Yazar "Türk, Mustafa" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 31
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe A detailed study on multifaceted bioactivities of the extracts and isolated compounds from truffle Reddellomyces parvulosporus(Wiley, 2022) Çayan, Fatih; Tel-Çayan, Gülşen; Deveci, Ebru; Duru, Mehmet Emin; Türk, MustafaMushrooms and truffles are attracting attention as a new generation of biotherapeutics. In the current study, isolation, phenolic and organic acid composition, and antioxidant, cytotoxic, anticholinesterase activities of truffle Reddellomyces parvulosporus were examined. Four known compounds (brassicasterol (1), ergosterol peroxide (2), fumaric acid (3) and mannitol (4)) were isolated with the combination of chromatographic techniques. Fumaric acid (54.74 +/- 0.85 mu g g(-1)) was found as the major compound by HPLC-DAD. All isolated compounds were bioassayed for antioxidant, cytotoxic, anticholinesterase, anti-tyrosinase, anti-urease, anti-alpha-glucosidase and anti-alpha-amylase activities. Compound 1 indicated notable cytotoxic activity on MCF-7 (IC50: 38.08 +/- 0.75 mu g mL(-1)) and compound 3 on H1299 (IC50: 62.37 +/- 0.75 mu g mL(-1)). Also, compounds 1 (84.55 +/- 1.14%) and 2 (84.90 +/- 0.10%) showed higher anti-urease activity than thiourea (78.57 +/- 0.22%), while compound 2 (66.31 +/- 0.08%) displayed near-standard anti-BChE activity. Also, being the first to emphasise the potential of R. parvulosporus as a natural food additive, this study evidenced its medicinal importance by revealing bioactive compounds and properties.Öğe Amino acid surface modified bioglass: A candidate biomaterial for bone tissue engineering1(Wiley, 2024) Özkabadayı, Yasin; Türk, Mustafa; Kumandaş, Ali; Karahan, SiyamiBioglasses are solid materials consisted of sodium oxide, calcium oxide, silicon dioxide and phosphorus in various proportions and have used in bone tissue engineering. There have been ongoing efforts to improve the surface properties of bioglasses to increase biocompatibility and performance. The aim of the present study is to modify the bioglass surface with an amino acid mixture consisting of arginine, aspartic acid, phenylalanine, cysteine, histidine and lysine, to characterize the surface, and to evaluate the performance and biocompatibility in vitro and in vivo. The untreated bioglass, bioglass kept in simulated body fluid (SBF), and modified bioglass were used in further evaluation. After confirmation of the surface modification with FT-IR analyses and SEM analyses, MC3T3-E1 preosteoblasts adhesion on the surface was also revealed by SEM. The modified bioglass had significantly higher ALP activity in colorimetric measurement, rate of calcium accumulations in Alizarin red s staining, lower rate of cell death in Annexin-V/PI staining to determine apoptosis and necrosis. Having higher cell viability rate in MTT test and absence of genotoxicity in micronucleus test (OECD 487), the modified bioglass was further confirmed for biocompatibility in vitro. The results of the rat tibial defect model revealed that the all bioglass treatments had a significantly better bone healing score compared to the untreated negative control. However, the modified bioglass exhibited significantly better bone healing efforts especially during the first and the second months compared to the other bioglass treatment treatments. As a result, the amino acid surface modification of bioglasses improves the surface biocompatibility and osteogenic performance that makes the amino acid modified bioglass a better candidate for bone tissue engineering. Research Highlights Bioglass surface modification with amino acids contributes to bioglass-tissue interaction with an improved cell attachment. Modified bioglass increases in vitro Alp activity and calcium accumulation, and also positively affects cell behavior by supporting cell adaptation. Bioglass exerts osteogenic potential in vivo especially during early bone healing.Öğe Anti-Ctgf Konjuge Edilmiş Gemsitabin Yüklü Kitosan Nanobaloncukların Hazırlanması ve Pankreas Kanserindeki İn Vivo Etkilerinin İncelenmesi(2022) Uzun, Lokman; Karahan, Siyami; Türk, Mustafa; Berk, Ahmet Burak; Avar, Eda ÇinarPankreas kanserine bağlı vaka sayısı diğer bazı kanser türlerine göre az olsa da, erken tanısının pek mümkün olmaması, oldukça hızlı metastaz yapabilmesi, birçok tedavi seçeneğine beklenen ölçüde yanıt vermemesi gibi nedenlerden dolayı ölüm oranı oldukça yüksektir. Pankreas kanseri, birçok tedavi seçeneğine güçlü bir şekilde direnç gösteren, Amerika Birleşik Devletleri? nde şu anda dördüncü sırada olup, 2030 yılında ikinci sırada olacağı düşünülen en agresif ve ölümcül kanser türüdür. Kullanılan geleneksel tedavi yöntemleri, sadece kanser hücrelerini hedeflemeye çalışmaktadır. Ancak son yıllardaki çalışmalar tümör mikroçevresi ve stromasının; tümörün gelişimi, invazyonu, kemorezistans ve metastaz süreçlerinde aktif rol oynadığını göstermektedir. Bu nedenle etkin bir tedavi için hem tümör hücrelerinin hem de tümör mikroçevresi ve stromasının hedeflenmesi gerekmektedir. Pankreas kanserinin tedavisinde sıklıkla kullanılan Gemsitabin kemoterapi ajanı, bir antimetabolit nükleosit analoğudur ve birçok solid tümörlü dokuda geniş bir spektrumda sitotoksik etkiye sahiptir. Gemsitabin?in kanda yarılanma süresi oldukça kısadır ve bu da biyoyararlanımının düşmesine neden olarak kullanımını sınırlamaktadır. Gemsitabin gibi düşük molekül ağırlığına sahip olan kanser ilaçlarının yüksek dozlarda kullanımı; vücutta kontrolsüz olarak dağılıma ve dolayısıyla hastalarda spesifik olmayan toksisiteye neden olmaktadır. Pankreatik duktal adenokarsinomu birçok kanser türüne göre yüksek stromal yapıya sahip olup, son yıllarda yapılan çalışmalar; kemoterapi ilaçlarına karşı kemorezistasın oluşmasından sorumlu tutulmaktadır. Bağ dokusu büyüme faktörü (Connective Tissue Growth Factor; CTGF), pankreas kanserinde tümör stromasının yoğun yapıda olmasında önemli ölçüde sorumludur, hücre göçünü ve hücre büyümesini modüle ederek fibroziste önemli bir rol oynar. Bu projede; Gemsitabin?nin in vivo stabilitesini ve biyoyararlanımını arttırmak için kitosan nanobaloncuk yapıları sentezlenmiştir. Gemsitabin HCl yüklü kitosan nanobaloncukları hedef dokuya yönlendirmek için nanobaloncukların yüzeyi Anti-CTGF ile konjuge edilmiştir. Hazırlanan nanobaloncukların yapısal ve morfolojik karakterizasyonları; FT-IR, parçacık büyüklüğü ve zeta potansiyeli ölçümü, Taramalı elektron mikroskobu (SEM) ve Geçirimli elektron mikroskobu (TEM) ile değerlendirilmiştir. Nanobaloncukların aynı zamanda enkapsülasyon verimleri ve ilaç yükleme kapasiteleri, in vitro Gemsitabin salım çalışmaları gerçekleştirilmiştir. İn vitro hücre kültürü deneyleriyle nanobaloncukların sitotoksisite testleri yapılmış olup, immün sistemi baskılanmış Nude farelerde pankreas kanser modeli oluşturularak etkinlikleri değerlendirilmiştir.Öğe Bioengineering functional copolymers. XIV. Synthesis and interaction of poly(N-isopropylacrylamide-co-3,4-dihydro-2H-pyran-alt-maleic anhydride)s with SCLC cancer cells(Pergamon-Elsevier Science Ltd, 2010) Türk, Mustafa; Rzayev, Zakir M. O.; Khalilova, Sevda A.Novel antitumor active functional polymers with supramacromolecular structures were synthesized by a complex-radical terpolymerization of N-isopropylacrylamide (NIPAm), 3,4-dihydro-2H-pyran (DHP), and maleic anhydride (MA) with 2,2'-azoisobisbutyronitrile as a radical initiator in 1,4-dioxane at 65 degrees C under nitrogen atmosphere. The structure and composition of terpolymers were investigated by H-1 (C-13) NMR spectroscopy. Interaction of terpolymers with human lung small cell carcinoma (SCLC) were investigated by using different methods such as cytotoxicity, statistical, apoptotic and necrotic cell indexes, double staining and caspase-3 immunostaining, light and fluorescence inverted microscopy analyses. Investigations into structure, composition, and antitumor activity relationships revealed that terpolymers containing a combination of ionisable amide-pyran linkages and H-bonded carboxylic groups exhibited higher cytotoxicity. It was observed that terpolymer with nearly alternating structure provides a maximum concentration of ionisable and H-bonded antitumor sites, and therefore, exhibits higher in vitro cytotoxicity, apoptotic and necrotic effects towards SCLC cancer cells. (C) 2010 Elsevier Ltd. All rights reserved.Öğe Bioengineering functional copolymers. XIX synthesis of anhydride-organoboron functionalized copolymers and their ınteraction with cancer cells(2011) Rzayev, Zakir M. O.; Türk, Mustafa; Karaman, Gülten; Pişkin, ErhanMaleik anhidritin homo- ve kopolimerlerinin yeni biyomühendislik fonksiyonel türevlerinin senthezi, (1) anhidrit-içeren makromoleküllerin [poli(MA-alt-methyl vinil eter (MVE) biyomühendislik polimeri] 2-aminoetildifenillborinat (2-AEPB) ile amidolizi, (2) alfa-hidroksi-omega-metoksi-polietilen oksit (PEO) uyumluluk ajanı ile esterleşmesi ve (3) organaoboron PEO içeren kopolimerlerin folik asit gibi hedefleyici ajanla konjugasyonu gibi yöntemlerle gerçekleştirilmiştir. Sentezlenmiş oligomerlerin yapısı ve kompozisyonu FTIRATR ve 1H (13C) NMR spectroskopisi ile karakterize edilmiştir. Organobor fonksiyonal kopolimerlerin antitümör aktivitesi sitotoksisite, istatistiksel, ikili boyama ve immün boyama ile apoptotik ve nekrotik hücre indeksi, ışık ve floresan inverted mikroskop analizi gibi çeşitli fiziksel ve biyokimyasal kombine yöntemler ile araştırılmıştır. Organoboron makromoleküllerinin sitotoksik ve apoptotik/nekrotik etkisi önemli ölçüde kopolimerlerin yapısına ve kompozisyonuna bağlı olduğu bulunmuştur. Sentezlenmiş bazı kopolimerlerin 400 ?g.mL-1 derişim değerinde normal hücrelere düşük toksik, kanser hücrelerine ise etkili terapötik ilaç etksi göstermiştir.Öğe Bioengineering Functional Copolymers. XV. Synthesis and Characterization of Poly(N-isopropyl acrylamide-co-3,4-dihydro-2H-pyran-alt-maleic anhydride)s and Their PEO Branched Derivatives(Wiley-Blackwell, 2010) Rzayev, Zakir M. O.; Türk, Mustafa; Üzgören, AyşeNovel bioengineering functional terpolymers were synthesized by complex-radical terpolymerization of N-isopropylacrylamide (NIPA), 3,4-dihydro-2H-pyran (DHP) and maleic anhydride (MA) with alpha,alpha'-azoisobisbutyronitrile (AIBN) as a radical initiator in 1,4-dioxane at 65 degrees C under nitrogen atmosphere. Structure compositions and composition-property relationships of terpolymers, and the monomer reactivity ratios were investigated by (1)H ((13)C) NMR spectroscopy, DSC and TGA thermal analysis. The monomer reactivity ratios were determined by modified methods of Jaacks and Kelen-Tudos using (1)H-NMR analysis data: r(1) = 1.14 and r(2) = 0.06 (by (1)H-NMR) and r(1) = 1.07 and r(2) = 0.04 (by N analysis) for NIPA (M(1)) and MA ... DHP (M(2)) monomer-monomer complex pair. An alpha,omega-hydroxy-methoxy-polyethylene oxide branched derivative was synthesized by grafting (esterification) of anhydride units of the terpolymer. Investigation into the factors affecting the antitumor activity revealed that terpolymers containing a combination of H-bonded ionizable amide and carboxylic groups exhibited higher antitumor activity, towards SCLC cancer cells. (c) 2010 Wiley Periodicals, Inc. J Polym Sci Part A: Polym Chem 48: 4285-4295, 2010Öğe Bioengineering functional copolymers. xx. synthesis of novel anticancer active poly(Maleic anhydride-alt-2-vinyl-1,3-dioxolane) and its organoboron amideester branched derivatives(2012) Kahraman, Gülten; Türk, Mustafa; Rzayev, Zakir M. O.; Söylemez, Ernur A; Oğuztütün, SerpilYeni biyomühendislik alternatif kopolimerinin ve organobor amid ve a-hidroksi-w-metoksi-poli(etilen oksit) (PEO) ile dallanmış türevlerinin sentezi, (1) Seçilen reaksiyon şartlarında homopolimerleşmeyen maleik anhidriti (MA) ve 2-vinil-1,3-dioksolan (VDO) monomerlerinin kompleks-radikal alternatif kopolimerizasyonu, (2) sentezlenen poli(MA-alt-VDO) makromoleküllerinin 2-amino-etildifenilboronat ile amidolizi ve (3) PEO ile esterleşmesi yöntemleri kulllanarak gerçekleştirilmiştir. Monomerlerin kompleks oluşumu (Kc) ve kopolimerleşme sabitleri (r1 ve r2), çok fonksiyonel gruplar içeren kopolimerlerin yapısı, içeriği ve ısısal özellikleri kimyasal analiz (alkali titrasyon), FTIR-ATR and NMR spektroskopisi ve TGA-DSC ile karakterize edilmiştir. İyonize olabilen, hidrofilik/hidrofobik, organobor, anhidrit-karboksil-amid-ester-eter gibi gruplar içeren bu kopolimerlerin HeLa hücrelerine sitotoksik etkisi araştırılmış ve organobor-PEO kopolimer poli(MAalt- VDO) organobor kopolimer sırasında olduğu belirlenmiştir.Öğe Bioengineering functional copolymers. XXI. Synthesis of a novel end carboxyl-trithiocarbonate functionalized poly(maleic anhydride) and its interaction with cancer cells(Pergamon-Elsevier Science Ltd, 2012) Rzayev, Zakir M. O.; Türk, Mustafa; Söylemez, Ernur A.A novel carboxyl-trithiocarbonate functionalized polymer with a highly selective antitumor activity was synthesized by a reversible addition-fragmentation chain transfer (RAFT) polymerization of maleic anhydride (MA) with benzoyl peroxide as an initiator and S-1-dodecyl-S-(alpha, alpha'-dimethyl-alpha ''-acetic acid)-trithiocarbonate as a RAFT agent with the aim to design and synthesize an effective anticancer agent with minimum side effects. The structure, molecular weights and composition of synthesized polymers were investigated by H-1 (C-13) NMR, MALDI-TOF-MS and GPC analyzes. It was demonstrated that RAFT polymerization of MA was accompanied by a partially controlled decarboxylation of anhydride units and the formation of conjugated double bond fragments in backbone macromolecular chains. The mechanism of interaction of pristine RAFT agent and PMA-RAFT polymer with cancer (HeLa human cervix carcinoma) and normal (L929 Fibroblast) cells was investigated by using a combination of chemical, biochemical, statistical, spectroscopic (SEM and fluorescence inverted microscope) and real-time analysis (RTCA) methods. PMA-RAFT exhibited higher and selective cytotoxicity, apoptotic and necrotic effects toward HeLa cells at relatively low concentrations (around 7.5-75 mu g mL (1), IC50 = 11.183 mu g mL (1)) and toward Fibroblast cells at high concentrations (IC50 > 100 mu g mL (1)). The observed highly selective antitumor activity render PMA-RAFT polymers as promising candidates for the utilization in cancer chemotherapy. (C) 2012 Elsevier Ltd. All rights reserved.Öğe Çift Tabakalı Fıtık Yaması: In-Vitro Ve In-Vivo Karakterizasyon(2022) Demirbilek, Murat; Öcal, Berrak Gümüşkaya; Türkoğlu, Nelisa; Aydın, Oktay; Türk, MustafaKarın içi yapışıklıklar, bantlar periton hasarına karşı inflamatuar bir yanıttır. Fıtık abdominal cerrahide %2- 20 oranında görülmektedir. Bununla birlikte abdominal cerrahi sonrasında %90 peritoneal yapışma görülmektedir. Fıtık bir yama ile kapatılabilir. Yama olarak degrede olmayan malzemeler sıklıkla kullanılmaktadır. Bununla birlikte nüks riskini azaltması, enfekte hastalarda kullanabilirliği degrede olan yamaların kullanımının önünü açmıştır. Sunulan proje raporunda çift tabakalı, degrede olan, modifiye polihidroksibutirat-ko-hezanoat (PHBHX) yamalar hazırlanmıştır. PHBHX yamalar film formunda üretilmiştir. Yamaların karın duvarına yapışmasını sağlamak için, karın duvarı yönünde şeker bazlı adezif bir jel kullanılmıştır. Yamaların karın duvarı yönünde ise, adezyonu engellemek için PHBHX oleik asit, miristik asit, polietilen glikol 400, polietilen glikol 8000 ile modifiye edilmiştir. Yamaların termal ve fiziksel özellikleri, homojenitesi, yüzey yükü, yüzey % polar etkileşim değeri belirlenmiştir. Aynı zamanda yamaların insan serum albümin bağlama kapasitesi, kan pıhtılaşma faktörlerine etkisi, mutajenitesi belirlenmiştir. Yapılan çalışmalar sonucunda PEG 400 ile modifikasyonun yamaların mekanik özelliklerini ve degredasyon süresini düşürdüğü belirlenmiştir. Miristik asit modifiye formülasyonların polistren hücre kültür kabına yapıştığı görülmüştür. Oleik asitin kan pıhtılaşma zamanını uzattığı belirlenmiştir. PEG 8000 modifikasyonunun yamaların mekanik özelliklerini ve termal stabiliteyi artırdığı saptanmıştır. Bu nedenlerden dolayı PHBHX, PHBHXPEG83, PHBHXOA yama formülasyonları belirlenmiş ve projenin ilerleyen basamaklarında kullanılmıştır. Belirlenen formülasyonlara sahip çift tabakalı yamalar işlevselliği sıçan fıtık modelinde test edilmiştir. Sıçanların karın duvarlarında bir cm eninde üç cm uzunluğunda defekt oluşturulmuş ve yamalar karın duvarına süturlanmıştır. Operasyonlardan 21 gün sonra operasyon bölgeleri açılmıştır. Operasyon bölgesi makroskobik olarak incelenmiş ve skorlanmıştır. Fıtık hattında proinflamatuar sitokinlerin seviyesi, oksidatif-antioksidan moleküllerin seviyesi belirlenmiştir. Kolajen tip 1, inflamasyon, skar doku ve vaskülerizasyon histolojik yöntemlerle incelenmiştir. İn vivo sonuçlar incelendiğinde oleik asit modifikasyonunun adezif bant sayısını, inflamasyonu ve skar dokuyu artırdığı görülmüştür. Buna karşın PEG 8000 modifikasyonun adezif bantların sayısını, skar dokuyu azalttığı görülmüştür. PEG 8000 modifiye yamanın karın duvarı iyileşirken yapışık dokuları birbirinden ayırdığı ve bant oluşumunu engelliğine karar verilmiştir.Öğe Elektroeğirme Yöntemiyle Üretilmiş ve Biyouyumluluğu İyileştirilmiş Nanofiberlerin Menisküs Tedavisinde Uygulama Potansiyeli(2018) Karahan, Siyami; Garipcan, Bora; Kürüm, Aytül; Kürüm, Barış; Türk, Mustafa; Uğurlu, MahmutBu çalısmanın amacı; biyouyumlulugu iyilestirilmis nanofiberlerin sentezlenmesi ve mezensimal kök hücre ekerek bu nanofiberlerin kondrojenik potansiyele etkisinin ve mesensimal kök hücreli veya hücresiz menisküs doku mühendisliginde kullanım potansiyelinin in vitro ve in vivo olarak arastırılmasıdır. Amino asit ilavesi ve antikor immobilizasyonu yapılarak PHEMA (poli(2-Hidroksietil metakrilat)?dan elektroegirme ile 190 ile 390 nm çaplarında nanofiberler üretilerek karakterize edildi. Nanofiberde kültüre edilmek üzere yag dokudan mezenkimal kök hücre izole edildi. Elde edilen hücrelerin % 36,6?sının kök hücre oldugu flow sitometri ile belirlendi. Ikili boyama ve Annexin- V ile yapılan degerlendirmede; nanofibere ekilen hücrelerin 5. günde canlılık oranı sırasıyla % 75,54 ve % 72 bulundu. Ayrıca 5. gün metabolik aktiviteleri Alamar Blue ile ölçüldü ve redüksiyon oranı % 74,93 bulundu. GAG/ DNA oranı belirlendi ve oranın 10. gününde en yüksek degerde oldugu görüldü. ELISA ile ölçülen COMP konsantrasyonun nanofibere ekimi müteakip 10. günde artıs kaydettigi tespit edildi. Real Time PCR?de Tip-I kollagen, Tip-II kollagen, Sox-9 ve Aggrecan sentezine bakıldı. Iki boyutlu hücre kültürüne nazaran nanofibere ekilen hücrelerdeki sentezin kısmen daha fazla oldugu belirlendi. In vivo mezensimal kök hücrelerin takibi amacıyla Green Floresan Protein (GFP) geni transfeksiyonu yapıldı ve semikantitatif olarak transfenksiyon oranı % 45 ± 10,41 bulundu. Transfekte hücreler nanofibere ekilerek hayvan deneylerinde kullanıldı. Hayvan deneylerinin sonunda menisküs histolojik ve immünohistokimyasal (tip I ve tip II kollagen) olarak degerlendirildi. Mezensimal Kök hücre tasıyan ve tasımayan nanofiber uygulanmıs olan menisküslerde hasarlı bölgede gelisen dokularda fokal olarak kondrosit morfolojisi tasıyan hücrelere ve kıkırdak matriksi özelligi gösteren yapılara rastlandı. Buna ragmen, in vitro çalısmalardaki tatmin edici sonuçlar, yapılan histolojik ve immünohistokimyasal çalısmaların istatistiksel degerlendirmelerine yansımadı. Sonuç olarak; elektroegirme yöntemiyle elde edilmis pHEMA nanofiberlerin kondrojenik ve menisküs doku mühendisliginde kullanım potansiyeli in vitro olarak gösterilmistir. Kondrojenik potansiyele dair histolojik ve immünohistokimyasal isaretler olmasına ragmen mezensimal kök hücre ekilmis ve ekilmemis nanofiberler in vivo çalısmada bu potansiyeli yeterine gösterememistir.Öğe Flavonoid yüklenmiş kitosan-aljinat scaffoldlar üzerinde kültüre edilmiş kondrositlerin karakterizasyonu(2010) Karahan, Siyami; Çınar, Miyase; Türk, Mustafa; Küçük, Şebnem[Abstract Not Available]Öğe Hyaluronik asit - kollagen ile enkapsüle edilmiş mezenkimal kök hücrelerin, trombositten zengin plazmanın ve sinerjistik etkilerinin temporomandibular eklem osteoartritinde tedavi potensiyellerinin in vitro ve in vivo tavşan modelinde araştırılması(2019) Atsü, Saadet; Türk, Mustafa; Cambazoğlu, Mine; Atıl, Fethi; Bulut, Ali Can; Kürüm, Barış; Karahan, SiyamiÇalısmamızda hyaluronik asit (HA)-kollagen ile enkapsüle edilmis mezenkimal kök hücre, trombositten zengin plazma (PRP) ve her ikisinin sinerjistik etkileri in vitro ve in vivo tavsan temporomandibuler eklem (TME) osteoartrit modelinde arastırılmıstır. Çalısmanın in vitro kısmında; karakterize edilen ve PRP, kök hücre ve her ikisini içeren HAkollagen enkapsülasyon malzemesinin kondrojenik kapasite üzerindeki etkileri hücre morfolojisi, glikozaminoglikan sentezi, kollagen tip I, kollagen tip II sentezi, apoptoz, nekroz, proliferasyon, sitotoksisite ve kondrosit canlılıgı, PCR, Western Blot, Alamar Blue ve gerçek zamanlı hücre analiz sistemi yöntemleri ile degerlendirilmistir. Çalısmanın in vivo kısmında 90 tavsan kullanılarak 6 grup (n=18) olusturulmustur: Grup 1; Enkapsülasyon malzemesi, Grup 2; Enkapsüle edilmis kök hücre, Grup 3; Enkapsüle edilmis PRP, Grup 4; Enkapsüle edilmis kök hücre+PRP, Grup 5; Salin uygulanmıs pozitif kontrol (sol TME sayısı), Grup 6; Sham kontrol. Grup 6 hariç diger gruplarda tavsanların mandibular kondilinde subkondral defekt olusturularak osteoartrit indüklendi ve 3 haftayı takiben tedavi protokolleri uygulandı. Her gruptan 6 tavsan tedaviyi takip eden 4., 12. ve 24. haftalarda sakrifiye edilerek TME? ler makroskopik, histolojik, histokimyasal, immunohistokimyasal olarak incelenmistir. Verilerin degerlendirmelerinde Kruskal Wallis, Friedman ve Wilcoxon testleri uygulanmıstır Enkapsülasyon malzemesinin mezenkimal kök hücre ve primer kondrositler üzerinde sitotoksik olmadıgı ve hücrelerin glikozaminoglikan sentezini sürdürdükleri bulunmustur. PCR sonuçları; kollagen tip I ve II, Aggrecan, SOX9 ifadelerinin 3., 5. ve 8. günlerde artmıs oldugunu, 15. günde ortalama 8?lik azalma oldugunu göstermistir. Çalısmanın in vivo kısmında 4.haftada tedavi gruplarının salin grubundan daha iyi sonuçlar verdigi ancak aralarında istatistiksel olarak fark olmadıgı, 12. haftada ise Grup 4?de eklem hasarının daha az oldugu bulunmustur. 24. haftada Grup 4?ün sonuçları Grup 2?ninkine benzerlik gösterirken, diger gruplardan olumlu yönde istatistiksel fark gösterdigi bulunmustur. HA-kollagen ile enkapsüle edilmis kök hücre ve PRP sinerjistik uzayan etki yaratarak TME osteoartritinde kartilaj rejenerasyonunu olumlu etkiledigi ve potansiyel bir tedavi yöntemi olabilecegini göstermistir.Öğe In vitro comparison of nanofibrillar and macroporous-spongious composite tissue scaffolds for periodontal tissue engineering(Taylor and Francis Ltd., 2022) Şahbazoğlu, Kemal Burak; Demirbilek, Murat; Bayarı, Sevgi Haman; Buber, Esra; Toklucu, Selçuk; Türk, Mustafa; Karabulut, ErdemPurpose/Aim of the study: The ultimate goal of periodontal treatment is to regenerate the lost periodontal tissues. The interest in nanomaterials in dentistry is growing rapidly and has focused on improvements in various biomedical applications, such as periodontal regeneration and periodontal tissue engineering. To enhance periodontal tissue regeneration, hydroxyapatite (HA) was used in conjunction with other scaffold materials, such as Poly lactic-co-glycolic-acid (PLGA) and collagen (C). The main target of this study was to compare the effects of nano and macrostructures of the tissue scaffolds on cell behavior in vitro for periodontal tissue engineering. Materials and Methods: Nanofibrillar and macroporous-spongious composite tissue scaffolds were produced using PLGA/C/HA. Subgroups with BMP-2 signal molecule and without HA were also created. The scaffolds were characterized by FTIR, SEM/EDX techniques, and mechanical tests. The scaffolds were compared in the periodontal ligament (PDL) and MCT3-E1 cell cultures. The cell behaviors; adhesions by SEM, proliferation by WST-1, differentiation by ALP and mineralization with Alizarin Red Tests were determined. Results: Cell adhesion and mineralization were higher in the nanofibrillar scaffolds compared to the macroporous-spongious scaffolds. Macroporous-spongious scaffolds seemed better for the proliferation of PDL cells and differentiation of MC3T3-E1-preosteoblastic cells, while nanofibrillar scaffolds were more convenient for the differentiation of PDL cells and proliferation of MC3T3-E1-preosteoblastic cells. Conclusions: In general, nanofibrillar scaffolds showed more favorable results in cell behaviors, compared to the macroporous-spongious scaffolds, and mostly, BMP-2 and HA promoted the activities of the cells. © 2021 Informa UK Limited, trading as Taylor & Francis Group.Öğe Investigation of the biocompatibility and in vivo wound healing effect of Cotinus coggygria extracts(Ankara Univ, 2024) Bozkaya, Esra; Türk, Mustafa; Ekici, Hüsamettin; Karahan, SiyamiCotinus coggygria is widely recognized its antiseptic, anti-inflammatory, antimicrobial, antihemorrhagic, and wound-healing properties. In this, aimed to evaluate the phenolic contents, cytotoxicity/proliferation, hemolytic, antimicrobial, genotoxic, apoptotic, necrotic activities, and in vivo wound healing effects of C. coggygria, , a plant species known to have beneficial effects on wound healing. TOF-LC/MS analyzes revealed that the methanol extract of C. coggygria leaves contained flavonoids and phenolic compounds such as gallic acid (18.5 mg/kg), catechin (4.6 mg/kg), protocatesic acid (0.6 mg/kg), vanillic acid (8.4 mg/kg), ellagic acid (0.1 mg/kg), rosmarinic acid (0.1 mg/kg), quercetin (15 ppb) and C. coggygria stems contained such as gallic acid (24.6 mg/kg), catechin (155.1 mg/kg), chlorogenic acid (1.9 mg/kg), 4hydroxybenzoic acid (383.3 mg/kg), rutin (2.5 mg/kg), ellagic acid (15.1 mg/kg), apigenin 7-glycoside (10.5 mg/kg), rosmarinic acid (0,4 mg/kg), quercetin (15.2 mg/kg), naringenin (279.1 mg/kg). Consequently, C. coggyria has a positive effect on wound healing with antibacterial properties, particularly against E. coli, and without cytotoxic, genotoxic, or hemolytic effects at test concentrations. In the in vivo burn model, wounds treated with leaf and stem extracts healed faster than the control group. Thus, C. coggygria is an effective plant for wound healing with antibacterial properties, particularly against E. coli, and without cytotoxic, genotoxic, and hemolytic effects.Öğe MCF-7 İnsan Meme Kanseri Hücre Soyunda Doksorubisin Öncesi ve Sonrası GST İzozimlerinin, İlaç Dirençlilik Proteinlerinin ve Apoptotik Etkisinin Araştırılması(2020) Koçdoğan, Arzu Kaya; Oğuztüzün, Serpil; Şımşek, Gülçin Güler; Türk, MustafaAmaç: Kanser hastalığının tedavisinde karşılaşılan klinik sorunlardan biri hastalara uygulanan kemoterapiye karşı tümör hücrelerinin geliştirdiği dirençtir. Tümör hücrelerinin ilaçlara karşı gösterdiği direncin asıl kaynaklarından biri, ilaçların hücre dışına atılmasını sağlayan membran proteinlerinin en önemli üyelerinden ABC (ATP-binding cassette) taşıyıcı proteinleridir. İlaç dirençlilik proteinlerinin yanında diğer hücre içi proteinlerinde etkin olabileceği bilinmektedir. Bu bağlamda, alkilleyici özellikteki kanser ilaçlarına gelişen dirençte, hücre içi glutatyon ve glutatyon S- konjugatlarının seviyelerinin artmasının rolünün olduğu bildirilmiştir. Bu çalışmada, Michigan Cancer Foundation-7 (MCF-7) meme kanseri hücre hattında Glutatyon S- transferaz (GST) izozimlerinin çoklu ilaç direnç mekanizmasındaki bazı önemli proteinlerin doksorubisin uygulamasıyla ilişkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışmada ilaç uygulanmış ve uygulanmamış meme kanserli MCF-7 hücre hattında GST enzim ailesi ve ABC taşıyıcı proteinlerin ekspresyon ifadeleri immünositokimya yöntemiyle incelenmiştir. Bulgular: Bu çalışmada, ilaç uygulanmış hücre hatlarında $GSTP_1, GSTT_1, GSTM_1, GSTA_1, GSTO_1, GSTZ_1 ve GSTK_1$ protein ifadelerinin ilaç uygulanmamış hücrelere oranla daha yüksek olduğu görülmüştür; $GSTS_1$ proteini kontrol ve deney gruplarının ikisinde de tespit edilememiştir. İlaç uygulanmış MCF-7 hücre hattında MRP (Multidrug resistance-associated) 2,3,6,7 protein ifadelerinin ilaç uygulanmamış hücrelere oranla daha fazla olduğu görülmüştür. MDR1 (multidrug resistance protein) ve MRP1 proteinleri izlenememiştir. İlaç uygulanmış meme kanserli MCF-7 hücre hattında Bcl-2, p53, p38, caspase-3 protein ifadelerinin ilaç uygulanmamış hücrelere oranla daha fazla olduğu görülmüştür. Sonuç: ABC süper ailesi üyelerinden MRP 2,3,6 ve 7 ile Faz II enzimleri arasında bulunan $GSTP_1, GSTT_1, GSTM_1, GSTA_1, GSTO_1, GSTZ_1 ve GSTK_1$ izozimlerinin, MCF-7 kanser hücre hattında doksorubisine karşı oluşan ilaç dirençliliğinde rolleri olduğu belirlenmiştir.Öğe Multifunctional Electrospun Biocompatible Nanofiber Composites from Water Dispersion Blends of Folic Acid Conjugated PVP/Dextran/ODA-MMT Nanocomposites and Their Responses to Vero cells(2016) Şimşek, Murat; Rzayev, Zakir M. O.; Bunyatova, Ulviya; Khalilova, Sevda; Türk, MustafaThis work presents the fabrication and characterization of novel colloidal multifunctional polymer nanofiber composites (NFCs) from water dispersion blends of the intercalated silicate layered nanocomposites of poly(2-vinyl-N-pyrrolidone)/octadecyl amine-montmorillonite (PVP/ODA-MMT) and Dextran/ODA-MMT as matrix and partner polymer intercalated nanocomposites, as well as their folic acid (FA) conjugated derivatives by reactive electrospinning. The chemical and physical structures, surface morphology and responses to Vero cells of NFCs were investigated. Effects of matrix/partner polymer volume ratios, composition, organoclay and FA on the main important parameters of NFCs were evaluated. Cell culture studies showed that NFCs did not exhibit cytotoxicity significantly and also had a low degree of apoptotic and necrotic effects.Öğe Novel multifunctional colloidal carbohydrate nanofiber electrolytes with excellent conductivity and responses to bone cancer cells(Elsevier Sci Ltd, 2015) Gökmen, Fatma Özge; Rzayev, Zakir M. O.; Salimi, Kouroush; Bunyatova, Ulviya; Acar, Selim; Salamov, Bahtiyar; Türk, MustafaThis work presents a new approach to fabricating novel polymer nanofiber composites (NFCs) from water solution blends of PVA (hydrolyzed 89%)/ODA-MMT and Na-CMC/ODA-MMT nanocomposites as well as their folic acid (FA) incorporated modifications (NC-3-FA and NC-4-FA) through green electrospinning nanotechnology. The chemical and physical structures and surface morphology of the nanofiber composites were confirmed. Significant improvements in nanofiber morphology and size distribution of the NFC-3-FA and NFC-4-FA nanofibers with lower average means 110 and 113 nm compared with those of NFC-1/NFC-2 nanofibers (270 and 323 nm) were observed. The structural elements of polymer NFCs, particularly loaded partner NC-2, plays an important role in chemical and physical interfacial interactions, phase separation processing and enables the formation of nanofibers with unique morphology and excellent conductivity (NFC-3-FA 3.25 x 10(-9) S/cm and NFC-4-FA 8.33 x 10(-4) S/cm). This is attributed to the higher surface contact areas and multifunctional self-assembled supramacromolecular nanostructures of amorphous colloidal electrolytes. The anticancer activity of FA-containing nanofibers against osteocarcinoma cells were evaluated by cytotoxicity, apoptotic and necrotic analysis methods. (C) 2015 Elsevier Ltd. All rights reserved.Öğe Ovgp1 expression in boec and oviduct: An immunohistochemical and immunocytochemical study(Veteriner Fakultesi Dergisi, 2021) Kürüm, Aytül; Kocamiş, Hakan; Karahan, Siyami; Türk, Mustafa; Özkabadayi, YasinOviduct is an important tubular organ fostering critical physiological processes such as transport of gametes and embryos, capacitation, fertilization, early embryo development, and maturation of gametes. The aim of the present study was to evaluate oviduct specific glycoprotein-1 (OVGP1) expression in the oviduct regions at different phases of the sexual cycle and bovine oviduct epithelial cells (BOEC). In the study, oviduct samples collected from 6 cows in estral and luteal phases were used. The oviduct samples were collected from the ampulla, isthmus and fimbria and evaluated through routine histology and immunohistochemical studies for OVGP1. The primary BOEC were obtained from the ampulla region and characterized by cytokeratin expression. The immunohistochemistry assay indicated that OVGP1 is expressed in secretory cells of the bovine oviduct. OVGP1 expression varies by the oviduct regions and phases of the sexual cycle. Changes in OVGP1 expression during the sexual cycle suggestively indicates a hormonal influence. Regional difference in OVGP1 expression is most likely related to the physiological events that occur in different regions of the oviduct. BOEC isolated from the oviduct of estral and luteal phases also expresses OVGP1. Further studies should focus on possible role of OVGP1 in adaption of BOEC to very tedious condition like cell culture. © 2021, Veteriner Fakultesi Dergisi. All rights reserved.Öğe Poly(sucrose) micro particles preparation and their use as biomaterials(Elsevier, 2014) Şahiner, Nurettin; Sagbaş, Selin; Türk, MustafaCrosslinked p( sucrose) micro particles were synthesized for the first time from sucrose in water-in-oil microemulsion. Using divinyl sulfone (DVS) as crosslinker via reverse micelles of sodium bis(2-ethylhexyl) sulfosuccinate (AOT) p(sucrose) micro particles formed in a single step with very high yield (>90%). The particles have wide size distributions, and negative zeta potential, -27.30 mV, and can be made magnetic field responsive. P(sucrose) particles were shown to be degradable at pHs of 2.5 and 11. Dopamine and gallic acid were used as model drugs for absorption/release studies from p(sucrose) particles. Interestingly, it was shown that p(sucrose) microparticles can be a nutrient for Escherichia coli, and maybe used as a growth medium for other cells, bacteria and organisms. Additionally, the cytotoxic effect of p(sucrose) particles were determined as 26 and 32.5% dead cells against MDA MB-231 cancerous cells and L929 fibroblast cells at 100 ug/ml concentration, respectively. P(sucrose) particles can be safely used for in vivo applications. (C) 2014 Elsevier B.V. All rights reserved.Öğe Production of Reduced Graphene Oxide by Using Three Different Microorganisms and Investigation of Their Cell Interactions(Amer Chemical Soc, 2023) Utkan, Güldem; Yumuşak, Görkem; Tunalı, Beste Çağdaş; Öztürk, Tarık; Türk, MustafaDespite the hugeand efficient functionalities of reduced grapheneoxide (RGO) for bioengineering applications, the use of harsh chemicalsand unfavorable techniques in their production remains a major challenge.Microbial production of reduced graphene oxide (RGO) using specificbacterial strains has gained interest as a sustainable and efficientmethod. The reduction of GO to RGO by selected bacterial strains wasachieved through their enzymatic activities and resulted in the removalof oxygen functional groups from GO, leading to the formation of RGOwith enhanced structural integrity. The use of microorganisms offersa sustainable approach, utilizing renewable carbon sources and mildreaction conditions. This study investigates the production of RGOusing three different bacterial strains: Lactococcuslactis (L. Lactis), Lactobacillus plantarum (L. plantarum), and Escherichia coli (E. coli) and evaluates its toxicity for safe utilization.The aim is to assess the quality of the produced RGO and evaluateits toxicity for potential applications. Thus, this study focusedon the microbial production of reduced graphene oxides well as theinvestigation of their cellular interactions. Graphite-derived grapheneoxide was used as a starting material and microbially reduced GO productswere characterized using the FTIR, Raman, XRD, TGA, and XPS methodsto determine their physical and chemical properties. FTIR shows thatthe epoxy and some of the alkoxy and carboxyl functional groups werereduced by E. coli and L. lactis, whereas the alkoxy groups were mostlyreduced by L. plantarum. The I (D)/I (G) ratio fromRaman spectra was found as 2.41 for GO. A substantial decrease inthe ratio as well as defects was observed as 1.26, 1.35, and 1.46for ERGO, LLRGO, and LPRGO after microbial reduction. The XRD analysisalso showed a significant reduction in the interlayer spacing of theGO from 0.89 to 0.34 nm for all the reduced graphene oxides. TGA resultsshowed that reduction of GO with L. lactis provided more reduction than other bacteria and formed a structurecloser to graphene. Similarly, analysis with XPS showed that L lactisprovides the most effective reduction with a C/O ratio of 3.70. Inthe XPS results obtained with all bacteria, it was observed that theC/O ratio increased because of the microbial reduction. Toxicity evaluationswere performed to assess the biocompatibility and safety of the producedRGO. Cell viability assays were conducted using DLD-1 and CHO celllines to determine the potential cytotoxic effects of RGO producedby each bacterial strain. Additionally, apoptotic, and necrotic responseswere examined to understand the cellular mechanisms affected by RGOexposure. The results indicated that all the RGOs have concentration-dependentcytotoxicity. A significant amount of cell viability of DLD-1 cellswas observed for L. lactis reducedgraphene oxide. However, the highest cell viability of CHO cells wasobserved for L. plantarum reduced grapheneoxide. All reduced graphene oxides have low apoptotic and necroticresponses in both cell lines. These findings highlight the importanceof considering the specific bacterial strain used in RGO productionas it can influence the toxicity and cellular response of the resultingRGO. The toxicity and cellular response to the final RGO can be affectedby the particular bacterial strain that is employed to produce it. This information will help to ensure that RGO is used safely in avariety of applications, including tissue engineering, drug deliverysystems, and biosensors, where comprehension of its toxicity profileis essential.
