Yazar "Yüksel, Ulaş" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 14 / 14
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Alt servikal omurga dislokasyonlarında olası prognostik belirteçler(2019) Öğden, Mustafa; Özdemir, Alemiddin; Yüksel, Ulaş; Bakar, Bülent; Özveren, Mehmet FaikAmaç: Bu çalışmanın amacı prognozlarını etkileyen faktörleri belirlemeye yönelik olarak servikal dislokasyon tespit edilen hastaların tedavi sonuçlarını incelemektir.. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada servikal dislokasyon nedeniyle opere edilen hastaların yaş, cinsiyet, dislokasyon sebebi, “Japanese Orthopedic Association (JOAS)” ölçeği puanı, dislokasyon gelişen omurga seviyesi, faset kilitlenmesi, spondilolistesiz derecesi, cerrahi tedavi bilgileri, yoğun bakım ünitesine (YBU) ve hastane tedavi bilgileri ve hastaneden ayrılış nörolojik düzeylerine ait bilgiler (Modifiye Rankin Skalası, mRS) geriye dönük incelendi. Bulgular: Çalışmaya alınan 13 hastada dislokasyonun çoğunlukla faset kırığına ikincil C5-6 ve C6-7 segmentlerinde oluştuğu görüldü. Çoğu hastada (9 tane) anterior yaklaşımla omurga stabilizasyonu yapıldığı, hastaların %50 kadarında çok seviyeli stabilizasyon uygulandığı saptandı. Korelasyon analizi sonunda JOAS puanları düşük olduğunda spinal şok gelişme olasılığının, ventilatör desteği ihtiyacının, YBU kalma süresinin ve mRS puanlarının artabileceği öngörüldü. Spondilolistezis derecesi arttığında stabilizasyon uygulanan omurga sayısının, ventilatör desteği ihtiyacının, YBU ve hastanede kalma süresinin artabileceği düşünüldü. Spinal şok gelişen hastalarda ventilatör desteği ihtiyacının artabileceği, YBU ve hastanede kalma sürelerinin uzayabileceği ve mRS puanlarının artabileceği varsayıldı. Sonuç: Çalışma sonunda yapılan cerrahi girişimin türünün prognoza etkisinin olmadığı; buna karşılık düşük JOAS puanlarının, spinal şok gelişmesinin, ventilatör desteği verilmesinin, uzun süre yoğun bakım ünitesinde kalmanın hastaların prognozunu kötü etkileyebileceği öngörüldü.Öğe Determination of S1 screw adjustment parameters using by 3D CT images in healthy subjects(2019) Akgül, Mehmet Hüseyin; Burulday, Veysel; Öğden, Mustafa; Yüksel, UlaşBackground: The aim of this study was to investigate the anthropometry of the posterior superior iliac spine (PSIS) types in the Turkish population and to determine the safe limits of the length and angle of the sacrum by the posterior lumber approach in lumbosacral instrumentation surgery.Material and Method: Sacral regions (left and right pedicle lengths and pedicle angles) and PSIS types of healthy subjects were evaluated using 3D images.Results: A total of 111 patients (58 males and 53 females) were included in the study. The mean age was 46.9 ± 14.8 in males and 44.3 ± 16.4 in females. In men, the right pedicle length was 52.83 mm, the left pedicle length was 53.81 mm, the right pedicle angle was 35.84, the left pedicle angle was 35.13, and the caudal angle was 39.24 degrees. In females, right pedicle length was 48.88 mm, left pedicle length was 49.28 mm, right and left pedicle angle was 35.83, and caudal angle was 39.24 degrees. PSIS type 1 was found to be 58.6%, type 2 32.4% and type 3 9%.Conclusion: Optimal screw lengths, angles and proper screw orientations can be easily and safely operated in posterior stabilization. In this study, morphometric and anthropometric information related to sacral screw orientation were also determined. These data may help to prevent surgical complications by contributing to the surgeon about preoperative anatomical structure in lumbosacral surgery stabilization procedures.Öğe Diffuse idiopathic skeletal hyperostosis (DISH): a clinical study(2019) Öğden, Mustafa; Yüksel, Ulaş; Akkaya, Süleyman; Oppong, Jonathan; Kısa, Üçler; Bakar, Bülent; Özveren, Mehmet FaikAim: Diffuse idiopathic skeletal hyperosteosis (DISH) characterized by formation of disseminated osteofites on vertebra in the absence of traumatic or post infectious changes is a chronic disease of unknown etiology. This study was aimed to investigate the biochemical relationship of DISH in patients with DISH.Material and Method: Eleven patients diagnosed with DISH (DIH group) and eleven patients with axial pain but without any vertebral disease (Control group) who applied to the neurosurgery clinic between the years 2016-2017 were enrolled in this retrospective study. HLA-B27 antigen positivity, erythrocyte sedimentation rate, leukocyte, basofil and eosinophil counts, C-reactive protein, phosphorus and calcium levels, and their results in individuals were investigated. Anteroposterior and lateral pelvis, knee, lateral foot radiograms showing extra-axial involvement were viewed.Results: Of the patients with DISH, one owing to difficulty in swallowing and another owing to quadriplegia as a result of cervical trauma underwent surgical therapy. Radiological investigations of this group revealed iliac involvement in four patients and patellar joint involvement in one patient. There was no difference between groups with respect to age, sex, leucocyte, basophil and eosinophil count, C-reactive protein, phosphorus and calcium levels. However there was a significant difference with respect to dysphagia and extra-axial involvement. No individual was positive for HLA-B27 antigen.Conclusion: Present study findings suggested that both acute and/ or chronic inflammatory processes have no place in the etiology of this disease.Öğe ECONOMIC COST, DIAGNOSTIC AND PROGNOSTIC MARKERS IN IATROGENIC LUMBAR SPONDYLODISCITIS(2020) Yüksel, Ulaş; Öğden, Mustafa; Akkaya, Süleyman; Kısa, Üçler; Bakar, Bülent; Özveren, Mehmet FaikObjective: In this study, the economic cost, diagnostic andprognostic laboratory markers of lumbar spondylodiscitis, whichemerged as a complication after surgical intervention in thelumbar region, were investigated.Material and Methods: Age and gender of the patients wererecorded. Furthermore, surgical intervention type (spinalinstrumentation, lumbar discectomy), biopsy results of infectedtissue, concomitant morbidities, duration of hospital stay andmicroorganism growth in culture materials were evaluated inpatients. In addition, values of serum C-reactive protein (CRP)level, erythrocyte sedimentation rate (ESR), leukocyte, neutrophiland lymphocyte count which were obtained from these patients atadmission to hospital and at discharge from hospital wererecorded. Moreover, treatment costs of these patients wereexamined.Results: Nine patients (women=7, men=2) with a mean age of58±14.92 years were included in this study. All parameters ofpatients were not different in terms of surgical intervention type.However, when the patients were discharged from the hospital,their ESR and neutrophil counts decreased and lymphocyte countincreased in all of them. Although CRP level values decreased asnumerical value at discharge, this decrease was not statisticallysignificant. Correlation analysis showed that length of hospitalstay and tissue biopsy performed to the patients increased theeconomic cost.Conclusion: It was concluded that any routine laboratoryparameter investigated in this study could not be a validbiomarker for diagnosis and follow-up of spondylodiscitis thatemerged after surgical intervention. On the other hand, it wasconcluded that diagnosis and treatment of this disease, whoseprevalence is increasing, may have a high economic cost forpatients and countries.Öğe The Effects of Microdecompression on Patients with Lumbar Degenerative Spinal Stenosis with or without Degenerative Spondylolisthesis(2019) Öğden, Mustafa; Yüksel, Ulaş; Akkaya, Süleyman; Kamaşak, Kağan; Daglı, Ahmet Turan; Bakar, BülentAIM: To investigate the mid-term efficacy of bilateral decompression with a unilateral approach (BDUA) on symptoms and quality of life of in patients with lumbar spinal stenosis (LSS), with low grade (with percentage slip <25%) degenerative spondylolisthesis or without spondylolisthesis. MATERIAL and METHODS: The study included patients who underwent BDUA due to one or two-level LSS related to degenerative spondylosis and/ or degenerative spondylolisthesis. Pre- and postoperative data of the Oswestry Disability Index (ODI), Visual Analogue Scale (VAS), and walking distance were compared. RESULTS: Evaluation was made up of a total of 53 patients, comprising 32 males and 21 females with a mean age of 60.6 ± 9.0 years. Compared with the preoperative data, VAS, ODI and walking distance improved significantly in all patients at the 3-year follow-up examination. Furthermore, a significant improvement was determined in the clinical parameters of patients with degenerative spondylolisthesis, with no worsening of slip and no requirement for instrumentation. Moreover, when patients were separated into two groups according to age, as elderly (>60 years) and adult (<60 years), similar improvements were seen in both groups. CONCLUSION: BDUA could be quite effective in reducing pain, improving quality of life and walking distance with no worsening of the grade or degree of slipping.Öğe HİDROSEFALİLİ BİR HASTADA VENTRİKÜLOPERİTONEAL ŞANT KATETERİNİN DİSTAL UCUNUN İNGUİNAL HERNİ KESESİNE MİGRASYONU(2017) Yüksel, Ulaş; Akgül, Mehmet Hüseyin; Günal, Yasemin Dere; Özmen, İsmail; Bakar, BülentLiteratürde ventriküloperitoneal (VP) şant kataterinin intestinal perforasyon, inguinal herni, peritonit gibi abdominal komplikasyonlara neden olabileceği bildirilmiştir. Hidrosefali nedeniyle VP şant takılmış 2 aylık erkek hastanın klinik takibinde, şant ameliyatından otuz gün sonra sol kasığında şişlik saptandı. Yapılan abdominal ultrasonografi ve direkt grafi tetkiklerinde hastanın sol skrotumu içerisinde VP şant kateterinin distal ucunun izlenmesi üzerine hasta Çocuk Cerrahisi Bölümü tarafından değerlendirildi. Hastaya sol inguinoskrotal herni tanısı koyularak ameliyat edildi. Kateter ucu karın içerisine redükte edilerek yüksek ligasyon ile inguinal herni onarımı yapıldı. Hastanın ameliyat sonrası üç aylık takibi sonunda nüks ve/veya komplikasyon izlenmedi. Sonuç olarak VP şant takılan hastalarda inguinoskrotal komplikasyonlar akılda tutulmalıdır. VP şant ameliyatı sonrası kasık bölgesindeki şişlikler inguinal herni açısından değerlendirilmeli ve erken tanı ve tedavi için aile bilgilendirilmelidir.Öğe Multipl Servikal Foraminal Perinöral Kistler. Olgu Sunumu(2017) Yüksel, Ulaş; Akgül, Mehmet Hüseyin; Öğden, Mustafa; Bakar, BülentPerinöral kistler içi beyin omurilik sıvısıyla dolu olup epinörium ve perinöriumda kistik dilatasyonlar sonucu oluşur. En sık sakral bölgede görülen perinöral kistler nadiren servikal bölgede görülür. Çoğunlukla asemptomatiktir fakat sinir kökü veya spinal kord basısı meydana gelirse semptomatik hale dönüşebilir. Bir yıldır devam eden boyunda ağrı ve kasılma şikayetleri ile başvuran hastanın muayenesinde boyun hareketleriyle mevcut şikayetlerinin artığı fakat herhangi bir nörolojik defisitin olmadığı saptandı. Servikal manyetik rezonans görüntülemede multipl servikal foraminal perinöral kistler gözlendi. Elektromyelografisi normal gelen hastaya medikal tedavi ve istirahat önerildi. Üç ay sonrasında hastanın aktif şikayetlerinin tama yakın azaldığı gözlendi. Sonuç olarak, günümüzde nadir saptanan servikal perinöral kistlerin asemptomatik olmakla beraber spinal kord ve / veya kök basısı nedeniyle semptomatik hale dönebileceği akılda tutulmalı ve hastalar takip edilmelidir.Öğe Possible predictive markers to make a decision for surgical intervention in discography(2019) Öğden, Mustafa; Yüksel, Ulaş; Akkaya, Süleyman; Bulut, İbrahim Umut; Bakar, Bülent; Özveren, Mehmet FaikAim: In this retrospective study, the diagnostic and therapeutic events of discography and disc-blockage (discoblock) were investigated in patients whose clinical symptoms could not be explained by CT and/or MR images.Material and Methods: The study included patients applied with discography between August 2014 and October 2016. Patient data were recorded, consisting of age, gender, pre-procedure Visual Analogue Scale (VAS) score (PRE-VAS), post-procedure VAS score (POST-VAS), and pre-procedure “Japanese Orthopedic Association” (JOA) score (PRE-JOA), post-procedure JOA score (POST-JOA), long-term follow-up VAS score (FOLLOW-VAS) and JOA score (FOLLOW-JOA), level of herniated disc in the spinal column (L1-2, L2-3, L3-4, L4-5, L5-S1), size of herniated disc (\"bulging\", \"protrusion\", \"extrusion\") and localization of the herniated disc in the spinal canal (median or foraminal).Results: Evaluation was made of a total of 22 patients (11 females, 11 males) aged 32 - 60 years. Discectomy after discography and/or discoblock was applied to 12 patients. The PRE-VAS scores of patients who underwent discectomy were higher than those of patients who did not undergo surgery, and the scores were lower in the postoperative period than those of the unoperated group. The long term (6 months) follow-up results indicated that patients with discectomy and those without surgery had similar levels of pain. The JOA scores of patients with discectomy were higher than those of patients without surgery. Conclusion: At the end of this study, it was thought that discography and discoblock procedure could be an adjunctive test for decision-making in respect of surgery for patients who were not diagnosed using radiological views and clinical symptoms. Furthermore, it was considered that the VAS score applied before and after discography may identify the patients who will be applied with discectomy.Öğe Potential Risk Factors in Development of the “Halo Sign” in Patients Performed Transpedicular Screw Fixation Through the Posterior Spinal Approach(2020) Öğden, Mustafa; Yüksel, Ulaş; Akkurt, İbrahim; Dağlı, Ahmet Turan; Bakar, Bülent; Özveren, Mehmet FaikIt has been shown in literature that a fibrous tissue called \"halo sign\" in the radiological terminology can develop aroundthe transpedicular screws implanted incompletely and/or incorrectly, which appears after movement of the screw in the cancellousbone. In this retrospective clinical study, 141 patients who underwent posterior spinal instrumentation for thoracic, lumbar orthoracolumbar vertebrae were evaluated using computed tomography (CT) and direct X-rays images for \"halo sign\" formationwhich refers in probable failure of spinal instrumentation. Hospital records included in the year 2014-2018 were examined and adultpatients who were performed lumbar, thoracal, and thoracolumbar spinal instrumentation via posterior approach due to reasons suchas \"spine fracture\", \"spondylosis\", \"spondylolisthesis\" and \"intervertebral disc hernia\" were included and evaluated in this study.The age and sex of the patients were recorded. Spinal X-ray and spinal CT images obtained during the postoperative follow-upperiod were examined. Halo sign was seen in 13 patients. Age (p=0.013), number of instrumented vertebrae (p=0.001) and numberof transpedicular screws (p<0.001) values were different between the patients with halo sign and patients without halo sign. As aresult, it was observed in this study that the formation of the halo sign in posterior spinal instrumentation system could develop inproportion to the number of transpedicular screw and patients' age. It was thought that the halo sign formation was not connectedwith the parameters called performed laminectomy, gender, inserted intervertebral cage, or vertebral region which were insertedtranspedicular screws.Öğe POTT DISEASE MIMICKING A SPINAL TUMOR: A CASE REPORT(Kırıkkale Üniversitesi, 2017) Yüksel, Ulaş; Akgül, Mehmet Hüseyin; Öğden, Mustafa; Atasoy, Pınar; Keskil, SemihDelays in the diagnosis and treatment of spinal tuberculosis may leadto vertebral fracture and spinal cord compression that may cause to the secondarypersistent neurological loss and spinal deformity.52 year-old man admittedto hospital with progressive back pain and paraparesis. There was weigth loss withoutnigth fewer or nigth sweiting in his past history. His neurological exam revealedparaparesisand hypoesthesia under the T9 level. There was pathologic collaps a fracture and kyphosis inT8 and T9 vertebrae in his radiological images. In laboratory tests C-reactiveprotein and sedimentation values ??were close to normal. He was underwent stabilisationsurgery and histopatological exam of the tissue specimens revealed caseificationnecrosis. On follow-up, patient's neurological symptoms were delayed at fourth postoperativemonth and returned to normal daily life at the end of the third year. Pott disease should alsobe considered in pathological vertebral fractures even without weight loss,night sweats, fever.Öğe Pott Disease Mimicking a Spinal Tumor: A Case Report(2017) Yüksel, Ulaş; Akgül, Mehmet Hüseyin; Öğden, Mustafa; Atasoy, Pınar; Keskil, SemihSpinal tüberkülozun tanı ve tedavisindeki gecikmeler bu hastalığa bağlı gelişebilecek komplikasyonlara (omurga kırığı, epidural apse gibi) ikincil omurilik basılarına ve kalıcı nörolojik kayıplara ve omurgada şekil bozukluğuna yol açabilmektedir. 52 yaşında erkek hasta, bir yıldır ilerleyici ve artan vasıfta sırt ağrısı ve bacaklarda güçsüzlük şikayetleri ile gelen hastanın öyküsünde ateş ve gece terlemesi olmamasına rağmen kilo kaybı vardı. Nörolojik muayenesinde alt ekstremite kas gruplarında 2/ 5 kuvvet kaybı ve T9 seviyesi altında ileri hipoestezi saptandı. Yapılan radyolojik görüntüleme tetkiklerinde T8 ve T9omurlarındaspinal kanalı daraltan patolojik çökme kırığı ve kifoz tespit edildi. Laboratuar tetkiklerinde C-reaktif protein ve sedimantasyon değerleri normale yakındı. Mevcut güç kaybı ve radyolojik bulgular nedeniyle ameliyat edilen hastanın doku patolojisinde nekrozitan granülomlar ve kazeifikasyon nekrozu görülmesi üzerine anti-tüberküloz tedavi başlandı. Hastanın takibinde ameliyat sonrası dördüncü ayda nörolojik bulgularının düzelmeye başladığı ve üçüncü yılın sonunda normal günlük hayatına döndüğü gözlendi. Sonuç olarak, günümüzde nadir görünmekle birlikte patolojik omurga kırığı düşünülen hastalarda tüberküloz ve Pott hastalığı da akla getirilmelidi.Öğe PREDICTIVE MARKER(S) OF SHORT-TERM PROGNOSIS AND MORTALITY RISK IN TRAUMATIC ACUTE SUBDURAL HEMATOMA PATIENTS AND STROKE PATIENTS AFTER DECOMPRESSIVE CRANIECTOMY(2021) Öğden, Mustafa; Say, Bahar; Yüksel, Ulaş; Özdemir, Alemiddin; Akkaya, Süleyman; Bakar, BülentObjective: Decompressive craniectomy can reduce mortality in selected patients with stroke and traumatic acute subdural hematoma. This study aimed to explore predictive markers for short-term prognosis and mortality risk in patients who underwent decompressive craniectomy due to traumatic acute subdural hematoma or malignant middle cerebral artery occlusion using clinical, radiological, and routine blood biochemistry findings.Material and Methods: Eleven traumatic acute subdural hematoma patients and 11 stroke patients were included in this study. On admission to hospital, for each patient, age, gender, Glasgow Coma Scale scores, anisocoria, time elapsed for decompressive craniectomy administration, midline shift level, duration of stay in Intensive Care Unit and in hospital, and Glasgow Outcome Scale scores on discharge from hospital and blood biochemistry findings were examined.Results: The Glasgow Outcome Scale score was found 3.5 (2-5) in surviving patients and it was seen that short-term prognosis of patients could be associated with lymphocyte, neutrophil, and platelet count, neutrophil-lymphocyte ratio, and serum C-reactive protein level. However, mortality rate in both groups was found 77.2%, and it was thought that age, leukocyte, monocyte and platelet count, and serum blood urea nitrogen level could be associated with mortality risk.Conclusion: As a result, it could be said that decompressive craniectomy could not reduce mortality risk in both groups. However, it was suggested that lymphocyte, neutrophil, and platelet counts, neutrophil-lymphocyte ratio, and serum C-reactive protein levels could be assumed as markers for short-term prognosis. Furthermore, it was concluded that age, leukocyte, monocyte, and platelet counts, and serum blood urea nitrogen levels could be predictors of mortality risk.Öğe Ratlarda omurilik yaralanmalarında cox-2 selektif inhibitörü parecoxib etkilerinin araştırılması(Kırıkkale Üniversitesi, 2016) Yüksel, Ulaş; Bakar, BülentOmurilik yaralanmaları halen tedavi edilemeyen ancak rehabilite edilebilen bir süreçtir. Omurilik yaralanmalarındaki ikincil hasarın erken inflamatuvar yanıttan kaynaklandığı düşünülmektedir. Bu çalışmada metilprednisolon ve parecoxib isimli ilaçların olası iyileştirici etkileri araştırılmıştır. Çalışma 300-350 gram erkek 54 Wistar Albino rat üzerinden yürütüldü. Ratlar KONTROL grubu, akut dönem ve subakut dönem olmak üzere üç ana gruba ayrıldı. KONTROL grubu hariç deneklerin omuriliğine T7-8 laminektomi sonrası 1 dakika süreyle "geçici vasküler anevrizma klibi" konulup omurilik hasarı oluşturuldu. Dört saat sonra KONTROL ve SHAM grubu hariç deneklere ilaçlar intraperitoneal verildi. Akut döneme ait denekler 72 saat ve subakut döneme ait denekler 7 gün sonunda sakrifiye edildi. Parecoxibe ve metilprednizolonun tek başına ve diğeri ile birlikte verildiği koşulda ratlarda oluşturulan omurilik yaralanmasının akut ve subakut dönemine ait histopatolojik bulguları düzeltemediği saptandı. Biyokimyasal analizlerde iki ilacın tek başına veya birlikte kullanımının ratlarda oluşturulan omurilik yaralanmasının akut ve subakut dönemine ait malondialdehit, caspase-3 ve myeloperoksidaz düzeylerini azaltıcı etkiye sahip olmadığı tespit edildi. Parecoxibe ve metilprednizolonun tek başına ve diğeri ile birlikte verildiği koşulda ratlarda oluşturulan omurilik yaralanmasının subakut döneminde TNF-? gen ekspresyon düzeylerinin azalttığı ancak akut dönemde bu ilaçların bu sitokin üzerinde etkisinin olmadığı saptandı. Her ne kadar metilprednizolon yaralanmanın akut döneminde TGF-1ß gen ekspresyonunu artırıyor olsa da bu ilaçların subakut dönemde bu sitokin üzerinde etkisinin olmadığı gözlendi. Sonuç olarak ratlarda oluşturulan omurilik yaralanması modelinde her iki ilacın tek başına veya diğeri ile kombine kullanımında tedavi edici etkilerinin olmadığı düşünüldü.Öğe Servikal Miyelopatili Hastalarda Unilateral Yaklaşım İle Bilateral Dekompresyonun Klinik Sonuçları(2018) Öğden, Mustafa; Akkaya, Süleyman; Yüksel, Ulaş; Daglı, Ahmet Turan; Bakar, Bülent; Özveren, Mehmet FaikAmaç: Servikal omurgadaki kemik ve ligamentöz yapıların dejeneratif değişiklikleri spinal kanal darlığına ve spinal kord basısına yol açmaktadır. Posterior destek sağlayan kas, ligament gibi yapıların korunarak, unilateral yaklaşım ile bilateral dekompresyon (UYBD) giderek yaygın olarak uygulanmaktadır. Bu çalışmada, unilateral yaklaşım ile bilateral dekompresyon cerrahi tekniği kullanılarak tedavi edilen servikal spondilotik myelopatili (SSM) hastalarda, bu yöntemin etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: SSM tanısıyla unilateral yaklaşım ile bilateral dekompresyon tekniği ile opere edilen hastaların verileri retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaş, cinsiyet, operasyon öncesi ve 1 yıl sonrası ağrı şiddetini gösteren vizüel analog skala (VAS) değerleri ile OSWESTRY Disabilite İndeksi (ODİ) değerleri kayıt edildi. Bulgular: Çalışmamıza yaşları 41 ile 77 arasında değişen (ortalama 60.23±9.5 yıl) toplam 13 hasta dahil edildi. Hastaların %76.9’u erkek idi. Tedavi sonrası VAS ve ODİ değerleri karşılaştırıldığında tedavi sonrası değerlerde istatistiksel olarak anlamlı bir iyileşme görüldü (p=0.001). Sonuç: Çalışmamızda SSM’li hastalarda unilateral yaklaşım ile bilateral dekompresyon cerrahisiyle başarılı sonuçlar elde edilmiştir. SSM’li hastalarda henüz az sayıda çalışmada unilateral yaklaşım ile bilateral dekompresyon tekniği ile tedavinin etkinliği değerlendirilmiş olduğu dikkate alındığında, bu çalışmada elde ettiğimiz sonuçlar bundan sonraki çalışmalara ışık tutacaktır.
