheduled for elective surgery under general anaesthesia were randomly assigned into two groups. In Group I, propofol and in Group II, thiopental were used as induction agents. Two blood samples were obtained before induction and 10 minutes after endotracheal intubation for ESR measurements. Results. The ESR values of the second samples from both groups were significantly lower than the values of the first samples, but there were no statistically significant differences in ESR values between the values of the two groups. Conclusion. The results showed that general anaesthesia decreased ESR values regardless of the type of agents being used for induction of anaesthesia. The reason might be related to other drugs used in both groups, or to a common effector mechanism of the two induction agents. The underlying mechanism needs to be investigated.Öğe Evaluation of the systemic antiinflammatory effects of levosimendan in an experimental blunt thoracic trauma model(2017) Ateş, Gökay; Yaman, Ferda; Bakar, Bülent; Kısa, Üçler; Büyükkoçak, Ünase; Atasoy, PınarBACKGROUND: Blunt thoracic injury often leads to pulmonary contusion and the development of acute respiratory distress syndrome, which carries a high risk of morbidity and mortality, originating from the local and systemic inflammatory states. This study aimed to investigate the local and systemic antiinflammatory effects of levosimendan in rat models of blunt chest trauma.METHODS: A total of 32 Wistar albino rats were randomly assigned to one of the following four groups: control, sham, low-dose levosimendan (LDL) (5 µg/kg loading dose for 10 min and 0.05 µg/kg/min intravenous infusion), and high-dose levosimendan (HDL) (10 µg/kg loading dose for 10 min and 0.1 µg/kg/min intravenous infusion). Blunt chest trauma was induced, and after 6 h, the contused pulmonary tissues were histopathologically and immunohistopathologically evaluated, serum TNF-?, IL-1?, IL-6, and NO levels were biochemically evaluated.RESULTS: The mean arterial pressure was low throughout the experiment in the LDL and HDL groups, with no statistically difference between the groups. Levosimendan reduced the alveolar congestion and hemorrhage, which developed after inducing trauma. Neutrophil infiltration to the damaged pulmonary tissue was also reduced in both the LDL and HDL groups. In rats in which pulmonary contusion (PC) was observed, increased activation of nuclear factor kappa B was observed in the pulmonary tissue, and levosimendan did not reduce this activation. Both high and low doses of levosimendan reduced serum IL-1? levels, and high doses of levosimendan reduced IL-6 and NO levels. TNF-? levels were not reduced.CONCLUSION: In conclusion, the results showed that in a rat model of PC, the experimental agent levosimendan could reduce neutrophil cell infiltration to damaged pulmonary tissues and the systemic expressions of some cytokines (IL-1?, IL-6, and NO), thereby partially reducing and/or correcting pulmonary damage. Systemic inflammatory response that occurs after trauma could also be reducedÖğe In vitro antibacterial activity of some systemic and topical antihistaminic preparations(Canadian Soc Clinical Investigation, 2009) Göçmen, Julide Sedef; Büyükkoçak, Ünase; Çağlayan, OsmanPurpose: In vitro antibacterial activity of topical and systemic antihistaminic preparations containing different active substrates against the standard strains of two bacteria was evaluated. Methods: Four topical and 3 systemic preparations containing pheniramine maleate, chlorophenoxamine hydrochloride, and diphenhydramine hydrochloride were studied. The antibacterial activities of these preparations against strains of S. aureus (American Type Culture Collection, ATCC 29213) and S. epidermidis (ATCC 25212) were tested using the disc diffusion method. In addition, the Minimal Innhibitory Concentration (MIC) and Minimal Bactericidal Concentration (MBC) of parenteral preparations for these two bacteria were determined. Results: Pheniramine maleate-topical and pheniramine maleate-systemic had no activity against bacteria, but the others showed various rates of activity. Chlorophenoxamine hydrochloride-topical and chlorophenoxamine hydrochloride-systemic were the most effective (P < 0.05). Despite the same active substrate content, diphenhydramine hydrochloride-topical-1 and diphenhydramine hydrochloride-topical-2 yielded different results when they were compared with each other or with the other preparations. Diphenhydramine hydrochloride-topical-2 had a relatively higher rate of activity than diphenhydramine hydrochloride-topical-1. Inhibition zone diameters were 16.9 +/- 1.5 mm 12.3 +/- 0.5 mm for S. aureus, 17.4 +/- 1.0 mm 0 mm for S. epidermidis respectively (P < 0.05). MIC values of parenteral preparations were equal to or above 125 mu g/ml. Conclusion:, MIC values of parenteral preparations were higher than their blood levels in clinical use. Thus, effects of parenteral preparations may not have been reflected in routine clinical practice. However, topical forms have antibacterial activity due to additive substrates and the use of high concentration levels at the site of application. Therefore, in selection of topical forms for appropriate cases, these effects should also be taken into consideration. The antibacterial activity of topical antihistaminic preparations may be useful in certain dermatological pathology.Öğe İntrakameral uygulanan asetilkolinin sistemik yan etkileri(2003) Taner, Pelin; Büyükkoçak, Ünase; Akarsu, Cengiz; Dervişoğulları, Mehmet Serdar; Kaya, Tahsin; Ergin, AhmetAmaç: Intrakameral uygulanan asetilkolinin,düşük riskli grupta yer alan olgulardaki sistemik etkilerini araştırmak. Gereç-Yöntem: 2001-Mayıs 2002 tarihleri arasında katarakt ameliyatı yapılan, Amerikan Anestezistler Cemiyetinin (ASA) fiziksel durum sınıflamasına göre düşük riskli kabul edi-len (I, II) toplam 24- olgu çalışma kapsamına alındı. Olguların yaşları ortalama 69.3 yıldı. Tüm hastalarda ameliyat öncesinde biyokimya, idrar, tam kan sayımı yapıldı, elektrokardiografi ve akciğer grafisi çekildi. Ameliyat öncesi dönemde Dahiliye ve Anestezi bölümü tarafından değerlendirildi. Hastalara lokal anestezi öncesi kardiovasküler monitorizasyon ve nazal oksijen uygulandı. İzlem süresince otomatik olarak l- 5 dk aralıklar ile kan basıncı ölçümü yapılırken, kalp hızı ve kan parsiyel oksijen basıncı sürekli takip edildi. Tüm veriler cihaz tarafından otomatik kayıt edildi. İstatistiksel karşılaştırma yapabilmek amacıyla; ameliyat başlangıcında (1), asetilkolinin intrakameral uygulanmasından önce (2,3,4), uygulama sırasında (5), uygulamadan sonra (6,7,8) ve ameliyatın sonunda (9) not edilmiş olan vital bulgu değerleri seçildi (tablo 1). Sonuçlar ortalama SD olarak gösterildi. Bulgular: 9 olguda ameliyat öncesinde regüle edilmiş olan hipertansiyon mevcuttu. Diğer 15 olguda sistemik hastalık saptanmadı. Tüm olgular aynı anestezi uzmanı tarafından takip edildi. Seçilmiş olan kalp atım hızı, kan basıncı ve kan parsiyel oksijen basıncı değerleri arasında istatistiksel anlamlı farklılık izlenmedi. Hafif hipertansiyonu olan l olguda ameliyat öncesi dönemde ve peroperatif olarak 62-68/dk aralığında saptanan kalp hızı, ilaç verildikten 5 dk sonra 52 değerine düştü. Bu bulgu, herhangi bir medikasyona gerek duyulmadan 2-3 dk sonra kendiliğinden düzeldi. Aynı anda hastada önemli bir kan basıncı düşüklüğü ya da solunum sıkıntısı gelişmedi. Diğer olguların hiçbirinde izlem süresince önemli bir vital bulgu değişikliği izlenmedi. Sonuç: Sonuç olarak intrakameral uygulanan asetilkolinin, sistemik açıdan sağlıklı ya da düşük riskli (I, II) hasta grubunda ciddi bir yan etkisi gözlenmemiştir. Buna rağmen, intrakameral uygulanan ilaçların sistemik emilim sonucunda düşük olasılıkla olsa bile, özellikle yüksek riskli olgularda ciddi yan etkiler oluşturabileceği unutulmamalıdır.Öğe An intraoperative unexpected respiratory problem in a patient with Apert syndrome(Edizioni Minerva Medica, 2007) Başar, Hülya; Büyükkoçak, Ünase; Kaymak, Çetin; Akpinar, S.; Sert, O.; Vargel, İbrahimWe present a case of a 5-year-old child who underwent four operations (three for syndactyly of the hands and one for craniofacial corrections). At the third hour of his craniofacial operation, his EtCO, started to increase and airway resistance was encountered during manual ventilation. The position of the head and neck was checked. An increase in secretion with oral and endotracheal aspiration and a decrease in saturation were observed. When breath sounds disappeared, the patient was reintubated orally. The nasal tube was obstructed with a mucolytic plug. There was no problem during the other operations. This case is presented since anaesthesiologists should be aware of the high incidence of respiratory complications in Apert syndrome.Öğe Karbonmonoksit İ ntoksikasyon Tanısı ile Yoğ unbakımda Tedavi Edilen Olğuların Retrospektif Analizi(2020) Aydın, Gülçin; Gençay, Işın; Çolak, Selim; Aktan, Burak; Büyükkoçak, ÜnaseBu çalışmanın amacı karbon monoksit intoksikasyon tanılı hastaların etyolojik ve demografik özelliklerini belirlerken, klinik bulguların tedavisürecine ve prognoza etkisini araştırmaktır. Çalışmaya 2014-2017 yılları arasında Yoğun Bakım Ünitemizde karbon monoksit intoksikasyon tanısı ileyatan 63 hasta dahil edildi. Yaş ortalaması 44.49 yıl olan hastaların 32’si kadın, 31’i erkek idi. Maruziyet sonrası acil servise başvuru süresi ortalama6.22 saat idi. Başvuru anında COHb değeri ortalama %27 idi. En sık maruziyet %61.9 ile kış mevsiminde iken en sık maruziyet kaynağı %93.7 ile sobaidi. Acil servise başvuru anında ortalama GKS puanı 14.1 puan idi. Hastaların %79.4’ünde nöropsikiyatrik semptomlar, %36.5’inde gastrointestinalsemptomlar, %23.8’inde solunum sistemi semptomları, %15.9’unda otolojik semptomlar, %11.1’inde ise kardiyovasküler semptomlar vardı. İkihastada mekanik ventilatör, 57 hastada noninvazif mekanik ventilatör (NIMV) ve 12 hastada hiperbarik oksijen tedavisi ihtiyacı oldu. Hastaların çıkışGKS değerleri ortalama 15 idi. Hastanede ortalama yatış süreleri 1.71 gün idi. Hastalar başvuru anındaki COHb düzeylerine göre; COHb düzeyi%10’nun altında hafif (grup 1), %11-25 arası orta (grup 2), %26-40 arası ağır (grup 3), %41 üzeri çok ağır (grup 4) olarak gruplandırıldı. Gruplararasında pH, GKS geliş puanı, otolojik semptomlar, NIMV ihtiyacı, SpO2, CK-CKMB düzeyi değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farkbulundu. Hastalar hastaneye başvuru anındaki GKS puanlarına göre grup A (GKS=15) ve grup B (GKS<15) olarak sınıflandırıldı. gruplar arasında;COHb geliş düzeyi, KVS semptomlar, ek hastalık varlığı, solunum sistemi semptomları, mekanik ventilatör ihtiyacı, HBO ihtiyacı, CK ve troponindüzeyi açısından istatistiki olarak anlamlı fark vardı. Hiperbarik oksijen tedavisi alan (grup I) ve almayan (grup II) hastalar da karşılaştırmalı olarakdeğerlendirildi. grup I’de troponin-I (p=0.015), CK(p=0.032) düzeylerinde ve mekanik ventilasyon ihtiyacında (p=0.003) belirgin artış olduğu,GKS’nun düşük olduğu (p<0.001) tespit edildi. Bununla birlikte HBO tedavisi gereksinimi ile troponin ve CK seviyesi arasında pozitif yöndekorelasyon olduğu görüldü. Bu çalışma sonunda karbon monoksit intoksikasyon tanılı hastalarda başvuru anındaki GKS puanı, COHb, CK-CKMB velaktat değerlerinin klinik bulgular ile birlikte yorumlanmasının hem tedavi hem de prognoz üzerinde önemli etkilerinin olabileceği düşünüldü.Öğe Ketamine abolishes cyclohexyladenosine induced antinociception on mononeuropathic rats(2002) Apan, Alparslan; Özcan, Ş.; Başar, H.; Büyükkoçak, ÜnaseKetamine is known as a N-Methyl-D-Aspartate (NMDA) antagonist. Purine analogues attenuate pain transmission and also act as glutamate antagonists. The aim of the present study was to determine the antiallodynic effect of adenosine A1 receptor agonist, cyclohexyladenosine (CHA) and ketamine on thermal nociception in chronic constriction injury model in the rat. The present study was constituted on 32 male Sprague Dawley rats weighing 180-220 g. The right common sciatic nerve was exposed and ligated loosely with 4/0 chromic catgut under barbiturate anaesthesia. Drugs were administered after 7th postoperative day and given through four days. Treatment protocol was two injections/day performed by a 20 min interval through intraperitoneal route. Adenosine analogues were administered as the first drug. Doses were 1 mg/kg and 10 mg/kg for CHA and ketamine respectively. Doses were reduced to half when both of drugs were combined. Nociceptive tests were performed by Hot Plate Test (HPT) at 46°C through 120 min period every 30 minutes. Initiation time of jumping and licking movements at the operated side of the rats on the HPT was determined. Motor activity were increased on animals that received ketamine. Adenosine receptor analogue CHA clearly produced antinociception. Ketamine abolished CHA induced analgesia. The results were disappointing, antagonism was observed by two class of drugs known as glutamate antagonist and can be explained by excitatory phenomenon induced by ketamine. Future studies directed at other routes may show promise.Öğe Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisine başvuran zehirlenme olgularının analizi(2009) Deniz, Turgut; Kandiş, Hayati; Saygun, Meral; Büyükkoçak, Ünase; Ülger, Hüseyin; Karakuş, AliAmaç: Çalışmamızda Kırıkkale Üniversitesi Hastanesi Acil Servisine hizmete başladığı tarihten itibaren 3 yıllık zaman içerisinde başvuran zehirlenme olgularının retrospektif değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Acil servise 15.11.2005–01.01.2009 tarihleri arasında başvuran olgular geriye dönük olarak tarandı. Olguların yaş, cinsiyet, başvuru saatleri, başvuru süresi, zehirlenmeye neden olan maddeler, zehirlenme şekli, etkenin alınış amacı, semptomlar ve hastaneye yatış durumları değerlendirildi. Bulgular: Dört yüz doksan yedi zehirlenme olgusu çalışmaya alındı. Tüm olguların %53’ü bayandı. Yaş ortalaması 19,2017,3’dü. Zehirlenme nedeniyle hastaneye başvuru saati %55,6 olguda 16.00–24.00 arasındaydı. Zehirlenmenin en sık sebebi ilaçlardı (%37). Tüm zehirlenmelerin %76,7’i kazayla alım sonrası başvuruyken, 11 yaş üzeri ilaç alımlarının %87’si ise özkıyım amaçlı girişimlerdi. Hastaların %83,9’nun gastrointestinal sistem yoluyla zehirlendiği saptandı. Zehirlenme nedeniyle başvuran olguların %36,6’sı acil servisten taburcu edildi, %57,4’si yatarak tedavi edildi ve %2,8’si ise başka bir hastaneye sevk edildi. Yatış yapılan hastaların ortalama taburcu süreleri 2,4 gündü. Sonuç: Hastanemiz acil servisine başvuran zehirlenme olgularından elde ettiğimiz veriler Türkiye’de daha önce yapılan çalışmalarla benzer özellikler göstermektedir. Zehirlenmelerin çoğunluğu genç bayanlarda ve ilaçlarla olmaktadır. Onbir yaş üzerinde ilaç alımına bağlı zehirlenme olgularının büyük oranının özkıyım amaçlı girişim olduğu tespit edildi.Öğe Lidokain ile siyatik-femoral sinir blokajı sonrası santral sinir sistemi toksisitesi(2004) Özcan, Şaziye; Apan, Alpaslan; Büyükkoçak, Ünase; Başar, Hülya; Erdemoğlu, Ali KemalSağ ayak lateral malleolünde lezyonu nedeni ile opere olacak 48 yaşındaki kadın hastaya kombine siyatik-femoral sinir blokajı uygulandı. Bloktan 12 dakika sonra bilinç kaybı meydana geldi. Ancak vital parametrelerin stabil olması ve ilave komplikasyon görülmemesi nedeni ile operasyona izin verildi. Bloğun 95. dakikasında hasta ağrılı uyaranlara cevap vermeye başladı ve bloktan 135 dakika sonra bilinci tamamen geri döndü. Hastanın semptomları klasik santral sinir sistemi bulguları ile uyumlu olmamakla birlikte; göreceli olarak yüksek doz lidokain kullanılmış olması, aneminin varlığı, nöbet aktivitesi olarak değerlendirilen kas seğirmelerinin olması ve bu kas seğirmelerinin düşük doz midazolam ile ortadan kalkması lokal anestezik toksisitesini düşündürdü.Öğe Mean platelet volume and platelet distribution width as mortality predictors in intensive care unit(2020) Gençay, Işın; Büyükkoçak, Ünase; Ateş, Gökay; Çağlayan, OsmanBackground and Aim: This study aimed to determine the mean platelet volume (MPV) and platelet distribution width (PDW) values of intensive care patients, and show the relationship between these parameters and mortality. Material and Method: In the present study, 284 patients who were hospitalized in the intensive care unit were retrospectively analyzed. MPV and PDW values of the patients when they first hospitalized, their last MPV and PDW values before they died or were discharged, their ages and duration of ICU period were recorded. Results: There was no statistically significant difference between the first and last values of MPV and PDW in the surviving patient group. Similarly, PDW values did not change in the group of patients who died (p> 0.05). However, the last MPV values were significantly higher in the deceased patient group than the first MPV values (p <0.05). In this study, when the age, length of stay in the intensive care unit, MPV and PDW values were compared, the most important factor was found to be an increase in MPV. Conclusion: This study showed that MPV increase in intensive care patients may be closely related to mortality.Öğe Parenteral nutrisyon sıvılarının koagülaz-negatif stafilokok’ların biyofilm oluşturması üzerine etkisi: Deneysel bir çalışma(2012) Göçmen, J. Sedef; Büyükkoçak, Ünase; Çağlayan, OsmanAmaç: Çalışmamızda yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) kullanılan parenteral nütrisyon (PN) solüsyonlarının koagülaz negatif stafilokok (KNS)’larda biyofilm oluşumuna etkisi araştırılmıştır. Gereç ve yöntem: Deneyde kan kültürlerden izole edilmiş olan 39 KNS ve ATCC 12228 kodlu referans Staphylococcus epidermidis suşları kullanıldı. Bakteri dilüsyonları için Triptik Soy Buyyon (TSB) besiyeri kullanıldı. Deney ortamları: 1. Glikoz, 2. Amino asit, 3. Lipit, 4. Üçlü karışım (Glikoz, Amino asit, Lipit), 5. Glikoz ve Amino asit, 6. Glikoz ve Lipit, 7. Amino asit ve Lipit, 8. Kontrol (TSB) şeklinde hazırlandı. Biyofilm oluşumu “Kantitatif mikrodilüsyon plak testi” yöntemi ile belirlendi. Yapılan değerlendirmede sınır değerin üzerinde olanlar biyofilm pozitif, altında olanlar ise negatif kabul edildi. Biyofilmi pozitif olanlar da kendi aralarında hafif, orta ve şiddetli olmak üzere 3 gruba ayrıldı. PN solüsyonu içeren 1’den 7’ye deney ortamlarında elde edilen biyofilm pozitif suş sayıları TSB ortamında elde edilenlerle ve birbirleriyle karşılaştırıldı. Bulgular: Üçlü karışım PN sıvısı ile ikili karışım PN sıvılarının (glikozlipit, amino asitlipit karışımlarının) kontrol grubuna göre KNS’ların biyofilm oluşumunu arttırıcı etkilerinin olduğu belirlendi. Biyofilm pozitifliği ortam 1 ve 2’de kontrole göre anlamlı düşükken, 4, 6 ve 7’de anlamlı yüksekti. Ortam 1, 2 ve 3 kendi aralarında; 4, 5, 6 ve 7 de kendi aralarında farksız sonuçlar verdiler. Sonuç: Çalışmamızda PN yapı taşlarından olan glikoz, amino asit ve lipit çözeltilerinin tek başlarına biyofilm oluşumunu azaltıcı, bunların karışımlarının ise artırıcı etkili oldukları tespit edilmiştir. Bu nedenle rutinde üçlü karışım olarak verilen PN solusyonlarının kateter enfeksiyonu riskini arttırdığını söyleyebiliriz.Öğe Prilocaine induced methemoglobinemia after tube thoracostomy: case report(2015) Özpolat, Berkant; Soyer, Tutku; Günal, Nesimi; Büyükkoçak, Ünase; Çakmak, Ahmet MuratÇocuklarda toraks ampiyemi tedavisi genellikle lokal anestezi altında tüp torakostomisi ile gerçekleştirilir. En sık tercih edilen lokal anestetik ajan olan prilokain, terapötik dozlarda dahi akkiz toksik methemoglobineminin en yaygın nedenidir. Bu yazıda, ampiyem nedeniyle lokal anestezi altında göğüs tüpü takılması sonrası siyanoz gelişen ve toksik methemoglobinemi tanısı konulan 10 yaşında bir erkek çocuk sunuldu. Methemoglobin seviyesi %18.7 olarak ölçülen hasta askorbik asit ile başarıyla tedavi edildi.
