Yazar "Kara, Simay" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 13 / 13
  • Küçük Resim
    Öğe
    A case of brucellar septic arthritis of the knee with a prolonged clinical course
    (Springer Heidelberg, 2005) Ayaşlıoğlu, Engin; Özlük, Özlem; Kılıç, Dilek; Kaygusuz, Sedat; Kara, Simay; Aydın, Gülümser; Tekeli, Emin
    Brucellosis is a systemic infectious disease with a broad spectrum of clinical manifestations. Arthritis is frequently observed in its course and may be one of the main presenting clinical features of the disease. We report a case of brucellar monoarthritis of the knee with a prolonged clinical course despite efficient antibiotic treatment.
  • [ X ]
    Öğe
    Computerized tomography scout view for determining distal femoral resection angle in intramedullary instrumentation of total knee arthroplasty
    (Springer, 2007) Uslu, M. Murad; Özsar, Barış; Çirpar, Meriç; Kara, Simay; Eksioglu, Fatih; Çetik, Özgür
    This study aims to investigate the results of distal femoral resection by determining the difference between mechanical and anatomical axes of femur using computerized tomography (CT) scout views in pre-operative planning of total knee arthroplasty. CT scout view of the lower extremities was taken before and after the operation in 16 patients undergoing total knee arthroplasty. Distal femoral resection was performed according to the previously determined ideal resection angle (IRA) using intramedullary instrumentation. At post-operative scanogram, femoral component deviation (FCD) was measured. The results were statistically analyzed. The average IRA was 6.95 (5-9) degrees. At post-operative measurements, the average FCD was 0.63 (0-3) degrees. CT scout films improve the accuracy in distal femoral resection and femoral component alignment.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Developmental Differences of the Major Forebrain Commissures in Lissencephalies
    (Amer Soc Neuroradiology, 2010) Kara, Simay; Jissendi-Tchofo, P.; Barkovich, A. J.
    BACKGROUND AND PURPOSE: Changes of the major forebrain commissures in lissencephaly have not been systematically studied. We investigated the developmental differences of the commissures in patients with varying types of lissencephaly to determine whether specific commissural features may help in distinguishing lissencephaly phenotypes. MATERIALS AND METHODS: MR imaging of 124 patients was retrospectively reviewed. Patients were classified as having cLIS, vLIS, and CBSC, according to cortical phenotype; few patients had genetic diagnoses. Abnormalities of the CC, AC, and HC were recorded, and the overall shape was regarded as hypogenetic, hypoplastic, dysmorphic, a thin flat callosal body with a vertical splenium, and a convex upward callosal body, compared with age-matched controls. Correlations between commissural characteristics and cortical patterns were analyzed by using the Monte Carlo simulation of x(2), extension to m x n table, and Fisher exact tests as appropriate (P < .051. RESULTS: Patients were classified as having cLIS (57.4%), vLIS (38.4%), or CBSC (4.2%). The most common callosal developmental anomaly was hypogenesis with an absent rostrum, a small inferior genu, and a small splenium. An angled (900) splenium was found to be significantly associated with cLIS, as was an excessively convex upward callosal body with VLDLR. ACC with an enlarged AC was found in all cases of ARX. CONCLUSIONS: Specific patterns of the commissure anomalies were associated with certain types of lissencephaly. Callosal anomalies were more common than those of the AC or HC. Developmental variations of commissures may be useful as an imaging criterion in differentiating the groups of lissencephalies and may give insight into the processes causing these malformations.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Dilated perivascular spaces: An informative radiologic finding in Sanfilippo syndrome type A
    (Elsevier Science Inc, 2008) Kara, Simay; Sherr, Elliott H.; Barkovich, A. James
    Mucopolysaccharidosis type IIIA, or Sanfilippo syndrome type A, is a lysosomal storage disorder caused by deficiency of heparan N-sulfamidase, resulting in defective degradation and subsequent storage of heparan sulfate. It is characterized by progressive nervous system involvement. Cribriform changes in the corpus callosum, basal ganglia, and white matter, diffuse high-intensity signal in the white matter, and cerebral atrophy have been described in patients with this disorder. This case report describes a child with Sanfilippo syndrome type A who exhibited fairly mild clinical findings but-an unusual magnetic resonance imaging pattern that included multiple moderate-sized cysts (probably enlarged perivascular spaces) within the corpus callosum and an abnormal appearance of the clivus and cervical vertebrae. This case calls attention to the variety of appearances possible with magnetic resonance imaging in Sanfilippo syndrome type A. (C) 2008 by Elsevier Inc. All rights reserved.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Endoskopik sinüs cerrahisi sonuçlarinin bilgisayarlı tomografi ile takibi
    (2002) Koç, Can; Kaymakçı, Mustafa; Arıkan, Osman Kürşat; Kara, Simay
    Bu çalışmada; endoskopik sinüs cerrahisi (ESC) öncesi ve sonrası bilgisayarlı tomografi (BT) çekilerek cerrahi başarının objektif olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Kronik rinosinüzit nedeniyle 1998-2000 yılları arasında ESC yapılan 98 hastadan preoperatif ve postoperatif BT’si çekilebilen 52 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Maksiller ve etmoid hücre patolojilerinde %92 düzelme saptanırken, frontal sinüs patolojilerinde bu oran %27 olarak bulunmuştur. ESC yapılan hastaların postoperatif dönemdeki takiplerinde gerek ameliyatın başarısının değerlendirilmesi gerekse rekürrenslerin erken tanısı için klinik ve endoskopik muayenenin yanında BT kontrolünün de takipte yararlı olacağı kanısındayız.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Giant abdominal wall abscess dissecting into thorax as a complication of ESWL
    (Elsevier Science Inc, 2005) Ünal, Birsen; Kara, Simay; Bilgili, Yasemin; Basar, Halil; Yiılmaz, Erdal; Batislam, Ertan
    Abscess as a complication of extracorporeal shock wave lithotripsy is a rare condition, We present the computed tomography findings of an abdominal wall abscess that occurred after extracorporeal shock wave lithotripsy for which prophylactic antibiotics had not been given. The abscess destroyed the posterior abdominal wall muscles and dissected into the thorax. The muscles were thickened and showed enhancement. A parenchymal defect in the right kidney adjacent to a caliceal stone, with strands extending from this defective region to the abscess, was observed, and was thought to be the result of parenchymal destruction caused by the shock waves. Other parts of the kidney and psoas muscle were normal. Microbiologic examination revealed Escherichia coli. UROLOGY 65: 389.e16-389.e18, 2005. (C) 2005 Elsevier Inc.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Kolonun BT'de saptanan anatomik varyasyonları
    (2004) Ünal, Birsen; Kara, Simay; Aktaş, Aykut; Bilgili, Yasemin
    AMAÇ Abdomen BT incelemelerinde saptanan kolonun anatomik varyasyonlarının insidansını ve görünümlerini sunmak. GEREÇ VE YÖNTEM Bölümümüzde ardı ardına çekilen 296 abdomen BT incelemesinde retrorenal kolon, retrogastrik kolon (hepatopankreatik interpozisyon veya retrosplenik kolon), yüksek yerleşimli sağ kolon ve kolonun böbrek ile psoas kası arasına ve hepatodiyafragmatik (anterior veya posterior) interpozisyonu araştırıldı. BULGULAR Biri pankreatikogastrik (%0.3), diğeri retrosplenik (%0.3) 2 olguda retrogastrik kolon; 2 olguda (%0.7) böbrek ile psoas kası arasına interpozisyon; 2 olguda iki taraflı, 3 olguda tek taraflı retrorenal kolon (%1.2); 1 olguda posterior (%0.3), 6 olguda (%2.1) anterolateral hepatodiyafragmatik interposizyon; 4 olguda çekum tamamen subhepatik, 8 olguda sağ alt kadran ile karaciğer arasında ara bir bölgede olmak üzere 12 olguda (%4.2) yüksek yerleşimli sağ kolon saptandı. Subhepatik yerleşimli çekum olan olgulardan birinde terminal ileum Morrison boşluğunda, diğerinde renal hilus anteriorunda yerleşmekteydi. SONUÇ Kolonun yerleşim varyasyonlarının rotasyon ve fiksasyondaki hafif embriyolojik anormallikler, kısa transvers mezokolon, intraperitoneal asendan veya desendan kolon, abdomen içi basınç artışı ve retroperitoneal yağ dokusu miktarının azalması gibi nedenlere bağlı geliştiği düşünülmektedir. Kolonun pankreatikogastrik interpozisyonu %0.2, retrosplenik yerleşimi %0.03-0.3, kısmi retrorenal yerleşim %9-10, tam retrorenal yerleşim %1, böbrek ile psoas kası arasına interpozisyonu sağda %1.7 solda %0.7, anterolateral hepatodiyafragmatik interpozisyon %1.3-3 oranlarında gözlenebilmektedir. Atipik yerleşimli kolon, patolojik olduğunda tanı hatalarına yol açabilir. Küçük omentumda yerleştiğinde patolojik olmasa da, bu bölgenin birçok patolojisinin görünümünü taklit edebilir. İntravenöz ürografi tetkiklerinde kitle imajı yaratabilir. Karaciğer, böbrek, dalak veya safra kesesi perkütan girişimlerinde ve cerrahisinde kolon perforasyonu oluşabilir. Bu nedenlerle BT incelemelerinde kolonun atipik yerleşimleri araştırılmalıdır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Midbrain-hindbrain involvement in lissencephalies
    (Lippincott Williams & Wilkins, 2009) Jissendi-Tchofo, Patrice; Kara, Simay; Barkovich, A. James
    Objectives: To determine the involvement of the midbrain and hindbrain (MHB) in the groups of classic (cLIS), variant (vLIS), and cobblestone complex (CBSC) lissencephalies and to determine whether a correlation exists between the cerebral malformation and the MHB abnormalities. Methods: MRI scans of 111 patients (aged 1 day to 32 years; mean 5 years 4 months) were retrospectively reviewed. After reviewing the brain involvement on MRI, the cases were reclassified according to known mutation (LIS1, DCX, ARX, VLDLR, RELN, MEB, WWS) or mutation phenotype (LIS1-P, DCX-P, RELN-P, ARX- P, VLDLR-P) determined on the basis of characteristic MRI features. Abnormalities in the MHB were then recorded. For each structure, a score was assigned, ranging from 0 (normal) to 3 (severely abnormal). The differences between defined groups and the correlation between the extent of brain agyria/pachygyria and MHB involvement were assessed using Kruskal-Wallis and chi(2) McNemar tests. Results: There was a significant difference in MHB appearance among the three major groups of cLIS, vLIS, and CBSC. The overall score showed a severity gradient of MHB involvement: cLIS (0 or 1), vLIS (7), and CBSC (11 or 12). The extent of cerebral lissencephaly was significantly correlated with the severity of MHB abnormalities (p = 0.0029). Conclusion: Our study focused on posterior fossa anomalies, which are an integral part of cobblestone complex lissencephalies but previously have not been well categorized for other lissencephalies. According to our results and the review of the literature, we propose a new classification of human lissencephalies. Neurology (R) 2009;72:410-418
  • Küçük Resim
    Öğe
    MR ile incelenen lomber disklerdeki difüzyon değerlerinin dejenerasyonla ve yaşla olan ilişkisi
    (2008) Yazgan, Hatice Çisel; Kara, Simay; Evliyaoğlu, Çetin
    Amaç: Bu çalışmada lomber disklerdeki difüzyon değerlerinin dejenerasyonla ve yaşla olan ilişkisi ADC ölçümleriyle değerlendirildi. Gereç ve Yöntem: Bel ağrısı yakınmasıyla başvuran yaşları 14-64 arasında değişen 50 olguya (24 kadın, 26 erkek) difüzyon ağırlıklı MR görüntüleme uygulandı. T2 ağırlıklı sagital görüntülerde dejenere diskler belirlendi. Dejenere diskler hafif ve ağır olarak gruplandırıldı. Her bir disk düzeyi için ADC değerleri ölçüldü. Normal disklerin ortalama ADC değerlerinin anatomik düzeyle ve yaşla olan ilişkisi değerlendirildi. Dejenere disklerin ortalama ADC değerleri normal disklerle karşılaştırıldı. Bulgular Mann Whitney testi, Kruskal Wallis testi ve Sperman’s korelasyon katsayısıyla analiz edildi. Bulgular: Ortalama ADC değerleri normal disklerde 1.82 ± 0.20 x 10-3 mm2/sn, dejenere disklerde 1.30 ± 0.47 x 10-3 mm2/sn olarak bulundu (p< 0.01). Normal disklerde anatomik düzeyle ortalama ADC değerleri arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Yaşla ortalama ADC değerleri arasında negatif korelasyon yönünden anlamlı ilişki mevcuttu. Sonuç: Dejenere disklerin ADC değerleri normal disklere göre belirgin olarak azalmıştır. Dejeneratif disk hastalığının değerlendirilmesinde difüzyon MR görüntüleme son derece faydalı bir yöntem olabilir
  • Küçük Resim
    Öğe
    MRG ile normal görünümlü beyaz ve gri cevherde yaşlanmanın etkilerinin ADC değerleri ile saptanabilirliği
    (2004) Bilgili, Karadeniz Yasemin M.; Ünal, Birsen; Kendi, Tuba; Şimşir, İlknur; Erdal, Haydar; Huvaj, Sinef; Kara, Simay
    AMAÇ Çalışmamızda, MRG ile normal görünümlü beyaz ve gri cevherde, yaşlanma ile beyin dokusunda izlenen mikroskopik değişikliklerin, su difüzyonu değerinin matematiksel ölçümü olan ADC değeri (apparent diffusion coefficient= görünürdeki difüzyon katsayısı) ile saptanabilirliği araştırılmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM MRG ve difüzyon ağırlıklı tetkikleri doğal olan, dekadlara göre sekiz alt gruba ayrılan 45 hastanın, "trace" ağırlıklı ADC haritaları kullanılarak, frontal ve oksipital beyaz cevherden ve talamustan ADC değerleri elde olundu. Elde olunan ADC değerlerinin artan hasta yaşı ile istatistiksel fark gösterip göstermediği araştırıldı. ADC ortalama değeri frontal beyaz cevherde 0.753±0.054 x 10-3 mm2/sn, okspital beyaz cevherde 0.673±0.085 x 10-3 mm2/sn, talamusta 0.763±0.063 x 10-3 mm2/sn olarak saptanmıştır. Frontal ve oksipital beyaz cevherde yaşla birlikte ADC değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı artış saptanmış olmakla birlikte, talamusta yaşla ADC değerlerinde saptanan artış istatistiksel olarak farklılık oluşturmamaktadır. SONUÇ İlerleyen yaşla birlikte, MRG ile normal olarak saptanan beyaz cevherde, difüzyon ağırlıklı seriler ile su difüzyonunda artış saptanmış olup, bu veri yaşlanmanın getirdiği yapısal değişikliğin yansıması olarak düşünülmüştür.
  • Küçük Resim
    Öğe
    A Practical MRI Technique for Detecting Abdominal Aorta Aneurysm and Peripheral Arterial Disease
    (Derman Medical Publ, 2016) Aktas, Aykut Recep; Unal, Birsen; Kara, Simay; Kemal, Gokhan; Yilmaz, Omer; Kayan, Mustafa; Cetin, Meltem
    Aim: Peripheral Arterial Disease(PAD) and abdominal aorta aneurysm(AAA) are frequent problems in geriatric population. In DSA, CTA or MRA techniques contrast agents has to be used for diagnosis that can be nephrotoxic for elderly patients. Magnetic resonans imaging (MRI) is the most powerful, non-ionising radiological diagnostic tool that has the highest soft tissue contrast resolution. The aim of our study was to investigate the effectivity of MRI by the means of detecting the AAA and PAD in comparison with DSA. Material and Method: After getting ethical commitee approvel and informed consent, we have performed Balanced turbo field echo(B-TFE) MRI technique without contrast agent in 1.5 Tesla MRI device before DSA examination. The luminal diameters of renal arteries, infrarenal abdominal aorta, iliac and femoral arteries was measured by using Philips DICOM Viewer R2.2 application. The intraclass corelation coefficient and reliability used to check if the techniques could be used for each other and the t-test was used to measure the differences between them. Results: There has been a high relationship between B-TFE and DSA in detecting the pathologies of larger arteries like aorta. In the case of small arterial pathologies, there is relatively lower relationship between BTFE and DSA. Discussion: For the diagnosis of AAA and PAD, DSA is the gold standart technique but it is invasive and patients have radiation exposure. In the follow up of geriatric patients with larger arterial pathologies B-TFE can be used instead of contrast enhanced MRA and invasive DSA.
  • [ X ]
    Öğe
    The Use of Computed Tomography to Determine Femoral Component Size A Study of Cadaver Femora
    (J Michael Ryan Publishing Inc, 2005) Uslu, Murad; Ozsar, Baris; Kendi, Tuba; Kara, Simay; Tekdemir, Ibrahim; Atik, O. Sahap
    Computed tomography is used to assess whether ideal femoral component size in knee arthroplasty can be made more accurately. Ideal femoral component size was measured on radiography, computed tomography, and by direct measurement of 20 cadaver femora and analyzed statistically. There was no significance between the tomographically anticipated ideal femoral component size and ideal femoral size values (Wilcoxon W 388.5; p 0.565). There was difference between radiographically anticipated ideal femoral size and ideal femoral size values (Wilcoxon W 324.5; p 0.020). Anticipating the ideal femoral size can be made more precisely with computed tomography than radiographs in cadaver femora. Anticipating the ideal femoral component size by computed tomography may solve the problems in in-between sizes. Future total knee designs may be manufactured in more anatomic sizes.
  • [ X ]
    Öğe
    Topikal fenilefrin ve siklopentolat'ın orbita kan akımı üzerine etkisi
    (2005) Ünal, Birsen; Akarsu, Cengiz; Bilgili, Yasemin; Kara, Simay; Taner, Pelin; Ergin, Ahmet
    Amaç: Topikal uygulanan siklopentolat ve fenilefrin'in retrobulber kan akım hızlarına olan etkisini renkli Doppler ultrasonografi ile araştırmak. Gereç ve Yöntem: Göz polikliniğine başvuran hastalardan seçilen 22 gönüllü olgu siklopentolat grubunu, 40 olguda fenilefrin grubunu oluşturdu. Olguların rasgele seçilen bir gözlerine siklopentolat veya fenilefrin, diğer gözlerine ise serum fizyolojik damlatıldı. İlaç uygulanmadan önce renkli Doppler görüntüleme ile oftalmik arter, posterior silier arter ve santral retinal arterde maksimum sistolik kan akım hızı, diyastol sonu kan akım hızı, rezistivite ve pulsatilite indeksleri saptandı. İlaç uygulamasından önce elde edilen değerler, ilaç sonrası elde edilen değerler ile istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Bulgular: İlaç uygulamaları sonrasında her iki grupta, sistemik parametreler ve göz içi basıncı açısından anlamlı bir fark saptanmadı (p0.05). Siklopentolat uygulanan grupta, ilaç öncesi ve sonrası retrobulber kan akım hızları anlamlı farklılık göstermedi (p0.05). Fenilefrin uygulanan grupta, ilaç uygulanan gözde diyastol sonu kan akım hızı kontrol göze göre posterior silier arterde anlamlı derecede düşük bulundu (p0.034). Bunun dışında her iki grupta yapılan kan akım hız ölçümlerinde anlamlı olmayan hafif düşme, rezistivite ve pulsatilite indekslerinde ise anlamlı olmayan hafif artış saptandı (p0.05). Sonuç: Her iki ilaç göz içi basınç, sistemik kan basıncı ve retrobulber kan akımında belirgin değişiklik yaratmamaktadır. Ancak, orbital hemodinamik bozukluk gösteren olgular üzerinde yapılacak yeni çalışmalar her iki ilacın bu olgulardaki etkileri konusuna açıklık getirecektir.