Yazar "Türker, Mehmet" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 8 / 8
  • Küçük Resim
    Öğe
    Coronoid fractures and elbow instability, general review and clinical presentation
    (Springer, 2010) Türker, Mehmet; Derincek, Alihan; Çınar, Murat; Yalçımozan, Mehmet
    Elbow joint has three articulations: (1) ulnatrochlear, (2) radiocapitellar, and (3) radioulnar. The olecranon and coronoid fossa of distal humerus separate medial and lateral columns of the distal humerus. Medial column ends with spool-shaped trochlea, and lateral column ends with spherical capitellum. The irregularity of elbow joint in anatomic means is not an impediment for the joint to be congruent. Congruity of the ulna humeral articulation is the mainstay of the osseous stability and mobility in flexion and extension plane. Fracture dislocation of the elbow is a well-defined injury, but it is difficult to achieve satisfactory good results due to some pitfalls. Coronoid process, radial head and neck or both can be fractured. Treatment decision of uncomplicated elbow fractures depends on the stability after reduction. Understanding the anatomy and the biomechanics of elbow is crucial to diagnose and treat elbow instability. Treatment of fracture dislocation of the elbow is a challenge for the orthopedic surgeon. Here, we emphasized the anatomic and biomechanical knowledge about importance of the recognition, identification, and treatment of coronoid process in restoring the sufficient stability of the elbow to allow early mobilization with an excellent functional outcome.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Effect of Partial, Distal Epicondylectomy on Reduction of Ulnar Nerve Strain: A Cadaver Study
    (W B Saunders Co-Elsevier Inc, 2013) Çırpar, Meriç; Türker, Mehmet; Yalçınozan, Mehmet; Eke, Murat; Şahin, Feyzi
    Purpose To compare the decrease in ulnar nerve strains using a modification of medial epicondylectomy by removing the distal half of the medial epicondyle with in situ decompression and partial medial epicondylectomy. Methods Using 20 elbows of 10 fresh human cadavers, we measured the strain on the ulnar nerve using a microstrain gauge before and after in situ decompression. Then, we repeated the measurements after partial medial epicondylectomy on left elbows, and after distal medial epicondylectomy on right elbows. We compared the mean strain values with 2-way analysis of variance. Results The decrease in mean ulnar nerve strain with in situ decompression from 5.4% to 5.2% on the right side and 5.4% to 5.0% on the left was not statistically significant. The decrease to 2.9% on the left elbows after partial and to 1.9% on the right elbows after distal medial epicondylectomy was statistically significant. In addition, the remaining ulnar nerve strain after distal medial epicondylectomy was significantly less compared with that after partial medial epicondylectomy. We observed nerve subluxation only with partial medial epicondylectomy. Conclusions In situ decompression alone does not change ulnar nerve strains. The significant change in ulnar nerve strain with partial or distal medial epicondylectomy underlines the role of medial epicondyle on stretching of the ulnar nerve. Excision of the distal half of the medial epicondyle sets the contact point of the nerve with the bone proximally and decreases the strain on ulnar nerve more effectively than partial epicondylectomy. However, its efficacy and complications need to be studied clinically. Clinical relevance The results of the present cadaveric study suggest that excision of the distal half of the medial epicondyle in cubital tunnel syndrome may decrease ulnar nerve strain effectively. The clinical effect of decrease in nerve strain and the indications for the procedure need to be investigated. (J Hand Surg 2013;38A:666-671. Copyright (C) 2013 by the American Society for Surgery of the Hand. All rights reserved.)
  • Küçük Resim
    Öğe
    Effects of a novel biodegredable implant system on a rat tibia fracture model
    (2020) Yalçınozan, Mehmet; Türker, Mehmet; Çırpar, Meriç
    Objective: This study aimed to determine the effects of a novel biodegradable implant releasing platelet-derived growth factor (PDGF) at the fracture site on fracture healing in a rat tibia fracture model. Methods: In this study, 35 male Sprague-Dawley rats weighing between 300 and 350g were used. The rats were divided into four groups: Group A (control group without any treatment, n=10), Group B (spacer without PDGF Group, n=10), Group C (spacer with PDGF group, n=10), and Group D (healthy rat Group, n=5). Standardized fractures were created in the right tibias of rats, and then biodegradable implants made of poly-?-hydroxybutyrate-co-3-hydroxy valerate were implanted at the fracture sites in Groups B and C. In Group C, implants were loaded with 600 ng of PDGF. Animals were sacrificed 30 days after the operation, and fracture healing in each group was assessed radiologically based on the Goldberg score. Furthermore, the anteroposterior (AP) and mediolateral (ML) callus diameters were measured macroscopically, and fracture sites were mechanically tested. Results: In the radiological assessment, Group C showed higher fracture healing rate than Groups A and B (p=0.001), whereas no significant difference was found between group C and Group D (p>0.05). In the macroscopic assessment, while Group C exhibited the thickest AP callus diameter (p=0.02), no significant differences in ML callus diameters existed among the groups (p>0.05). Mechanical testing revealed that Group C had higher torsional strength (p=0.001) and stiffness than Groups A and B (p=0.001) while there was no significant difference between Groups C and D (p>0.05).
  • Küçük Resim
    Öğe
    İki taraflı travmatik patella kırığı: bir olgu sunumu
    (2011) Çırpar, Meriç; Türker, Mehmet; Aslan, Arif; Yalçınozan, Mehmet
    Patella kırıkları nadir görülen ve tüm kırıkların yaklaşık %1’ini oluşturan yaralanmalardır. Bu yazıda, araç içi deselerasyon yaralanmasına maruz kalan ve iki taraflı parçalı transvers patella kırığı gelişen 35 yaşında bir erkek hasta sunuldu. Bu hastada her iki patella kırığı için de, açık redüksiyon ve gergi bandı tekniği ile iki adet Kirschner-teli ve serklaj teli kullanılarak internal fiksasyon gerçekleştirildi. Cerrahi sonrası birinci günde izometrik quadriseps ve aktif hareket genişliği egzersizleri başlandı ve hastanın her iki ekstremitesi azami 30 derece fleksiyon yapabilecek şekilde kilitli dizlik ile immobilize edilerek, koltuk değneği ile tam yük vererek yürümesine izin verildi. Ameliyat sonrası dördüncü haftada dizlik ile immobilizasyon sonlandırıldı. Ancak hastaya, kırığın iki taraflı olması nedeniyle yürüme sırasında ortaya çıkabilecek komplikasyonları engellemek için iki hafta daha koltuk değneği kullanması önerildi. Altıncı haftada tam kaynama elde edildi. Ameliyattan iki yıl sonra yapılan son kontrolde hastanın yakınması yoktu ve eklem hareket açıklığı tamdı. Bu yazıda, araç torpidosuna çarpmaya bağlı gelişen iki taraflı patella kırığı olgusu sunuldu ve bu tür yaralanmanın patomekanik ve terapötik yönleri tartışıldı.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Karpal tünelin gevşetilmesinde sınırlı insizyon tekniğinin etkinliği ve güvenilirliği
    (2011) Çırpar, Meriç; Arı, Mahmut; Türker, Mehmet; Ekşioğlu, M. Fatih; Çetik, Özgür
    Amaç: Bu çalışmada, karpal tünel sendromu cerrahisinde 3 cm’lik sınırlı insizyon ile gerçekleştirilen medyan sinir dekompresyonunda güvenilirliğin, fonksiyonel ve semptomatik etkinliğin belirlenmesi amaçlandı. Hastalar ve yöntemler: Seksen üç hastanın 91 elinde 3 cm’lik sınırlı palmar insizyon ile karpal tünel gevşetmesi yapıldı. Hastalar cerrahi öncesinde ve sonrasında 3. ve 6. aylarda, Boston Karpal Tünel Anketi, kaba ve ince kavrama gücü ölçümleri, Semmes Weinstein Monofilaman testi ve iki nokta ayrım testi ile değerlendirildi. Bu değerlendirme kriterlerinin ameliyat öncesi ve sonrası ortalama değerleri eşleştirilmiş iki grup t-testi ile istatistiksel olarak analiz edildi. Hastaların semptomları, fiziksel bulguları ve elektronöromiyografik karpal tünel sendromu ciddiyet skorları ise tanımlayıcı istatistiksel analizler ile değerlendirildi. Bulgular: Ameliyat sonrası değerlendirmede hastaların Boston Karpal Tünel Anketi skorlarında, kaba ve ince kavrama güçlerinde ve duyu testlerinde ameliyat öncesi değerler ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak belirgin artış vardı. Pillar ağrısı dışında komplikasyon saptanmadı. Sonuç: Üç santimetrelik sınırlı insizyon tekniği ile karpal tünel gevşetmesi klasik açık, endoskopik ve mini insizyon teknikleri ile karşılaştırıldığında etkili gibi görünmektedir. Komplikasyon oranları bu teknikler ile kıyaslandığında daha düşüktür. Sonuç olarak, 3 cm’lik sınırlı insizyon, karpal tünel gevşetmesinde hem etkili hem de güvenlidir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Kova sapı menisküs yırtığı tanısında manyetik rezonans görüntüleme bulgularının etkinliği
    (2012) Türker, Mehmet; Çetik, Özgür; Çırpar, Meriç; Yalçınozan, Mehmet; Cömert, Ruhi Barış; Şimşek, Talat
    Amaç: Bu çalışmada, diz ekleminde kova sapı menisküs yırtığı olduğu bilinen hastalarda ameliyat öncesi manyetik rezonans görüntülemenin (MRG), artroskopik tanıyı bilmeyen bir grup tarafından değerlendirilmesinin etkinliğini ölçüldü. Hastalar ve yöntemler: Bu çalışmada diz ekleminde kova sapı menisküs yırtığı nedeniyle cerrahi olarak tedavi edilmiş ve kayıtları yeterli olan 28 hastanın MRG görüntüleri kullanıldı. Radyografık değerlendirme, ortopedi ve radyoloji uzmanından oluşan iki grup tarafından yapıldı. Birinci grup, artroskopik tanıyı bilerek, MRG taramalarını inceledi ve tanımlanmış olan kova sapı menisküs yırtığı MRG bulgularını işaretledi. İkinci gruba ise, değerlendirme öncesinde hastanın yalnızca başvuru yakınmaları bildirildi. İkinci grup da MRG taramalarını inceledi ve patolojik bulguları işaretledi. Her iki grupta saplanan radyolojik bulguların hassasiyeti karşılaştırıldı. Kör değerlendirme ile değişmezler belirlendi. Bulgular: Kör değerlendirme ile MRG taramalarında bulunan. hassasiyeti değişmeyen bulgular çift arka çapraz bağ ve interkoııdiler çentik içinde serbest fragman idi. Koronal trunkasyon, anteriyor kayma ve herhangi bir serbest fragman bulgularının fark edilme oranı, artroskopik tanı bilinmediğinde, ciddi oranda azaldı. Sonuç: Kova sapı yırtıkların cerrahi tamir gerektirmeyen diğer yırtıklardan ameliyat öncesi ayırt edilmesi önemlidir. Özellikle genç ve ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu yapılacak hastalarda menisküs tamiri yapılması, diz stabilitesinin ve fonksiyonel sonuçlarının daha iyi olması nedeniyle, klinik sonuçlar üzerinde olumlu bir etkiye sahiptir.
  • [ X ]
    Öğe
  • Küçük Resim
    Öğe
    Over-The-Top Knot Placement Technique Enhances Tensile Stability of Tendon Repairs
    (Amer Orthopaedic Foot & Ankle Soc, Inc, 2010) Türker, Mehmet; Çetik, Özgür; Kılıçoğlu, Önder; Çırpar, Meriç; Dirikolu, Hüsnü; Kalaycioğlu, Barış; Öztürk, Latif
    Background: Currently a major concern for the surgical treatment of Achilles tendon rupture repairs is the creation of stable enough fixation to allow early range of motion. It was documented that the weakest point in a suture loop is the knot. Thus, we hypothesized that moving the knot away from the repair junction (over-the-top Krackow technique) would increase the strength of the repair. Materials and Methods: Transected bovine tendons were repaired by the traditional Krackow and over-the-top Krackow techniques using four suture materials (Fiberwire Nos. 5 and 2, Ethibond Nos. 5 and 2). Tendons were cyclically tested at incremental loads beginning from 50 N until 5-mm gap formation. Then all tendons were loaded to failure. The number of cycles to 5-mm gapping, ultimate failure loads and knot slip were compared using t-test and Mann-Whitney tests (with Tukey corrections for multiple comparisons). Results: Mean number of cycles to 5-mm gapping did not reveal significant differences (p = 0.113) between repair groups. Mean failure load of tendons repaired by over-the-top Krackow technique were significantly higher (p < 0.0001) for all four paired groups than tendons repaired by traditional Krackow technique. Ethibond No. 5, No. 2, and Fiberwire No. 2 suture repairs with over-the-top configuration did not reveal any knot slip. Conclusion: Over-the-top Krackow technique increases the ultimate failure load of repaired tendons. But 5-mm gapping resistivity was not enhanced either by the technique or the suture material. Clinical Relevance: The knot itself is a stress-riser in the suture loop so we suggest that freeing it from tension by our modificiation may achieve more durable repairs.