Diyabetik hastalarda santral ve periferik koku yollarının manyetik rezonans görüntüleme ile değerlendirilmesi

Basit Öğe Kaydı
dc.contributor.advisorİnal, Mikail
dc.contributor.authorErkmen, Selmin Perihan Kömürcü
dc.date.accessioned2021-01-16T19:12:54Z
dc.date.available2021-01-16T19:12:54Z
dc.date.issued2020
dc.departmentKKÜ, Tıp Fakültesi, Radyoloji Anabilim Dalı
dc.description.abstractDiyabetes Mellitus (DM) dünya çapında milyonlarca insanı etkileyen küresel bir halk sağlığı sorunudur. Diyabetes mellitusun makrovasküler ve mikrovasküler komplikasyonlarının yanında koku alma disfonksiyonuna yol açtığı bilinmektedir. Çalışmamızın amacı Tip 2 DM tanılı hastaların santral ve periferik koku yollarında sağlıklı bireylere kıyasla beyin manyetik rezonans görüntülemesinde (MRG) meydana gelen değişiklikleri araştırmaktır. Bu çalışmada, geçmişe dönük olarak tarananlar bireyler arasından, beyin MRG'si olan DM tanılı 123 hasta ile DM tanısı olmayan 123 kontrol olmak üzere toplam 246 birey çalışmaya dahil edildi. Olfaktor sulkus derinliği, olfaktor bulbus volümü, insular girus alanı, korpus amigdala alanı ölçümleri yapıldı. Elde edilen ölçümler istatistiksel olarak analiz edildi. Araştırmaya dahil edilen tüm bireylerin yaş ortalaması 48.9±6.9 (min:20-maks:65) yıl olup DM tanılı hastaların yaş ortalaması 48.9±7.0 (min:20-maks:65) yıl ve sağlıklı kontrollerin yaş ortalaması 48.8±6.9 (min:20-maks:64) yıl idi. Çalışma grupları arasında yaş açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p>0.05). İncelenen tüm bireylerin %52.8'i kadın iken %47.2'si erkekti. Aynı şekilde hem DM tanılı hastaların hem de sağlıklı kontrollerin %52.8'i kadın ve %47.2'si erkekti. Çalışma grupları cinsiyet açısından benzerdi (p>0.05). Hastalar ortalama 9.2±5.1 (min:2-maks:30) yıldır DM tanısına sahip iken HbA1c ortalaması yüzde 8.1±1.0 (min:6.5-maks:10.0) idi. Hastaların %52.8'i insülin, %77.2'si ise oral antidiyabetik (OAD) ilaç kullanırken %30.1'i hem insülin hem de OAD ilaç kullanıyordu. Araştırmaya dahil edilen bireylerde periferik koku merkezine ait yapılar olan olfaktor bulbusun volümü ve olfaktor sulkusun derinliği, santral koku merkezine ait yapılar olan insular girusun alanı ve korpus amigdalanın alanı değerlendirildi. Sağ olfaktor sulkus derinliği DM tanılı hastalarda 6.6±0.7 ve kontrol grubunda 7.4±0.7'ydi (p<0.01). Sol olfaktor sulkus derinliği DM tanılı hastalarda 6.2±0.6 ve kontrol grubunda 6.9±0.6'ydı (p<0.01). Sağ olfaktor bulbus volümü DM tanılı hastalarda 22.5±7.1 ve kontrol grubunda 30.0±7.0'ydi (p<0.01). Sol olfaktor bulbus volümü DM tanılı hastalarda 22.5±6.9 ve kontrol grubunda 29.8±6.1'di (p<0.01). Sağ insular girus alanı DM tanılı hastalarda 303.3±22.4 ve kontrol grubunda 330.8±27.0'ydi (p<0.01). Sol insular girus alanı DM tanılı hastalarda 300.1±21.8 ve kontrol grubunda 328.2±29.7'ydi (p<0.01). Sağ amigdala alanı DM tanılı hastalarda 120.3±19.6 ve kontrol grubunda 149.9±17.8'di (p<0.01). Sol amigdala alanı DM tanılı hastalarda 121.7±17.7 ve kontrol grubunda 149.0±16.9'du (p<0.01). Araştırmaya dahil edilen DM tanılı hastalarla sağlıklı kontroller arasında tüm sağ ve sol olfaktor sulkus derinliği, olfaktor bulbus hacmi, insular girus alanı, korpus amigdala alanı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0.05). DM tanılı hastaların sağ ve sol olfaktor sulkus derinliği, olfaktor bulbus hacmi, insular girus alanı ve korpus amigdala alanı sağlıklı kontrollerden anlamlı olarak düşüktü. Bu çalışma DM ve koku yolları ile ilgili ilk konvansiyonel manyetik rezonans görüntüleme çalışması olma özelliği taşımakta olup bu çalışmanın DM tanılı hastalarda sıklıkla göz ardı edilen koku bozukluğunun saptanabilmesinde radyolojik olarak yol gösterici olacağı kanaatindeyiz.en_US
dc.description.abstractDiabetes Mellitus (DM) is a global public health problem affecting millions of people worldwide. In addition to macrovascular and microvascular complications of diabetes mellitus, diabetes mellitus is known to cause olfactory dysfunction. The aim of our study is to investigate changes in the central and peripheral regions of smell in adults with Type 2 DM compared to healthy adults by cranial magnetic resonance imaging (MRI). In our study, changes Type 2 diabetes mellitus (DM) compared to healthy individuals were examined. In this study, 246 adults, including 123 patients with DM with cranial MRI and 123 patients without DM, were included in the study. Olfactory sulcus depth, olfactory bulbus volume, insular gyrus area, corpus amygdala area measurements were made. The measurements obtained were statistically analyzed. The average age of all individuals included in the study is 48.9 ± 6.9 (min: 20-max: 65) years and the average age of patients with DM was 48.9 ± 7.0 (min: 20-max: 65) years and the mean age of healthy controls was 48.8 ± 6.9 (min: 20-max: 64) years. There was not statistically significant difference between the study groups in terms of age (p>0.05). 52.8% of all individuals examined were female, 47.2% were male. Similarly, 52.8% of patients with DM and healthy controls were female and 47.2% were male. The study groups were similar in gender (p>0.05). Patients with DM for an average of 9.2 ± 5.1 (min: 2-max: 30) years and the mean of HbA1c was 8.1 ± 1.0 percent (min: 6.5-max: 10.0). 58% of the patients were using insulin and 77.2% of the patients were using oral antidiabetic (OAD) medication. 30.1% were patients using both insulin and OAD medication. In individuals included in the research, the volume of the olfactory bulbus and the depth of the olfactory sulcus, which are the structures of the peripheral regions of smell, the area of the insular gyrus and the corpus amygdala, the structures of the central regions of smell were evaluated. The right olfactory sulcus depth was 6.6 ± 0.7 in patients with DM and 7.4 ± 0.7 in the control group (p <0.01). The left olfactory sulcus depth was 6.2 ± 0.6 in patients with DM and 6.9 ± 0.6 in the control group (p <0.01). The right olfactory bulbus volume was 22.5 ± 7.1 in patients with DM and 30.0 ± 7.0 in the control group (p <0.01). Left olfactory bulbus volume was 22.5 ± 6.9 in patients with DM and 29.8 ± 6.1 in the control group (p <0.01). The right insular gyrus area was 303.3 ± 22.4 in patients with DM and 330.8 ± 27.0 in the control group (p <0.01). Left insular gyrus area was 300.1 ± 21.8 in patients with DM and 328.2 ± 29.7 in the control group (p <0.01). The right amygdala area was 120.3 ± 19.6 in patients with DM and 149.9 ± 17.8 in the control group (p <0.01). The left amygdala area was 121.7 ± 17.7 in patients with DM and 149.0 ± 16.9 in the control group (p <0.01). A statistically significant difference was found between the patients with DM and healthy controls in terms of all right and left olfactory sulcus depth, olfactory bulbus volume, insular gyrus area, corpus amygdala area (p <0.05). Right and left olfactory sulcus depth, olfactory bulbus volume, insular gyrus area and corpus amygdala area were significantly lower than healthy controls. This study is the first conventional magnetic resonance imaging study on DM and smell pathways, and we believe that this study will be a radiological guide in detecting smell disorder, which is often overlooked in patients with DM.en_US
dc.identifier.endpage101en_US
dc.identifier.startpage1en_US
dc.identifier.uri
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/20.500.12587/17093
dc.identifier.yoktezid635073
dc.language.isotr
dc.publisherKırıkkale Üniversitesien_US
dc.relation.publicationcategoryTezen_US
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessen_US
dc.subjectRadyoloji ve Nükleer Tıpen_US
dc.subjectRadiology and Nuclear Medicineen_US
dc.titleDiyabetik hastalarda santral ve periferik koku yollarının manyetik rezonans görüntüleme ile değerlendirilmesien_US
dc.title.alternativeEvaluation central and peripheral pathways of smell in diabetic patients with magnetic resonance imagingen_US
dc.typeSpecialist Thesisen_US

Dosyalar

Orijinal paket
Listeleniyor 1 - 1 / 1
Küçük Resim
İsim:
635073.pdf
Boyut:
3.05 MB
Biçim:
Adobe Portable Document Format
Açıklama:
Tam Metin/Full Text
İndir

Koleksiyon

Tıbbi Uzmanlık Tez Koleksiyonu