Yazar "Demirbaş, Yasin" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 12 / 12
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Body Weight Estimation from Different Morphometric Measurements in Anatolian Hares, Lepus europaeus(Zoological Soc Pakistan, 2015) Demirbaş, Yasin; Erat, SerkanIn the present study, the simple regression analysis using the different morphometric measurements of hares was performed for the estimation of body weight of brown hares (Lepus europaeus) from Anatolia (juveniles versus adults). There was a strong linear relationship between body weight (BW) and ear length (EL) and condylobasal length (CBL) in juvenile Anatolian hares. On the other hand, there was a medium linear relationship between BW and tail length (TL) and CBL in adult Anatolian hares. The prediction models determined explained 94% and 41% of the variation in BW of juvenile and adult Anatolian hares, respectively. The BW showed the highest correlation coefficient value with the CBL (r = 0.964; p < 0.01) in the juvenile hares. Similarly, the BW showed the highest correlation coefficient value with the CBL (r = 0.582; p < 0.01) in the adult hares. Our study revealed that juvenile Anatolian hares presented a greater variability than did adults Anatolian hares with respect to all traits measured. The present study may help scientist to get more information about biologic aspect of mammal species such as Anatolian hare which is at low density in wildlife.Öğe A comparative study of the reproductive activities of European hare (Lep us europaeus) populations in Turkey(2015) Demirbaş, Yasin; Albayrak, İrfanTo explore whether the reproductive cycle of Lepus europaeus differs within Turkey, a total of 182 hares from Turkish Thrace (transition climate), Central Anatolia (continental climate), the Black Sea (oceanic climate), and the Turkish Mediterranean (Mediterranean climate) were collected between June 2006 and September 2014. We present the length of breeding season, sex ratio, mean litter size, and testicle position of European hares distributed in Turkey for the first time. Among these features, length of breeding season and mean litter size of European hares showed moderate variation in Turkey.Öğe Density of European Hare and Red Fox in Different Habitats of Kirikkale Province (Central Anatolia), with a Low Level in Hare Number and an Expected Correlation in Spring(Inst Zoology, Bas, 2015) Demirbaş, YasinEuropean hare (Lepus europaeus) and red fox (Vulpes vulpes) have an uninterrupted distribution in Anatolia. However, population data related to the density of the two species in Anatolia are still lacking. Detailed population studies are essential for the conservation of species. In the present study, spotlight counts were performed to determine the seasonal changes in the densities of hares (Lepus europaeus) and foxes (Vidpes vulpes) from six different districts of Kirikkale Province (Central Anatolia) between 2012 and 2014. The results revealed that there were significant seasonal differences in the hare and fox numbers between different habitat types. According to the encounter rate index, active hares used predominantly forested areas during feeding activities. The densities of the two species were found to be positively correlated in spring (r = 0.64, p = 0.004). Comparing my results with previously reported data from other countries, I found that the red fox density from Central Anatolia was similar to the data from Europe and America. On the contrary, the hare density from Central Anatolia was much lower than the one in other European countries. These population density data are presented for the first time for Anatolia and may play an essential role when studying temporal changes of the two species from Anatolia in the future.Öğe Disentangling population genetic and climatic effects on skull size and shape of brown hares, Lepus europaeus (Lagomorpha: Leporidae), from Türkiye(Elsevier GmbH, 2023) Demirbaş, Yasin; Koca, Ayça Özkan; Stefanovi?, Milomir; Smith, Steve; Suchentrunk, FranzBrown hares (Lepus europaeus) from Türkiye exhibit substantial phenotypic variation, assumingly connected to regional climate differences. We used general linear models (GLMs) of linear measurements and geometric morphometric data of dorsal and ventral skull and lateral mandible landmarks of 160 adult individuals from 75 locations across Türkiye, to specifically test for climate-related effects on skull size and shape, while accounting for potentially confounding effects of sex, geographic location, and population genetic assignment. We found a moderate positive correlation between individual condylobasal lengths (CBL) and centroid size scores (CSS) and used them separately as dependent skull size variables in our GLMs. Skull shape factors were obtained from principal component analyses (PCAs), separately for transformed linear morphometric and landmark data; they were also used as dependent variables in our GLMs, along with sex, geographic sampling coordinates, CBL or CSS, as well as temperature and precipitation factors from PCAs of local climate data as fixed factors. Our multivariate GLMs returned no climate effect on skull size and only one minor precipitation effect on geometric skull shape. Rather, skull size and shape were predominantly and significantly affected by the assignment of the hares to the genetic populations as determined by an earlier microsatellite study. Our results correspond to microphylogeographic differentiation of skull size and shape of the studied hares, largely indepedent of specific adaptation to local or regional climate. © 2023 Elsevier GmbHÖğe Karyotype and Presence of B-Chromosomes in Red Fox from Central Anatolia(2014) Demirbaş, Yasin; Baydemir, Nursel AşanConventionally stained karyotype and Ag-NOR banded chromosomes of a male red fox (Vulpes vulpes L., 1758) from Kırıkkale province in Turkey were determined. The chromosome set included 16 biarmed autosomal pairs with two dot- like B chromosomes (2n= 34 + 2B, NF=67, NFa=64). The X chromosome was a large metacentric and the Y was a small acrocentric, almost similar in size of the Bs. The Ag-NOR regions were found in the telomeric regions of the long arm of three medium-sized metacentric autosomes.Öğe Kırıkkale ilindeki Meriones tristrami türünün biyolojik, ekolojik ve karyolojik özellikleri (Mammalia: Rodentia)(Kırıkkale Üniversitesi, 2004) Demirbaş, Yasin; Pamukoğlu, Y.NahitÖZET KIRIKKALE İLİNDEKİ MERIONES TRISTRAMI TÜRÜNÜN BİYOLOJİK, EKOLOJİK VE KARYOLOJİK ÖZELLİKLERİ (MAMMALIA: RODENTIA) DEMİRBAŞ, Yasin Kırıkkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi Danışman : Yrd. Doç. Dr. Nahit PAMUKOĞLU Şubat 2004, 80 sayfa Bu araştırma, 2002 ve 2003 yıllarında Kırıkkale ilinden elde edilen 40 Meriones tristrami örneğine dayanmaktadır. Örnekler molar dişlerdeki aşınım derecesi, baculum şekli ve arazi notlarına göre yavru, genç ve ergin olmak üzere 3 yaş grubuna ayrılmıştır. Bu araştırmada M. tristramfmn ekolojik, biyolojik ve taksonomik özelliklerini ortaya koymak için habitat, kürk rengi, beslenme ve üreme davranışı, kıl morfolojisi, karyolojisi, baculum özelliği, iç ve dış karakter ölçüleri ve ektoparazitleri incelenmiştir. Sekiz canlı örnek laboratuarda gözlemlenerek beslenme ve üreme davranışları tespit edilmiştir. Örneklerin baş iskeleti Mursaloğlu (1965)'na, baculumu Lidicker (1968)'e, karyolojisi de Patton (1967) 'a göre hazırlanmıştır. Meriones tristramfde diploidkromozom sayısı 72, temel kromozom kol sayısı 84, otozomal kromozom kol sayısı ise 80 olarak kaydedilmiştir. Örneklerimiz, literatür verileriyle karşılaştırılarak değerlendirilmiş ve örneklerimizin nominatif formu temsil ettiği sonucuna varılmıştır. Anahtar kelimeler: Meriones tristrami, Ekoloji, Biyoloji, Karyoloji, Kırıkkale, TürkiyeÖğe Mitochondrial DNA control region variability of wild boar Susscrofa with various external phenotypes in Turkey(2016) Demirbaş, Yasin; Özkan, Ayça Koca; Pamukoğlu, Nahit; Sert, Hakan; Suchentrunk, FranzThe wild boar (Sus scrofa L.) is distributed across most parts of Turkey, a major biogeographic crossroads connecting Southwest Asia and Southeast Europe. However, no information on genetic diversity and population structure of this species in Turkey is available. In this study, we report on mtDNA sequence variability and phylogenetic relationships among wild boars with variable external phenotypes from both its European (Turkish Thrace) and Asian (Anatolia) distributions in Turkey. Phylogenetic analyses of mtDNA D-loop sequences (413 bp) of 53 newly sequenced wild boars from different localities in Turkey and 432 wild boar sequences from various geographic origins downloaded from GenBank were performed to particularly compare the phylogeographic position of wild boars from the European part of the Turkish range with that of specimens from Anatolia and to explore a possible phylogeographic substructuring in Anatolia. Relatively high genetic diversity was found in the Turkish samples, with a total of 17 haplotypes. Phylogenetic analyses revealed partitioning of the currently found Turkish haplotypes into two haplogroups, which were, however, only partially concordant with the geographic origins of samples (central and southwestern Anatolia vs. Turkish Thrace and northeastern and southeastern Anatolia). A median-joining network grouped most Turkish haplotypes with those previously reported from the Near East, whereas the remaining two haplotypes were included in the European 1 haplogroup. The combined phylogenetic analysis of the currently obtained sequences and all sequences retrieved from GenBank supported the earlier findings of four major haplogroups. The present study will serve as a baseline for more comprehensive studies to understand phylogenetic relationships of wild boars in Turkey and the Near East.Öğe Studies on the Hair Characteristics of European Hare, Lepus europaeus (Lagomorpha: Leporidae) in Turkey(Zoological Soc Pakistan, 2014) Demirbaş, YasinThis study analysed some quantitative and qualitative hair characteristics in 35 brown hare, Lepus europaeus, from three different geographic/climatic regions in Turkey to find phenotypic variations and characteristics of hairs of this species, which has commercial fur. Analyzed quantitaive traits included fiber diameter (FD), fiber lengths of hauter (H) and barbe (B), fiber tenacity (T), and elongation (EL). The effects of geography and sex on the mentioned traits were assessed via the Least squares method. It was determined that the traits of FD, H, B, T, and EL were not significantly affected by geographic area or sex. The interaction between geography and sex was found to be insignificant for all traits. Significant phenotypic correlations were found between T and EL (-0.52, P = 0.0048). The structure of the hair scale type was found "mosaic" at the proximal of the shaft, "elongate petal" at the distal of the shaft, "streaked" at the proximal of the shield, and "regular wave" at the distal of the shield. Quantitative hair. characteristics and hair scale patterns of the brown hares were determined to be conservative, in spite of the variations in fur colours.Öğe The taxonomic status and geographic distribution of the European hare (Lepus europaeus Pallas, 1778) in Turkey (Mammalia: Lagomorpha)(Tubitak Scientific & Technical Research Council Turkey, 2014) Demirbaş, Yasin; Albayrak, İrfanThis study was based on 125 specimens of hares collected from 61 different localities in Turkey between 2006 and 2010. We present diagnostic characters, pelage coloration, external, cranial and phallic measurements, skull and phallus features, hair structure, and collection localities of hares from Turkey. Additionally, we analyze morphometric variations of 5 regional populations according to the physiography/orography of the study area. Among the morphometric variables, 10 characters (weight, tail length, basal length, condylobasal length, rostral breadth, height of braincase, foramen incisiva length, occipitonasal length, profile length, and mandible length) are found to be significantly different between the populations (ANOVA, P < 0.01). Principal component analysis of 22 morphometric measurements is performed, and 71.56% of total variance is explained through 5 principle components. The Thracian specimen is distinguished from other populations on the first 2 canonical discriminant functions and the cluster dendrogram. The hair structure, as examined by scanning electron microscope, is found to be flattened and imbricate. Our Anatolian specimens are discussed at the subspecies level, comparing them to the relevant literature, and it is concluded that Lepus europaeus in Anatolia is represented by only one subspecies, Lepus europaeus syriacus.Öğe Türkiye Lepus lınnaeus, 1758 cinsinin taksonomik durumu (mammalıa: Lagomorpha)(Kırıkkale Üniversitesi, 2010) Demirbaş, Yasin; Albayrak, İrfanBu araştırma, 2006 ve 2010 yılları arasında Türkiye'den elde edilen 129 yaban tavşanı örneğine dayanmaktadır. Örneklerimizin Türkiye'de tek bir türü, Lepus europaeus Pallas, 1758'u temsil ettiği saptanmıştır. Türün ayırıcı özelliği, habitat, yuva yapısı, bazı beslenme ve üreme özellikleri, fallus, kürk rengi, kıl morfolojisi, karyolojisi, diş varyasyonları, dış ve iç karakter ölçüleri kaydedilmiştir. Türkiye'den yaban tavşanı'nın standart, GTC, CTG ve AgNO3 bantlı karyotipleri ilk kez bu çalışma ile yapılmıştır. Bütün örneklerde diploid kromozom sayısı 2n=48 ve otozomal kromozomların kol sayısı ise NFa=88'dir. Kromozom setinde sekiz metasentrik ve submetasentrik çift ile büyükten küçüğe doğru sıralanan 15 subtelosentrik ve akrosentrik çift bulunmaktadır. X kromozomu büyük submetasentrik iken, Y kromozomu küçük bir akrosentriktir. C- bantlı karyotiplerde ve NOR dağılımlarında varyasyon bulunmuştur. Ancak, Kilis-Elbeyli örneklerinde subtelosentrik kromozomunun uzun kolunda bir duplikasyon tespit edilmiştir. Dişlerden P2, P3, P3 ve P4'de 11 yeni varyasyon tespit edilmiştir.Örneklerimiz, literatür verileriyle karşılaştırılarak değerlendirilmiş ve Türkiye'de Lepus europaeus Pallas, 1758 türünün Lepus europaeus syriacus Ehrenberg, 1883 ve Lepus europaeus philistinus Ferguson, 2005 alttürleriyle temsil edildiği tespit edilmiştir. Lepus europaeus philistinus araştırma alanından ilk kez kaydedilmiştir.Öğe Türkiye’deki Gri Kurt, Canis lupus’un Dağılımı ve Genetik Yapısı(Kırıkkale Üniversitesi, 2024) Ölmez, Burak; Demirbaş, YasinBiyolojik çeşitliliği incelemede kullanılan gri kurt (Canis lupus L.), bulunduğu ekosistemde besin piramidinin en üst seviyesinde yer almakta ve yaşamını sürdürebilmek için çok geniş alanlara ve sağlıklı ekosistemlere ihtiyaç duymaktadır. Bu nedenle, şemsiye gösterge tür olarak değerlendirilen gri kurdun başarılı bir şekilde korunması tüm ekosistemin korunması için gereklidir. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de koruma altında olan yırtıcı memeli türü gri kurdun dağılımı ve popülasyonlarının genetik yapısı üzerine bugüne kadar gerçekleştirilen bilimsel araştırmaları değerlendirmek ve bu alandaki eksiklikleri ortaya koymaktır. Araştırmalara göre C. lupus’un genellikle 3 ila 5 bireyden oluşan sürüler halinde Türkiye’nin hemen her bölgesinde dağılış gösterdiği ve dağılımın büyük ölçüde yükseklik, av kaynaklarının zenginliği ve insan etkisine bağlı olduğu belirtilmiştir. Gri kurdun Türkiye popülasyonlarının genetik özellikleri, küçük örneklemler üzerinde mitokondriyal DNA (mtDNA) polimorfizmi ve çekirdek DNA (nDNA) lokus çeşitliliği gibi standart moleküler belirteçlere dayalı olarak incelenmiş ve elde edilen sonuçlar Türkiye’de kurdun yüksek genetik varyasyon gösterdiğini ortaya koymuştur. Bununla beraber hâlâ türe ait biyoekolojik ve genetik bilgilerin çok sınırlı olduğu ve türün bugünkü ve gelecekteki durumunu göstermede ve izlemede yetersiz kaldığı belirlenmiştir. Dolayısıyla, bu uç yırtıcı türün yüksek birey sayılarını içeren daha hassas analizlerle ve belirleyici nitelikte araştırma metotlarıyla (modern ekolojik ve moleküler genetik yaklaşımlar gibi) sahada ve laboratuvarda kapsamlı olarak incelenmesini öneriyoruz.Öğe Türkiye’deki Gri Kurt, Canis lupus’un Dağılımı ve Genetik Yapısı(2024) Ölmez, Burak; Demirbaş, YasinBiyolojik çeşitliliği incelemede kullanılan gri kurt (Canis lupus L.), bulunduğu ekosistemde besin piramidinin en üst seviyesinde yer almakta ve yaşamını sürdürebilmek için çok geniş alanlara ve sağlıklı ekosistemlere ihtiyaç duymaktadır. Bu nedenle, şemsiye gösterge tür olarak değerlendirilen gri kurdun başarılı bir şekilde korunması tüm ekosistemin korunması için gereklidir. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de koruma altında olan yırtıcı memeli türü gri kurdun dağılımı ve popülasyonlarının genetik yapısı üzerine bugüne kadar gerçekleştirilen bilimsel araştırmaları değerlendirmek ve bu alandaki eksiklikleri ortaya koymaktır. Araştırmalara göre C. lupus’un genellikle 3 ila 5 bireyden oluşan sürüler halinde Türkiye’nin hemen her bölgesinde dağılış gösterdiği ve dağılımın büyük ölçüde yükseklik, av kaynaklarının zenginliği ve insan etkisine bağlı olduğu belirtilmiştir. Gri kurdun Türkiye popülasyonlarının genetik özellikleri, küçük örneklemler üzerinde mitokondriyal DNA (mtDNA) polimorfizmi ve çekirdek DNA (nDNA) lokus çeşitliliği gibi standart moleküler belirteçlere dayalı olarak incelenmiş ve elde edilen sonuçlar Türkiye’de kurdun yüksek genetik varyasyon gösterdiğini ortaya koymuştur. Bununla beraber hâlâ türe ait biyoekolojik ve genetik bilgilerin çok sınırlı olduğu ve türün bugünkü ve gelecekteki durumunu göstermede ve izlemede yetersiz kaldığı belirlenmiştir. Dolayısıyla, bu uç yırtıcı türün yüksek birey sayılarını içeren daha hassas analizlerle ve belirleyici nitelikte araştırma metotlarıyla (modern ekolojik ve moleküler genetik yaklaşımlar gibi) sahada ve laboratuvarda kapsamlı olarak incelenmesini öneriyoruz.
